ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΧΑΤΖΗΛΟΪΖΟΥ
Με την πρόσφατη δημοσιοποίηση του Νέου Σχεδίου Διορισμού Εκπαιδευτικών και την παρουσίασή του στις διάφορες επηρεαζόμενες ομάδες (Εκπαιδευτικές Οργανώσεις, κόμματα, γονείς, φοιτητές, μαθητές), πλέον και επίσημα έχουμε εισέλθει στη φάση του «διαλόγου». Ένας διάλογος που έχει ξεκινήσει προ πολλού, πίσω από κλειστές πόρτες και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Είναι εμφανές πως οι δύο ομάδες των οποίων τα συμφέροντα επηρεάζονται πιο άμεσα από την αλλαγή του σχεδίου, είναι οι υφιστάμενοι εκπαιδευτικοί μαζί με όσους έχουν φτάσει κοντά στον διορισμό και οι άνεργοι πτυχιούχοι μαζί με τους φοιτητές και τους μαθητές, στους οποίους η Κυβέρνηση θέλει να δώσει ελπίδα. Το Υπουργείο Παιδείας και η Κυβέρνηση, στα πλαίσια του διαλόγου και της προσπάθειας συμβιβασμού, προσπαθεί να καθησυχάσει τις δύο αυτές ομάδες, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένη επιχειρηματολογία.
Στους μεν εκπαιδευτικούς δίνονται διαβεβαιώσεις πως με τη συγκεκριμένη μοριοδότηση του σχεδίου, σε συνδυασμό με το μεταβατικό στάδιο, οι εκπαιδευτικοί που έχουν υπηρετήσει τα σχολεία για χρόνια, θα επαναδιοριστούν. Στους δε άνεργους πτυχιούχους, φοιτητές και μαθητές, δίνεται η εντύπωση πως με το νέο σχέδιο, θα έχουν πιθανότητες διορισμού, στο βραχυπρόθεσμο μέλλον. Όλα αυτά, για να τύχει γενικής αποδοχής το νέο σχέδιο και να παρουσιαστεί ως η πανάκεια σε όλα τα προβλήματα της παιδείας του τόπου.
Μελετώντας προσεκτικά τις δύο αυτές αντιφατικές δηλώσεις, μπορούμε να αντιληφθούμε πως είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν και οι δύο. Αν επαναδιοριστούν όλοι όσοι εργάστηκαν στα σχολεία, τότε δεν υπάρχει καμία πιθανότητα διορισμού των ανέργων εκπαιδευτικών στο εγγύς μέλλον. Αν διοριστούν άνεργοι πτυχιούχοι, τότε θα είναι εις βάρος των εκπαιδευτικών που εργάζονται σήμερα στα σχολεία, αφού για κάθε θέση που διορίζεται ένας άνεργος πτυχιούχος, ένας εκπαιδευτικός που εργάζεται σήμερα στα σχολεία, θα οδηγείται στην ανεργία. Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος είναι που αγνοείται εντελώς η παράμετρος Ευρωπαϊκή Ένωση. Κοινοτικοί εκπαιδευτικοί, κυρίως Ελλαδίτες, θα μπορούν να ανταγωνιστούν με αξιώσεις και τους εκπαιδευτικούς που ζητούν να διατηρήσουν τη θέση τους αλλά και τους νέους που ζητούν ελπίδα. Σαν «αουτσάιντερ» από την εξωτερική, οι κοινοτικοί θα προσπεράσουν τους ντόπιους εκπαιδευτικούς, αφήνοντας τους όλους, Κυβέρνηση, εκπαιδευτικούς και άνεργους, άναυδους!
Ας σταματήσουν λοιπόν τα συνθήματα, ας διευρυνθούν τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, ας καθίσουν σε ένα τραπέζι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και με υπευθυνότητα και ενσυναίσθηση να προχωρήσουν σε σοβαρό και δομημένο διάλογο. Τα μεγάλα λόγια και οι υποσχέσεις δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτα. Αντιθέτως, θα μεγεθύνουν το μέγεθος του προβλήματος και θα το βάλουν «κάτω απ' το χαλί».
*Συμβασιούχος Δάσκαλος
Γενικός Αντιπρόσωπος ΠΟΕΔ
Μέλος Δ.Σ. Α.Κί.ΔΑ
