ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΒΟΥΡΓΙΑ – ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ*
Και είπε ο Αδάμ στην Εύα:
-Τι μαγειρεύεις;
Και βγήκε η Εύα στο περιβόλι… είχε και του πουλιού το γάλα! Κι απ’ όλους τους καρπούς.. διάλεξε.. τον απαγορευμένο! Γιατί το’ χει αυτό μια γυναίκα… την υπερβολή! Κάθισαν κι έφαγαν μαζί. Το διασκέδασαν, τσούγκρισαν τα ποτήρια στην υγειά τους! Και ήρθε ο Θεός, εκνευρισμένος, για το κατάντημα των παιδιών του.. και ρώτησε:
-Φάγατε από τον απαγορευμένο καρπό;
Καλά να’ ναι ο Αδάμ, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους!
- Αυτή τα φταίει όλα! Η Εύα μου έδωσε να φάω…!
Γιατί… ο Αδάμ κάθισε και περίμενε την καλή του… τι φαγητό θα του σερβίρει! Δε σήκωνε το ποδάρι του, να πάει στον κήπο, να πάρει ό, τι ήθελε.. έπρεπε να τον φροντίσει η γυναίκα… Κι αφού χλαπάκιασε τον απαγορευμένο καρπό.. τώρα έκανε την πάπια, ρίχνοντας το φταίξιμο, στην Εύα!
- Αυτή με παρέσυρε! Αυτή τα φταίει όλα!
Έλα ρε Αδάμ, συγκρατήσου λίγο, κοτζάμ άντρας, ολόκληρος πρωτόπλαστος ! Κι απόμεινε άφωνη η Εύα να τον κοιτάζει! Δεν το περίμενε! Μαζί δε φάγανε; Και επειδή ο Θεός τέτοια δεν τα σήκωνε, οι πρωτόπλαστοι πετάχτηκαν έξω απ’ τον Παράδεισο.. Γιατί το’ χει αυτό μια γυναίκα! Μπορεί και σε βγάζει απ΄ τον παράδεισο..! Κι έτσι της έμεινε της γυναίκας το κακό όνομα που βγάζει μάτι.. για όλα φταίει η γυναίκα! Χάσαμε όλη η ανθρωπότητα τον Παράδεισο, για μια γυναίκα, την Εύα! Eκ της γυναικός ερρύει τα φαύλα!
Κι εσύ φτωχέ Σαμψών, πώς έμπλεξες στα δίκτυα της μάγισσας Δαλιδά; Πώς την εμπιστεύτηκες τόσο πολύ, ώστε να μάθει το μυστικό της δύναμής σου; Θανάσιμο λάθος! Δε γνώριζες ότι μια γυναίκα μπορεί να γίνει … εκδικητική, αμείλικτη, δολοπλόκα, ραδιούργα…! Γιατί, ναι μια γυναίκα μπορεί… Να σε πάρει και να σε σηκώσει .. και να σε γκρεμοτσακίσει στην κόλαση…
Ευτυχώς που βρέθηκε και η ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ και μας πήρε πάλι πίσω στον Παράδεισο!... Ω των δακρύων της Εύας η λύτρωση…! Γιατί ναι, μια γυναίκα μπορεί.. Να σε πάρει και να σε φέρει, με σταθερά βέβαια βήματα στον Παράδεισο! Εκ της γυναικός εκπίπτει τα κρείττον, κατά την Κασσιανή!
Γιατί η γυναίκα είναι φτιαγμένη για να δίνει αγάπη, φροντίδα, ζεστασιά, θαλπωρή. Είναι η μάνα της ζωής! Γεννάει το παιδί και το τρέφει με το γάλα της, το αγκαλιάζει στοργικά και του μεταφέρει τον πολιτισμό του έθνους της! Η γυναίκα είναι δυνατή. Αντέχει στις κακουχίες της ζωής, τις στερήσεις, τα βάσανα.
Σ’ ένα ευτυχισμένο γάμο, η γυναίκα αναδεικνύεται σε βασίλισσα στην καρδιά του άντρα της κι αυτό την κάνει να έχει ατσαλένια υγεία, σωματικά και ψυχικά και να μπορεί να προσφέρει απ΄ της καρδιάς το πύρωμα της αγάπης! Το σπιτικό της, κυψέλη προσφοράς! Τα παιδιά της, χελιδόνια γοργοφτέρουγα, γλυκοτράγουδα τιτιβίζουν χαρούμενα, στο οικογενειακό στερέωμα! Έτοιμα για ταξίδια μακρινά, με τη δύναμη που μόνο μια γυναίκα μάνα, μπορεί να δώσει!
Πίσω από κάθε μεγάλο άντρα κρύβεται μια γυναίκα! Ναι, γιατί πάντα μια γυναίκα είναι ο αθέατος αφανής ήρωας, πίσω από ακριβώς ένα μεγάλο άντρα! Στέκει στο πλευρό του, σύμβουλος, συνεργάτης, υποστηρικτής κι εμψυχωτής , ακοίμητος φρουρός σ’ ότι χρειαστεί, κάνοντας καρτερικά υπομονή, γνωρίζοντας ότι μεγάλο καράβι, μεγάλη φουρτούνα.
Έχει λεχθεί ότι: Ο άντρας είναι η κεφαλή του σπιτιού! Ναι … τότε η γυναίκα.. είναι ο λαιμός! Που γυρίζει το κεφάλι, όπου δει! Μόνο θα πρέπει να προσέχει… Μη στραβολαιμιάσει τον άντρα και γυρίσει αλλού το βλέμμα!
Γιατί το’ χει η γυναίκα κι αυτό! Γκρίνια, μουρμούρα, το ανικανοποίητο της γυναίκας για το κάθε τι, στρέφουν τον άντρα σε φυγή. Τα κάνει τα λάθη της η γυναίκα, δε λέω… Όμως, «Λαμπάδα του σπιτιού», ο λαός την αποκαλεί, που φέγγει και φωτίζει τον δρόμο του άντρα της και των παιδιών της. Ζεσταίνει με το φως της, με την αγάπη της καρδιάς της, είναι πάντα μαζί τους, όπου και αν βρίσκονται!
Η γυναίκα, είναι το πλάσμα της προσφοράς, της στοργής! Γνοιάζεται, να πάει μπροστά η οικογένεια! Ξεχνά καμιά φορά να κρατά ισορροπίες! Παραγνοιάζεται για τα παιδιά της! Τον ξεχνά τον φτωχό Αδάμ, σαν η ζωή τους ρίχνει σ’ απόμακρους βράχους κι οι καταιγίδες συνεχών προβλημάτων, κτυπούν την οικογένεια! Πρώτα τα παιδιά! Και μπαίνει ο σύζυγος σε δεύτερη μοίρα !
Πρόσεξε γυναίκα του κόσμου.. κανείς δεν το ανέχεται αυτό, για πολύ καιρό ! Γιατί το’ χει αυτό μια γυναίκα! Ξεχνά! Ναι, ξεχνά στην πορεία, ότι κι ο άντρας έχει ανάγκη από αγάπη, στήριξη, ενθάρρυνση, στοργή, ένα καλό λόγο, μια αγκαλιά, ένα χάδι! Ικανοποίηση των αναγκών του!
Γιατί.. ου καλόν είναι τον άνθρωπον, μόνον! Κι έφτιαξε ο Θεός την γυναίκα… Από την πλευρά του Αδάμ, για να’ ναι δυνατή και να τον στηρίζει, όπως ακριβώς ένα οστούν στηρίζει τη σάρκα, τους μυς..
Και τι γίνεται όταν ένα οστούν σπάει, ραγίζει, μετακινείται; Πόσες επιπτώσεις; Πόσος πόνος; Μακάρια η οικογένεια, όπου άντρας και γυναίκα, πιασμένοι χέρι χέρι, έτσι ακριβώς όπως αρχίζουν τη ζωή τους στον έγγαμο βίο, έτσι ακριβώς, τελειώνει το ταξίδι, μαζί, αγαπημένοι, μονιασμένοι, να δώσουν λόγο στον Θεό όπως ακριβώς ο Άγιος Ξενοφώντας με τη σύζυγό του «Ιδού εγώ και τα παιδία ά μοι έδωκας!» Άγιο Ξορηνό τον αποκαλούν στην Κύπρο, που ξορίζει το κακό… Εκεί κοντά στην ακροθαλασσιά της Αναφωτίας.. .
Γιατί ναι, μια γυναίκα μπορεί! Να’ ναι μπροστάρισσα στους αγώνες της οικογένειας, των παιδιών της, της χώρας της! Γυναίκες Ηπειρώτισσες … μέσα στα χιόνια πάνε κι οβίδες κουβαλάνε… Θεέ μου τι τις πότισες και δεν αγκομαχάνε…! Γυναίκα της Κύπρου, του 1955, που έσφιξες με αυταπάρνηση την καρδιά σου, έδεσες το δάκρυ μην κυλήσει, κι έδωσες την ευχή σου σε γιο, άντρα ,πατέρα, αδελφό: Η ταν η επι τας! Μάνα του Γρηγόρη Αυξεντίου, που ΄κανες την καρδιά σου πέτρα και στο πρώτο μνημόσυνο του παιδιού σου, τόνισες: «Τζιαι που εν επαραδόθηκες να έσιεις την ευτζιή μου»! Κυπρία γυναίκα του 1974, που ο θρήνος έγινε σύντροφος σου αχώριστος, για όσους δεν γύρισαν ποτέ.. κι ακόμη περιμένεις…
Ναι, μια γυναίκα, μπορεί..! Να προβεί σε πράξεις απαράμιλλου θάρρους! Και να τις τρεις Μυροφόρες, με το χάραμα να βαίνουν βιαστικά στα στενά δρομάκια της Ιερουσαλήμ, να πάνε να αλείψουν το σώμα του Λυτρωτή με τα μύρα της καρδιάς τους! Την ώρα που οι μαθητές κρύφτηκαν από τον φόβο των φανατικών όχλων! Γιατί ναι, μια γυναίκα μπορεί! Αν το κρίνει σωστό, ναι, κανείς δεν την σταματάει! Αποφασιστικότητα, να το μεγάλο χάρισμά της!
Σίγουρα μια γυναίκα μπορεί ..! Να συγκινήσει τον κόσμο όλο με τις πράξεις και το θάρρος της ! Όσα χρόνια κι αν περάσουν! Οι γυναίκες του Ζαλόγγου, χορεύοντας, πέφτουν στον γκρεμό! Για την τιμή και την αξιοπρέπεια της γενιάς, του έθνους, της χώρας, των γυναικών την τιμή! «Σκλάβες Τούρκων μη ζήσουμε!»
Η ιστορία τόσο μακρινή, χάνεται στα γεννοφάσκια του Ελληνισμού. Τόσο μακρινή! Και τόσο κοντινή, στο σήμερα! Σαν ομίχλη, που μας πλησιάζει…
Και τι γίνεται, σαν η γυναίκα φύγει; Να τα σοφά λόγια του λαού «Επέθανεν ο τζιύρης… τα παιδιά εν εις τη γωνιά… επέθανεν η μάνα … τα παιδκιά, στη γειτονιά!» Γιατί η μάνα, είναι η κλώσσα που στοργικά μαζεύει τα κλωσσόπουλά της, κάτω απ’ τα φτερά της, στην οικογενειακή θαλπωρή, στη γωνιά του σπιτιού με το τζάκι και το ζεστό φαγητό να αχνίζει στο τραπέζι! Και τι γίνεται, σαν ο σύζυγος αποβιώσει; Πολύ δύσκολη, βέβαια η μοναξιά και τα βάρη για τη γυναίκα! Πολύ μεγάλη όμως και η τιμή στη γυναίκα που για το χατήρι των παιδιών της, κάνει τα πικρά γλυκά και αντέχει με αυταπάρνηση τον σταυρό της μοναξιάς και της χηρείας!
Τιμή και στη γυναίκα νοικοκυρά! Που αναλώνεται καθημερινά, για να γυρίσει η οικογένεια το βράδυ στο σπίτι και να τους περιμένει ένα πιάτο ζεστό φαγητό και ένα σπίτι που λάμπει, συγυρισμένο και καθαρό, απ’ τα δικά της πολύμοχθα χέρια!
Τιμή και στη γυναίκα καριέρας! Που προσφέρει νυχθημερόν στην οικογένειά της, συνδυάζοντας με επιτυχία καριέρα – οικογένεια – σπίτι! Που έχει όμως πάντα κορώνα στο κεφάλι της πρώτα την οικογένεια και μετά την καριέρα.
Γιατί, ναι! Μια γυναίκα μπορεί! Να σε πάρει απ’ το χέρι, και στοργικά με σταθερά βέβαια βήματα, να σε οδηγήσει στον Παράδεισο! Στον Παράδεισο της γήινης πρόσκαιρης ζωής μας! Και στον μετέπειτα!
Χρόνια πολλά σε κάθε γυναίκα! Καλή δύναμη!
*Τέως Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης (για τα νηπιαγωγεία)
