Ναι: Κάτω τα χέρια από την Παιδεία κα Αγγελίδου

ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΨΑΛΤΗ*

Λίγες μέρες πριν από τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, και συγκεκριμένα στις 17.5.2016,  η πρώην υπουργός παιδείας και πολιτισμού κα Κλαίρη Αγγελίδου, με ένα σύντομο σημείωμά  της στο Paideia News,  απεύθυνε μια αγωνιώδη προειδοποίηση, με έμμεσο παραλήπτη το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού (ΥΠΠ), για τον κίνδυνο να … αφελληνιστεί η Ελληνοκυπριακή Εκπαίδευση λόγω της απόφασης των δύο ηγετών να … προσθέσουν ανάμεσα στις υπόλοιπες επιτροπές που λειτουργούν μέσα στα πλαίσια της διαπραγματεύσεων για επίλυση του Κυπριακού την Τεχνική Επιτροπή για την Εκπαίδευση, η οποία κατάληγε με τα εξής:- «Κάτω λοιπόν τα χέρια από την Παιδεία και τον Πολιτισμό μας.  Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού έχει ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΕΠΑΓΡΥΠΝΕΙ»

Ανάμεσα στα άλλα που παραθέτει για να στηρίξει την άποψή της, είναι και ο ισχυρισμός πως όλοι [εννοώντας προφανώς όλους  τους Ελληνοκύπριους] διαπορούν γιατί συστάθηκε αυτή η επιτροπή. Συγκεκριμένα αποφαίνεται πως «Όλοι διερωτόμαστε προς τι, η Δικοινοτική Εκπαιδευτική Επιτροπή. Ποιο ρόλο θα διαδραματίσει στη διαφύλαξη της Ελληνικής Γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού αυτού του τόπου;». Από αυτή την τοποθέτηση προκύπτουν τα πιο κάτω ερωτηματικά:

1. Κατ’ αρχήν πού στηρίζει την άποψή της πώς όλοι οι Ελληνοκύπριοι διερωτώνται για την αποστολή της υπό συζήτηση Επιτροπής όταν η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων (56%) σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Κύπρου (βλ. πρωτοσέλιδο εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗΣ 9 Φεβρουαρίου 2016) όχι μόνο επικροτεί τη σύσταση αυτής της επιτροπής αλλά υποστηρίζει πως αυτό έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί τουλάχιστον αμέσως μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας;.
2. Πως αποτιμάται η δική της συμβολή ως υπουργού παιδείας στη «διαφύλαξη της Ελληνικής Γλώσσας»  όταν πέρσι στις παγκύπριες εξετάσεις είχαμε τα χειρότερα αποτελέσματα στα Νέα Ελληνικά όταν το θέμα της έκθεσης απαιτούσε  τη χρήση κριτικής σκέψης και όχι απομνημόνευση μασημένης τροφής; [συνήθως τα αποτελέσματα των όποιων αλλαγών στην εκπαίδευση φαίνονται μετά από 10-20 χρόνια, όσα περίπου έχουν περάσει και από τη δική της θητεία στο ΥΠΠ].  Ή, ακόμη, όταν η όλη δική της προσέγγιση στα της παιδείας διακατέχεται από στείρα προσήλωση σε εθνοκεντρικό περιεχόμενο και καθόλου έγνοια για την καλλιέργεια κριτικής σκέψης, τον ορθό λόγο, την επιχειρηματολογία και αυτοκριτική; Είναι η εσωστρεφής αναμάσηση συνθημάτων, ο ξύλινος λόγος, η παπαγαλία και αρχαιολατρία η Ελληνική παιδεία που έχει υπόψη της η κα  Αγγελίδου; Είναι η κατάταξη στον πάτο των Παγκύπριων και  διεθνών αξιολογήσεων για εγγραμματισμό το όραμα της κας Αγγελίδου;
3. Από πού έχει εξαγάγει το συμπέρασμα πως ο ρόλος της Τεχνικής Επιτροπής για την Εκπαίδευση θα είναι αρνητικός για την Ελληνική Γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό αυτού το τόπου, όταν αυτή η επιτροπή καλά-καλά δεν έχει αρχίσει να παράγει οποιοδήποτε έργο και όταν, μέσα στα πλαίσια των αρχών για επίλυση του Κυπριακού, τα θέματα της παιδείας θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη δικαιοδοσία της κάθε κοινότητας, όπως ακριβώς και σήμερα. Εναπόκειται στον κάθε καλόπιστο κριτή να αποφανθεί κατά πόσον με αυτά τα δεδομένα έχουμε μέχρι τώρα καταφέρει να διαφυλάξουμε είτε την Ελληνική μα Γλώσσα, είτε την Ιστορία μας είτε τον Πολιτισμό μας.

Καταλήγοντας, θα παρακαλούσα τη σεβαστή κα Αγγελίδου  να εξηγήσει στους αναγνώστες πού  διαφωνεί με την πιο κάτω εντολή, με βάση την οποία συστάθηκε αυτή η επιτροπή, αντί να καταφεύγει σε ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς οι οποίοι δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα:- 

«Η Επιτροπή θα εξετάσει, μεταξύ άλλων, τρόπους με τους οποίους η εκπαίδευση μπορεί να συμβάλει στη μετατροπή των συγκρούσεων, στην ειρήνη, στη συμφιλίωση και στην αντιμετώπιση της προκατάληψης, των διακρίσεων, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του εξτρεμισμού.
Θα εργασθεί επίσης για την εξεύρεση κοινά αποδεκτού μηχανισμού σε σχέση με την εφαρμογή Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στα σχολεία των δυο εκπαιδευτικών συστημάτων και την προώθηση των επαφών και της συνεργασίας μεταξύ των μαθητών και των εκπαιδευτικών από τις δύο κοινότητες.
Η Τεχνική Επιτροπή για την Εκπαίδευση θα εισηγηθεί ακόμη τις καλύτερες επιλογές πολιτικής και πορεία δράσης, οι οποίες θα επιτρέψουν το συντονισμό των εκπαιδευτικών συστημάτων των δύο κοινοτήτων, συμβάλλοντας έτσι σε βιώσιμη και λειτουργική δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία».

*Διδάκτωρ Επαγγελματικών Σπουδών στην Εκπαιδευτική Διοίκηση