ΤΗΣ ΑΝΤΡΕΑΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ*
Κάποια ΜΜΕ έκριναν ότι η απεργία των οικοδόμων δεν αποτελεί κύρια είδηση. Εκτός φυσικά εάν υπάρχουν εντάσεις και μικροεπεισόδια. Στις 5/02/13 μάλιστα, δημοσιογράφος σε ένα κανάλι παρουσιάζοντας τα γεγονότα στην Πάφο μεταξύ των απεργών και της αστυνομίας, είπε χαρακτηριστικά ότι η σύρραξη διήρκησε σχεδόν 15λεπτά ενώ έδειχνε επανειλημμένα την ίδια σκηνή… Για το δημοσιογράφο και το κανάλι του, αυτή ήταν η ουσία της απεργίας. Αυτή ήταν η είδηση. Αυτή η μία σκηνή. Η «σύρραξη» όπως την ονόμασε. Έχουμε τόσο πλούσιο λεξιλόγιο που δεν μπορώ να δικαιολογήσω το δημοσιογράφο ότι δεν βρήκε άλλη λέξη να αποτυπώσει το γεγονός. Δεν έχω την απαίτηση να μιλήσει για επίθεση της αστυνομίας πάνω στους απεργούς. Για να το πεις αυτό πρέπει να γνωρίζεις τι σημαίνει απεργία, οργάνωση, αγώνας, δίκαιο. Την ημέρα που έπαιξε η είδηση, η απεργία βρισκόταν στην ένατη της μέρα. Κι όμως σημασία για το δημοσιογράφο είχαν τα 15 λεπτά της «σύρραξης».
Αλήθεια με ποιο τρόπο τα κανάλια διαχωρίζουν τον ανθρώπινο πόνο και την αγωνία του για το αύριο; Ανάλογα με πόσα κιλά τηλεθέασης μπορούν να πετύχουν; Δεν είναι τόσο απλό. Τα Χριστούγεννα που όλα τα κανάλια ήταν υπερευαίσθητα για την αύξηση της φτώχιας στη χώρα μας παρουσίαζαν καθημερινά περιπτώσεις ανθρώπων και οικογενειών με οικονομικά προβλήματα. Επαινούσαν την κάθε φιλανθρωπική πράξη η οποία κατείχε αρκετό τηλεοπτικό χρόνο σε κάθε δελτίο ειδήσεων. Έψαχναν οι δημοσιογράφοι να βρουν τις αιτίες της δυστυχίας των ανθρώπων αυτών. Έβαζαν τους πολιτικούς να δώσουν απαντήσεις και φυσικά η πλειοψηφία τους, αβίαστα επέρριπτε τις ευθύνες στην κυβέρνηση (λες κι αυτό το κακό βρήκε μόνο την Κύπρο).
Σήμερα υπάρχει μια απεργία που δεν γνωρίσαμε όμοια της τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας σε ένα νευραλγικό κλάδο της Κυπριακής οικονομίας, της οικοδομικής βιομηχανίας. Οι απεργοί δεν ζητούν καμία φιλανθρωπία. Ζητούν το δικαίωμα τους στην εργασία. Ζητούν να τερματιστεί η εκμετάλλευση των εργοδοτών. Ζητούν την υπογραφή της συλλογικής τους σύμβασης. Είναι άνθρωποι φτωχοί. Άνθρωποι του μόχθου. Άνθρωποι που ζούσαν με το μεροκάματο και τώρα έχασαν τη δουλειά τους γιατί οι εργοδότες τους προτίμησαν φτηνό εργατικό δυναμικό από το εξωτερικό.
Κι όμως στο θέμα αυτό η ευαισθησία των ΜΜΕ έχει εξαντληθεί και φυσικά όχι τυχαία. Άλλο είναι να ζητάς από τους εργοδότες ελεημοσύνη και φιλανθρωπία και άλλο να ζητάς από τους εργοδότες τα δικαιώματα σου. Άλλο είναι να εξαντλείς τις ελπίδες σου στην καλή θέληση των ευεργετών σου και άλλο να συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεσαι ευεργέτες. Άλλο είναι να νομίζεις ότι είσαι αδύναμος και μόνος και άλλο να συνειδητοποιείς ότι έχεις τη δύναμη να αλλάξεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι μέσα από την οργανωμένη πάλη. Άλλο είναι να μοιρολατρείς και άλλο να συνειδητοποιείς σε ποια τάξη ανήκεις και τα ταξικά σου συμφέροντα. Δεν είναι τυχαίο που ο ΔΗΣΥ δεν τοποθετήθηκε για αυτή την απεργία, ενώ τα Χριστούγεννα μοίραζε τις δικές του φιλανθρωπίες με την πλήρη κάλυψη φυσικά των ΜΜΕ. Η θέση του άλλωστε ήταν και θα είναι πάντοτε δίπλα στους εργοδότες και όχι τους εργαζόμενους.
Είναι λοιπόν απόλυτα συνειδητός ο τρόπος που παρουσιάζεται η απεργία από την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Για ακόμη μια φορά είναι ξεκάθαρο ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Σίγουρα δεν εξυπηρετούν την αντικειμενική ενημέρωση. Και σίγουρα δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
*Μέλος Κ.Σ ΕΔΟΝ
