ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ*
Αγαπητέ κ. Πιερή, ευχαριστώ πολύ για το «μιχαηλιδικό» κείμενό σας στο «Paideia-News».
Πολύ χαίρομαι που δημοσιεύετε γραπτώς τις απόψεις σας γύρω από τα θέματα αυτά (έως τώρα τις εκφράζατε μόνον προφορικά, εν είδει κουτσομπολίστικης κακολογίας), αν και στο κείμενό σας αυτό, και αφού πρώτα παραβλέψω τα λογής συντακτικά κ.ά. ολισθήματα για τα οποία θα ένιωθε ντροπή ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας, δεν καταρρίπτετε κανένα από τα πορίσματα της σύγχρονης παλαιογραφικής και άλλης έρευνας, που δήθεν σας θορύβησαν.
Θα απαντήσω κι εγώ, λοιπόν, σύντομα, τόσο για τη φιλολογική συσκότιση που έχετε προκαλέσει εδώ και μία τουλάχιστον εικοσαετία στις έρευνες για τον Β. Μιχαηλίδη και το έργο του, όσο και για την έλλειψη της απαραίτητης πρωτοτυπίας στη διδακτορική διατριβή που εκπονήσατε στην Αυστραλία για τον Καβάφη, σε περίοδο προηγούμενη των cavafistas που τόσο έτσουξαν εσάς και την παρέα σας, αλλά και για διάφορα άλλα τινά και ενδιαφέροντα (θυμάστε, π.χ., πως συνάδελφοί σας πανεπιστημιακοί σάς έχουν ψέξει, επειδή σε διάφορες μελέτες σας αντιγράφετε χωρίς να παραπέμπετε).
Το πότε θα το κάνω, όμως, θα εξαρτηθεί και από τον οίκτο που νιώθω διαβάζοντας το «άρθρο» σας, που αποκαλύπτει έναν θυμωθκιάρη, στεγνό από επιστημονικά επιχειρήματα και εν φιλολογικαίς αμαρτίαις γηράσκοντα άνθρωπο, ο οποίος, εδώ και χρόνια, έβαλε στον γύψο τη φιλολογική του αξιοπρέπεια και φωτογραφίζεται ως «a former Barbarossa posing as Cyprus' Palamas».
Αγαπητέ κ. Πιερή, αν σταματούσα κάθε τόσο για να πετροβολώ τα διάφορα «ψωρόσκυλα που ηθέλανε να μου εμποδίσουνε το δρόμο», σαν τον Διονύσιο ιερομόναχο του Σολωμού, δεν θα έφτανα ποτέ στον προορισμό μου. Σας αφήνω λοιπόν να πράττετε όπως εκείνα, που «εξεθύμαιναν, τα κακορίζικα ψωριασμένα, τη λύσσα τους, το ένα δαγκώνοντας το άλλο».
*Φιλόλογος
