ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Θα απαντήσω σημείο προς σημείο σε όσα αναφέρει η Μαρίνα Βασιλειάδου ως απάντηση στο άρθρο μου ο Θεός τζιαι ο λίμπουρος. Σε κάθε περίπτωση θα αναφέρω επιλεγμένα αποσπάσματα από το κείμενο της συναδέλφου και ακολούθως θα τα σχολιάζω.
Μ.Β. «Δε θα επικεντρωθώ στο ότι οι τοποθετήσεις του αντιβαίνουν της φιλοσοφίας της Ενιαίας Εκπαίδευσης (κανένα παιδί δεν διαχωρίζεται για κανένα λόγο) η οποία είναι ο στόχος προς τον οποίο οδεύουμε, γιατί δε θέλω να αναλωθώ σε «θεωρίες» που φαίνεται ότι δεν αρέσουν σε κάποιους»
Μ.Π. Τι είναι λοιπόν αυτή η φιλοσοφία της Ενιαίας Εκπαίδευσης; Η απόλυτη αλήθεια; Το θέσφατο; Το ιερό δισκοπότηρο της γνώσεως; Κάθε θεωρία έχει και τα θετικά και τα αρνητικά της και μόνο φανατικοί, άνθρωποι με νοοτροπία ιεροεξεταστή ανάγουν μια θεωρία που διατυπώθηκε από άλλους ανθρώπους σε απόλυτη αλήθεια. Επί της ουσίας της θεωρίας αυτής επιφυλάσσομαι να αναφερθώ σε άλλη περίσταση. Εγώ δεν πιστεύω σε ιερές αγελάδες και απόλυτες, μεταφυσικού τύπου αλήθειες.
Μ.Β. «Το σύστημα φροντίζει να εμπεδωθεί αυτό το αίσθημα ασυδοσίας και ατομισμού θεσπίζοντας «Αρχή για τα Δικαιώματα του Παιδιού» όπου υπερτονίζονται τα δικαιώματα των μαθητών και αποσιωπούνται οι υποχρεώσεις τους. Ποια ακριβώς δικαιώματα των παιδιών υπερτονίζονται; »
Μ.Π. Το γεγονός ότι κάθε παραβατικός μαθητής έχει ντεφάκτο το δικαίωμα να ξυλοφορτώνει τους συμμαθητές του, να τους φοβερίζει, να τους κάνει boolling, αλλά κανένας να μην μπορεί να του κάνει τίποτε αποτελεί τον πυρήνα της ασυδοσίας. Μου έτυχε αρκετές φορές να ακινητοποιήσω μαθητή που ξυλοφόρτωνε άλλο μαθητή για να γλυτώσω το θύμα από πραγματική σωματική βλάβη ενώ ο θύτης και οι γονιοί του θύτη με απειλούσαν με καταγγελία γιατί όντως δεν είχα δικαίωμα να τον αγγίξω. Από την άλλη οι γονείς των θυμάτων πολλές φορές απειλούν τους δασκάλους με καταγγελίες επειδή αποτυγχάνουν να προστατέψουν τα παιδιά τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις είσαι χαμένος από χέρι ότι και να κάνεις.
Μου έτυχε περίπτωση μαθητή έκτης τάξης ο οποίος κτυπούσε τις δασκάλες και τη διευθύντρια και την ίδια ώρα τις απειλούσε ότι αν ανταπέδιδαν θα τις κατάγγελλε. Η μητέρα του που έτυχε να δει το γιο της σε ώρα δράσης όχι μόνο δεν του είπε τίποτε, αλλά επίσης απειλούσε. Ο μαθητής αυτός μας έβριζε καθημερινώς με χυδαία γλώσσα και η ζωή μας στο σχολείο ήταν κόλαση. Και δεν ήταν ο μόνος παραβατικός μαθητής. ( Ο ίδιος μαθητής προσπάθησε να με κτυπήσει και εμένα αλλά όταν τον ακινητοποίησα χωρίς να τον κτυπήσω δεν με ξαναπλησίασε ενώ τους υπόλοιπους συνέχισε όποτε του έκανε κέφι να τους ξυλοφορτώνει. ) Επίσης έχω ζήσει πολλές απειλές από γονείς για ξυλοδαρμό και καταγγελίες απλώς και μόνο επειδή έκανα παρατήρηση στα παιδιά τους μετά από συνεχείς προπηλακισμούς, ειρωνείες και αυθάδεια. (Μόνο για παρατήρηση! ) Τα πιο πάνω αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα του χρυσού κανόνα κάθε παραβατικού μαθητή που είναι ότι: « Εγώ μπορώ να κάνω ότι θέλω και κανένας δεν μπορεί να μου κάνει (ή να μου πει) τίποτε »
Μ.Β. «Μήπως ζητάτε κάποια να αναιρεθούν ή θεωρείτε ότι δεν έπρεπε να έχουν θεσπιστεί; Το δικαίωμα στην εκπαίδευση μήπως όλων των παιδιών, το δικαίωμα στις ίσες ευκαιρίες, το δικαίωμα για μη διάκριση; Ποιο από όλα τα δικαιώματα; Γνωρίζετε φαντάζομαι ότι η σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού είναι διεθνής σύμβαση και ότι υπερισχύει των νόμων του κράτους.»
Μ.Π. Αλήθεια πού πάνε τα δικαιώματα των καλών μαθητών που θέλουν να μάθουν; Πού πάει το δικαίωμα τους για ασφάλεια στο σχολείο αν δεν μπορώ να τους προστατέψω; Πού πάει το δικαίωμα των εκπαιδευτικών να εργάζονται σε συνθήκες ηρεμίας; Γιατί να γίνονται δάσκαλοι και μαθητές όμηροι ενός 10% βίαιων ατόμων που εκμεταλλεύονται το σύστημα της έλλειψης τιμωριών για άτομα κάτω των 14 ετών για να ζουν εις βάρος των άλλων; Ξέρετε πόσο ψυχοφθόρο και καταστροφικό για την υγεία του εκπαιδευτικού είναι ένα περιβάλλον συνεχούς υπερέντασης; Δεν έχει δικαίωμα ο εκπαιδευτικός στην υγεία; Είναι αναλώσιμος;
Μ.Β. «Καταστρέφουν την αποτελεσματικότητα του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος εφόσον οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να πετύχουν αποτελέσματα σε συνθήκες αναρχίας». Να υποθέσω ότι με αυτό που γράφετε οι παραβατικοί μαθητές είναι η μόνη αιτία αποτυχίας του δημόσιου σχολείου; Και τι ακριβώς εννοείται αποτυχία; »
Μ.Π. Δεν είναι η μόνη αιτία αλλά μια από τις κύριες. Η εξήγηση είναι κοινωνιολογική. Το σχολείο είναι μια μικρή κοινωνία. Μια κοινωνία για να λειτουργεί πρέπει να έχει κανόνες που εφαρμόζονται. Για να λειτουργήσουν αυτοί οι κανόνες προς όφελος του συνόλου πρέπει οι υπεύθυνοι για τη λειτουργία της να έχουν τα μέσα να τους επιβάλουν. Σε αντίθετη περίπτωση η κοινωνία διαλύεται.
Μ.Β. Με τον ίδιο τρόπο γιατί πάντα να φταίνε οι μαθητές και όχι οι εκπαιδευτικοί; Είναι μήπως όλοι οι εκπαιδευτικοί «καλοί» και αποτελεσματικοί και άρα οι μαθητές που αποκλίνουν φταίνε;
Μ.Π. Δεν είπα ποτέ ότι φταίνε όλοι οι μαθητές. Οι παραβατικοί μαθητές είναι μια μικρή μειοψηφία. Διαλύουν το σχολείο γιατί κανείς δεν μπορεί να τους επιβληθεί. Ναι υπάρχουν καλοί και λιγότερο καλοί δάσκαλοι, όμως αυτό είναι άσχετο με το θέμα που συζητούμε. Υπάρχουν δάσκαλοι που με τη πάροδο των χρόνων και για να αντέξουν το επάγγελμα πίνουν ψυχοφάρμακα. Αυτοί οι συνάδελφοι δεν πρέπει να στοχοποιούνται από κάποιους ζηλωτές της επαγγελματικής αποτελεσματικότητας όπως εσείς, αλλά να μετακινούνται σε γραφειακές θέσεις για κάποιο διάστημα, γιατί είναι θύματα του επαγγέλματος.
Μ.Β. «Γιατί οι δάσκαλοι σιωπούμε και δεν καταγγέλλουμε αυτό το καρκίνωμα της Παιδείας;» Τι ακριβώς εννοείτε με το «καρκίνωμα τη παιδείας»; Οι παραβατικοί μαθητές είναι το καρκίνωμα της παιδείας; Άρα όπως τον καρκίνο που πρέπει να τον αποβάλουμε από το σώμα μας το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τους μαθητές, να τους αποβάλουμε; »
Μ.Π. Το καρκίνωμα είναι η έλλειψη εφαρμόσιμων κανόνων. Αν κάποιοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε ένα κανονικό σχολείο και προκαλούν ψυχολογικά και σωματικά τραύματα στους άλλους γιατί να μην πάνε σε ένα ειδικό σχολείο; Οι συνεπείς μαθητές δεν έχουν το δικαίωμα για καλές συνθήκες μάθησης; Με το διαχωρισμό όλοι οι μαθητές θα ωφεληθούν. Εξάλλου στη ζωή υπάρχουν πολλές ανθρώπινες ομάδες, στις όποιες για να είσαι μέλος πρέπει να τηρείς κάποιους κανόνες. Αν δεν τους τηρείς αποβάλλεσαι και ο φόβος της αποβολής αποτελεί μια μέθοδο σωφρονισμού. Γιατί επιτρέπεται σε ιδιωτικά σχολεία να επιλέγουν μαθητές μέσω εξετάσεων αφού όπως λες η εκπαίδευση είναι δικαίωμα για όλους; Μήπως για να μπορούν να ισχυρίζονται ότι τα δημόσια σχολεία υστερούν για να εκμαιεύσουν αιτίες να τα ιδιωτικοποιήσουν;
Μ.Β. «Και αν είναι ο εκπαιδευτικός, το σύστημα, η οικογένεια κλπ που προκαλεί την παραβατικότητα; Να την πληρώσει ο μαθητής για να μην χάνουν οι «καλοί μαθητές»;
Μ.Π. Το ερώτημα εύκολα αντιστρέφεται. Γιατί πρέπει οι καλοί μαθητές, οι συνεπείς γονείς και οι εκπαιδευτικοί να πληρώνουν τα σπασμένα παραβατικών μαθητών και ανεύθυνων γονιών που κάνουν παιδιά και μετά τα αφήνουν απροστάτευτα και χωρίς τη σωστή γονική αρωγή;
Μ.Β. «Ο προβληματικός γονιός ανήκει στη πρώτη γενιά μαθητών που μεγάλωσε ασύδοτα χωρίς κανόνες». Μήπως ο «προβληματικός» γονιός ανήκει στη γενιά εκείνη των μαθητών το οποίο το σύστημα και οι εκπαιδευτικοί τους απέτυχαν, τους εγκατέλειψαν, γιατί ήταν «παραβατικοί» αντί να προσπαθήσουν να τους εντάξουν και να τους φτάσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους;
Μ.Π. Έχετε εμμονή να ρίχνετε το φταίξιμο στους εκπαιδευτικούς, θεωρώντας απριόρι ότι αυτοί μπορεί να πετύχουν τα πάντα και να αναμορφώσουν τον κόσμο. Την άποψη ότι για όλα φταίμε εμείς οι δάσκαλοι την καλλιεργεί το σύστημα για να φορτώνει στο δάσκαλο τις αποτυχίες, να βρίσκει προσχήματα να μειώνει μισθούς μετά από στημένες διεθνείς έρευνες και να ελέγχει το δάσκαλο διαχειριζόμενο τις ενοχές που το ίδιο το σύστημα του δημιουργεί. Αν οι δάσκαλοι μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο δεν θα υπήρχε εγκληματικότητα, πόλεμοι, ιδιοτέλεια. Οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι απέτυχαν να αναμορφώσουν τον κόσμο. Ο Σωκράτης εξαναγκάστηκε να πάρει το κώνειο. Άραγε φταίει γιατί το έξοχο μήνυμα του δεν επηρέασε τους συμπατριώτες του; Ο Ιησούς δεν κατάφερε να περάσει στους πλείστους συμπατριώτες του το μήνυμα της αγάπης και της φιλαλληλίας και τον σταύρωσαν. Φταίει λοιπόν ο Ιησούς γιατί οι σκληρόκαρδοι Εβραίοι της εποχής του ανταπέδωσαν τις ευεργεσίες του με όξος και χολή; Αν αυτοί οι μέγιστοι διδάσκαλοι απέτυχαν εξαιτίας της σκληροκαρδίας των ανθρώπων, πώς τολμάς να μιλάς για τους συναδέλφους σου ως αποδιοπομπαίους τράγους μιας κοινωνίας που από πολλές απόψεις είναι προβληματική; Ποιος από μας έχει τόσο γερούς και φαρδιούς ώμους για να φορτωθεί τις αμαρτίες του κόσμου και να τον αλλάξει;
Λόγω έκτασης του άρθρου το Β μέρος στο πιο κάτω έγγραφο:
