Μια οφειλόμενη απάντηση


ΤΗΣ ΑΛΚΗΣΤΗΣ ΒΑΡΝΑΒΑ*

Δεν με ευχαριστεί να επιλύω προσωπικές διαφορές δια του τύπου, ωστόσο φαίνεται πως είναι χρήσιμο κάποια πράγματα να δημοσιοποιούνται για να κρινόμαστε όλοι, ειδικά όταν θέματα που αφορούν σύνολα, προσωποποιούνται. Πριν αναφέρω κάποια πράγματα, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι αυτονόητο για μένα. Αρθρογραφώ με το όνομα μου και εκφράζω τις προσωπικές μου σκέψεις, γιατί προκλήθηκα σε προσωπικό επίπεδο. Το ότι είμαι αντιπρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ δεν σημαίνει ότι αυτό που γράφω ενυπόγραφα εκφράζει ή δεσμεύει την ηγεσία της ΟΕΛΜΕΚ. Οι προσωπικές μου θέσεις δεν δεσμεύουν επίσης την Κίνηση Καθηγητών «ΑΛΛΑΓΗ», της οποίας είμαι ταμίας. Αυτό αντιλαμβάνομαι ισχύει για τον κάθε ένα που αρθρογραφεί ενυπόγραφα, είτε έχει κάποιο «αξίωμα» είτε όχι.

Παρά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος συνάδελφος, οι προκλήσεις του οποίου δημιούργησαν αυτή την αντιπαράθεση, καλούσε ΟΛΟ το ΔΣ της ΟΕΛΜΕΚ να παραιτηθεί γιατί σύμφωνα με την άποψη του, συμπεριφέρεται ως το «φερέφωνο πολιτικών και συμφεροντολογικών σκοπιμοτήτων», εντούτοις η πρόκληση ήταν προσωπική, αφού ως οικονομολόγος, η υποφαινόμενη δεν ενδιαφέρθηκα για τον κλάδο και τους αδιόριστους συνάδελφους Οικονομολόγους. Αυτό φάνηκε και από τα τηλεφωνήματα που δέχθηκα από συνάδελφους, όπου ουσιαστικά με κατηγορούσαν για το ίδιο πράγμα και διαπίστωναν ότι δεν έπραξα τίποτα για να βοηθήσω από τη θέση που κατέχω. Αντί λοιπόν να καλέσω την ΟΕΛΜΕΚ να απαντήσει στις προκλήσεις και προσβολές των συναδέλφων, επέλεξα να αναλάβω την ευθύνη και να παραθέσω τις δικές μου σκέψεις για τα προβλήματα του συγκεκριμένου κλάδου. Σκέψεις τις οποίες κατέγραψα δημόσια πολλές φορές, αλλά και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με τους εκάστοτε επιθεωρητές του κλάδου και το συγκεκριμένο συνάδελφο, γιατί ακριβώς θεωρώ ότι κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους για να βελτιωνόμαστε. Αν λοιπόν ήμουν “πολιτικό και συμφεροντολογικό φερέφωνο” του οποιουδήποτε, θα σκεφτόμουν διπλά πριν εκτεθώ λέγοντας αλήθειες, αλήθειες πικρές. Και η αλήθεια είναι φίλτατη όλων. Αν αυτή θα είναι η συνέπεια, ξεκάθαρα προτιμώ να εκφράζω την αλήθεια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διεκδικώ το αλάθητο επειδή καταγράφω κάποια θέματα που εγώ κρίνω λανθασμένα.

Ξεκινώντας από τον χαρακτηρισμό «ανεπαρκείς αρκετοί συνάδελφοι» που ενόχλησε, θα επαναλάβω το ερώτημα ξεκάθαρα προς όλους όσοι προσέτρεξαν να με επαναφέρουν σε τάξη και να ζητούν να παραιτηθώ αφού πρώτα ανακαλέσω όσα είπα. Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν προβλήματα στα πλείστα σχολεία γιατί οι συνάδελφοι αρνούνται να διδάξουν Πολιτική Οικονομία και Λογιστική και απαιτούν ή δεν απαιτούν να κάνουν μόνο Δακτυλογραφία; Όταν δηλώνω αδυναμία να διδάξω κάποιο μάθημα ως είμαι υποχρεωμένος, πώς το ερμηνεύει κάποιος; Σύμφωνα με το λεξικό Τεγόπουλος-Φυτράκης, ανεπάρκεια = έλλειψη της απαιτούμενης ποιότητας. Δεν θα μπω φυσικά στον πειρασμό να παραθέσω ονόματα γιατί δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Συσχετίζοντας όμως το θέμα της συγκεκριμένης αδυναμίας, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, με την αδιοριστία των συναδέλφων, προκάλεσα αυτούς που με κρίνουν και ρώτησα γιατί δεν απαίτησαν τόσα χρόνια να διεξάγονται τα συγκεκριμένα σεμινάρια που απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας σε διδακτικό χρόνο, ώστε να είναι εφικτό για περισσότερους συναδέλφους να τα παρακολουθήσουν και να ωφεληθούν και ταυτόχρονα να δημιουργηθούν πρόσθετες ανάγκες για διορισμούς.

Φυσικά και γνωρίζω ότι τα σεμινάρια διεξάγονταν το απόγευμα στο Παιδαγωγικό και φυσικά τα εύσημα ανήκουν σε όσους τα πρόσφεραν αμισθί και χωρίς οδοιπορικά. Δεν το υποτίμησα αυτό και όσοι δεν είναι κακοπροαίρετοι και εμπαθείς προς το πρόσωπο μου θα κατανοούσαν ότι η συσχέτιση είχε να κάνει με τους πρόσθετους διορισμούς. Ευχαρίστως επίσης να πω ότι θα τα παρακολουθούσα κι εγώ αν δεν αντιμετώπιζα πρόβλημα χρόνου λόγω υποχρεώσεων και ουδέποτε ισχυρίστηκα ότι είμαι ειδήμονας σε οποιοδήποτε αντικείμενο, επειδή έκρινα συγκεκριμένο φαινόμενο. Δεν αρνήθηκα όμως σε καμία περίπτωση, ως όφειλα και ως όλοι οι εκπαιδευτικοί οφείλουν, από την πρώτη μέρα διορισμού μου να διδάξω απολύτως κανένα αντικείμενο και φρόντιζα και φροντίζω να βελτιώνομαι εκεί που νιώθω ότι έχω αδυναμίες.

Κατέγραψα επίσης ένα φαινόμενο που επίσης είναι γεγονός. Πήραν προαγωγή συνάδελφοι χωρίς να γνωρίζουν καθόλου τη διδασκαλία της Λογιστικής; Φυσικά πήραν και εξακολουθώ να θεωρώ απαράδεκτο γιατί κάποιοι τους το επέτρεψαν με τις βαθμολογίες τους και την ανοχή τους. Αν αυτό έχει σχέση με τη δική μου βαθμολογία, υπενθυμίζω στον τέως επιθεωρητή μου ότι είχα το θάρρος να τη διεκδικήσω ευθέως από τον ίδιο, γιατί σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια για το διδακτικό και άλλο έργο και προσφορά μου που νομίζω ότι επιτελώ τεκμηριωνόταν. Δε θυμάμαι να διαφώνησε στην επιχειρηματολογία μου, αντιπαραθέτοντάς μου μόνο το νεαρό της ηλικίας μου και ότι θα πρέπει να βοηθηθούν συνάδελφοι που είναι κοντά στην αφυπηρέτηση να πάρουν προαγωγή. Να του υπενθυμίσω επίσης ότι έγινε έντονη συζήτηση ενώπιον του Διευθυντή του σχολείου μου για το συγκεκριμένο θέμα, ενώ ο συνάδελφος Στυλιανού με διαβεβαίωνε στη συνέχεια ότι δίνει μάχη να τον πείσει να μου βάλει διπλή βαθμολογία γιατί ένιωθε ενδεχομένως κι αυτός ότι μπορεί να το άξιζα. Λίγο πριν την αφυπηρέτηση του, μου τηλεφώνησε ο επιθεωρητής για να μου ανακοινώσει ότι έδωσε κι αυτός μάχη να πείσει το κλιμάκιο των επιθεωρητών να πάρω διπλή βαθμολογία. Πολλές μάχες τελικά δόθηκαν για να πάρω διπλή βαθμολογία και ευχαριστώ δημόσια όσους συνέβαλαν σε αυτό. Δεν έμαθα να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλο μου και είχα το «θράσος» να διεκδικήσω αυτό που ένιωθα ότι άξιζε να πάρω τεκμηριωμένα με βάση τη δουλειά μου. Διεκδίκησα αυτό που πίστευα ότι άξιζα και ότι με βάση το ηλικιακό κριτήριο δεν μπορεί να κρίνονται οι εκπαιδευτικοί. Γιατί όταν μπήκα στο χώρο της εκπαίδευσης, όπως και όπου αλλού εργάστηκα, η κόκκινη γραμμή μου ήταν πάνω απ’ όλα να υπηρετώ την προσωπική μου αξιοπρέπεια. Οφείλω να υπηρετώ το δημόσιο σχολείο όσο καλύτερα μπορώ και πάνω απ’ όλα είμαι υπόλογη στους μαθητές και τους γονείς τους, στους συναδέλφους και τους προϊσταμένους μου. Αν επειδή έκρινα συγκεκριμένο φαινόμενο-πρόβλημα για τον κλάδο των οικονομολόγων, μετάνιωσε ο τέως επιθεωρητής μου και ο συνάδελφος Στυλιανού, λυπάμαι για τη λανθασμένη κρίση τους, αλλά θα κριθούν κι αυτοί στο βαθμό που τους αναλογεί όπως κι εγώ.

Επειδή ο κ. Στυλιανού αναφέρθηκε σε θέματα βαθμολογιών, ένα ερώτημα που πλανιέται στον κλάδο, αλλά και γενικότερα στους εκπαιδευτικούς, είναι αν ο ίδιος γνωρίζει κάποιο εκπαιδευτικό που βαθμολογήθηκε με πρώτη βαθμολογία 36 (ναι τριάντα έξι!); Mε την παρέμβαση ποιας άραγε;

Σ’ ό,τι αφορά τον κλάδο των οικονομολόγων στον οποίο ανήκω, δεν έχει σημασία να αναφέρω αν έπραξα ή δεν έπραξα κάτι για το καλό του. Θεωρώ όμως ότι όταν ενδιαφέρεσαι για κάτι, οφείλεις να διορθώσεις πρώτα τις αδυναμίες, τα λάθη και τις παραλείψεις που διαπιστώνεις ότι το χαρακτηρίζουν κατά τη δική σου κρίση. Αν αυτό ενοχλεί αντί να προβληματίσει είναι λυπηρό. Όπως λυπηρό είναι να επικρίνομαι προσωπικά για την αδιοριστία των συναδέλφων και να μην γίνεται αποδεκτή η απάντηση μου, ενώ κατηγορήθηκα ότι εξυπηρετώ συμφέροντα αλλότρια και κλήθηκα να πάω σπίτι μου.

Αν κάποιοι θεωρούν ότι όποιος κατέχει κάποιο αξίωμα στην ΟΕΛΜΕΚ έχει τη δυνατότητα να διορίζει, να προάγει, να μεταθέτει και να αποφασίζει για όλα τα εργασιακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί, τότε δεν αντιλήφθηκα την «εξουσία» που έχω. Σαφώς και εργαζόμαστε στην ΟΕΛΜΕΚ για να στηρίξουμε στο μέγιστο βαθμό τους συναδέλφους και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα τους και μπορώ εδώ να ισχυριστώ ότι εκφράζω και τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ της Οργάνωσης.

Αν το να επικρίνω ή όποιος το κάνει, αυτά που κατά τη δική μου κρίση είναι λανθασμένα και υποβαθμίζουν ολόκληρο κλάδο και την εκπαίδευση, προϋποθέτει την αξίωση για παραίτηση μου, τότε ελεύθεροι όσοι βαλτοί και καθοδηγούμενοι το απαιτήσατε, να το ζητήσετε επίσημα από τα αρμόδια όργανα.

*Αντιπρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










175