Νέο βιβλίο με τίτλο «TheAshgate Research Companion to Byzantine Hagiography» κυκλοφόρησε ο Στέφανος Ευθυμιάδης, Καθηγητής στο πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό πολιτισμό» στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου τόμου που αναφερόταν στις περιόδους κατά τις οποίες αναπτύχθηκε και στους τόπους όπου καλλιεργήθηκε αυτό το πλούσιο σε κείμενα είδος της βυζαντινής λογοτεχνίας (βλ. Πλατφόρμα 2, σ. 14), εκδόθηκε και ο δεύτερος τόμος του Εγχειριδίου της Βυζαντινής Αγιολογίας από τις εκδόσεις Ashgate του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο τόμος αυτός φέρει τον ενδεικτικό υπότιτλο «GenresandContexts» που μπορεί να αποδοθεί με τις λέξεις «τα γραμματειακά είδη και το πλαίσιό τους».
Τα δεκαεπτά κεφάλαια που συνθέτουν τον δεύτερο αυτό τόμο αποτελούν τον καρπό εργασίας εκλεκτής ομάδας που ειδικεύονται στη μελέτη του χώρου αυτού και προέρχονται από τη Γαλλία, τις Η.Π.Α., το Βέλγιο, την Ιταλία, τη Δανία, την Ελλάδα και την Κύπρο. Όπως και ο πρώτος τόμος, το βιβλίο αυτό απευθύνεται τόσο στο ευρύ κοινό, όσο και σε εκείνους που ειδικότερα ενδιαφέρονται για τη βυζαντινή και μεσαιωνική λογοτεχνία, τη θεολογία και την ιστορία της θρησκείας καθώς και τη θεωρία της λογοτεχνίας. Συγγραφέας πολλών κεφαλαίων και επιστημονικός επιμελητής του είναι ο Στέφανος Ευθυμιάδης που με τη δημοσίευση αυτή ολοκληρώνει έναν 10ετή κύκλο ενασχόλησης με το δίτομο αυτό έργο.
Για τους ένδεκα αιώνες στους οποίους εκτείνεται ως ιστορική περίοδος το Βυζάντιο ήταν πολλοί οι επώνυμοι και οι ανώνυμοι συγγραφείς που με τα κείμενά τους τίμησαν μια πλειάδα αγίων, περισσότερο ή λιγότερο γνωστών στους πιστούς τότε και σήμερα. Ως γραμματειακό είδος η βυζαντινή αγιολογία χαρακτηρίστηκε από μεγάλη δυναμική και εκφραστική ποικιλία που αποτυπώθηκαν στο πλήθος των επιμέρους ειδών στα οποία εκείνη διακλαδώθηκε. Από την εμφάνιση του είδους τον 4ο μ.Χ. αιώνα μέχρι το τέλος του Βυζαντίου τον 15ο αιώνα τα αγιολογικά κείμενα δεν έπαψαν να ελκύουν συγγραφείς και κοινό έτσι ώστε μέσα από μια διαδικασία αλληλεπίδρασης και όσμωσης να το καταστήσουν είδος που γνώρισε περισσότερο περιόδους δημιουργικής εξέλιξης παρά στασιμότητας.
