Παρά τα επιμέρους θετικά και τα μικρά κέρδη σε ορισμένους τομείς, η μεγάλη εικόνα είναι  ότι ο Νέος Νόμος για τους διορισμούς εκπαιδευτικών αποτελεί μια ήττα της εκπαίδευσης και του συνδικαλισμού και νίκη της ιδιωτικής βιομηχανίας παραγωγής πτυχιούχων και της συνακόλουθης βιομηχανίας πανεπιστημιακής παραπαιδείας που θα ακολουθήσει.  Το ΝΣΔΕ θα κάνει την πορεία προς το διορισμό πιο επίπονη, μακροχρόνια, αβέβαιη και ψυχοφθόρα διαδικασία, δημιουργώντας αιώνιους φοιτητές και μαθητές φροντιστηρίων που θα αγωνίζονται μια  ζωή ξοδεύοντας περιουσίες ή υποθηκεύοντας το μέλλον τους σε μια τράπεζα για την άπιαστη χίμαιρα που λέγεται διορισμός.

Για να πάρει κάποιος υποψήφιος δάσκαλος τις πολυπόθητες 100 μονάδες για τον επί δοκιμασία  μόνιμο διορισμό θα πρέπει να περάσει την ακόλουθη δαιδαλώδη πορεία :

1. Να κάνει  στρατό 2 χρόνια για να πιστωθεί 3 μονάδες.
2. Να σπουδάσει επιμελώς για 4 χρόνια για να πάρει το πρώτο πτυχίο στα παιδαγωγικά με άριστα και να καρπωθεί τις 8 μονάδες.
3. Να σπουδάσει με πλήρη φοίτηση ένα επιπλέον χρόνο για master και 2 – 3 χρόνια για δοκτοράτο για να πάρει τις  9 μονάδες των προσόντων.
4. Να πετύχει στη γραπτή εξέταση πάνω στο αναλυτικό πρόγραμμα  για να κτυπήσει τις  32 μονάδες, να γράψει στην εξέταση για τις ψυχομετρικές ικανότητες για άλλες δέκα μονάδες και το κερασάκι πάνω στην τούρτα, σαν να μην πήγε ποτέ Δημοτικό, γυμνάσιο, Λύκειο, πανεπιστήμιο να αποδείξει ότι ξέρει καλά  Ελληνικά στην σχετική εξέταση  για άλλες 8 μονάδες.  
5. Αν δεν πάρει ικανοποιητικούς βαθμούς στην τριπλή εξεταστική δοκιμασία, να την επαναλάβει μετά από δύο χρόνια πληρώνοντας σοβαρά ποσά σε ιδιαίτερα και εξέταστρα με την ελπίδα ότι θα πάει καλύτερα.
6. Η όποια βαθμολογία προκύψει από την τριπλή εξέταση θα ισχύει για 10 μόνο χρόνια και αν θέλει να παραμείνει στον κατάλογο διοριστέων θα πρέπει να την ανανεώνει τουλάχιστον δύο χρόνια πριν τη λήξη της. Έτσι θα υποχρεώνεται  να επαναλαμβάνει  την τριπλή γραπτή εξέταση κάθε οκτώ χρόνια.  Συνολικά όλη αυτή η μακροχρόνια διαδικασία προπτυχιακών, μεταπτυχιακών, φροντιστηρίων και εξετάσεων θα κοστίσει στον υποψήφιο εκατόν χιλιάδες ευρώ σε ορίζοντα δεκαετίας, μια χαμένη επένδυση  που είναι αμφίβολο αν θα την ανακτήσει ποτέ. 
7. Κάθε συμπληρωμένο έτος από την κατάθεση του πρώτου πτυχίου,  με όριο τη δεκαετία παίρνει 1 μονάδα. Μετά τη δεκαετία η αρχαιότητα του Πτυχίου δεν υπολογίζεται . Έχουν τα πτυχία ημερομηνία λήξης; Πάλι καλά που οι νομοθέτες δεν σκέφτηκαν να θεσμοθετήσουν επανάληψη σπουδών.
8. Εκτός όμως από το κυνήγι των μεταπτυχιακών και των εξετάσεων, ο επίδοξος εκπαιδευτικός θα πρέπει να κυνηγήσει και τις 20 μονάδες προϋπηρεσίας εργαζόμενος, αν βέβαια του προσφερθούν κάποιες αντικαταστάσεις. Κάθε χρόνος προϋπηρεσίας αποφέρει 2,5 μονάδες με όριο τα 8 χρόνια. Η πρώτη δεκαετία μετά τις βασικές σπουδές θα αναλωθεί στο κυνήγι των βαθμών που αναφέρονται στις παραγράφους 3-8.
9. Όλη αυτή η μακροχρόνια οδύσσεια ακόμα και αν είναι επιτυχής μπορεί να ανατραπεί, αφού όσοι θα διοριστούν μόνιμοι επιδοκιμασία θα περάσουν από λεπτομερή διετή αξιολόγηση και πρόγραμμα επιμόρφωσης από τα οποία θα κριθεί αν τελικά  θα μονιμοποιηθούν ή θα απολυθούν.

Τα κύρια αρνητικά σημεία του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας(Τροποποιητικού) (Αρ. 2) Νόμου του 2015 είναι:

1. Η μη κατοχύρωση όλων των υφιστάμενων συμβασιούχων με συμβάσεις αορίστου χρόνου, που σε συνδυασμό με την αύξηση της βαρύτητας των εξετάσεων στο 50% και τη μείωση της προϋπηρεσίας στο 20% διακυβεύει την εργασία τους.
2. Η αύξηση της μοριοδότησης των εξετάσεων στο 50% σηματοδοτεί τη θριαμβευτική αρχή του νέου χρυσοφόρου θεσμού της πανεπιστημιακής παραπαιδείας.
3. Τα ισόβια ιδιαίτερα για τις επαναλαμβανόμενες Εξετάσεις: Μπορείς να εξετάζεσαι κάθε δύο χρόνια αν θέλεις να βελτιώσεις τη θέση σου στον κατάλογο (και ποιος δεν θα θέλει αφού ο διορισμός θα παίζει στο δεύτερο δεκαδικό ψηφίο; )
4. Η Άνιση μεταχείριση όσων τη χρονιά που θα καταθέτουν το πτυχίο τους δεν θα γίνονται εξετάσεις σε σύγκριση με αυτούς που θα συμπίπτει η κατάθεση του πτυχίου με την εξέταση.
5. Οι Υποχρεωτικές εξετάσεις  κάθε οκτώ χρόνια, αφού τα αποτελέσματα έχουν ισχύ για δέκα χρόνια και πρέπει υποχρεωτικά να ανανεωθούν δύο χρόνια πριν τη λήξη τους αν δεν θέλει ο υποψήφιος να παραμείνει  στον  κατάλογο διοριστέων μετά την πρώτη δεκαετία.
6.  Επιβάλλεται  το φαινόμενο των αιωνίων μαθητών – φοιτητών που μια ζωή θα υποβάλλονται σε δοκιμασίες ( Πρώτο Πτυχίο, μαστερ, δοκτοράτο εξετάσεις κάθε δύο χρόνια ) για την ουτοπία του διορισμού.
7. Το κυνήγι των πτυχίων: Ενώ με το προηγούμενο σύστημα το κλειστό έτος κατοχύρωνε τη σειρά διορισμών, σήμερα με τη μοριοδότηση του δοκτοράτου (9%) και του μάστερ ( 6% ) όλοι θα τρέχουν να τα αποκτήσουν για να βελτιώσουν τη θέση τους, ιδίως αν έχασαν μονάδες στις εξετάσεις.
8. Μείωση της αξίας της προϋπηρεσίας παλαιότερων εκπαιδευτικών από 25% στο 20%. Απαξιώνεται η πείρα των εκπαιδευτικών και συνακόλουθα αναβαθμίζεται το κυνήγι των μεταπτυχιακών και των ιδιαιτέρων για τις εξετάσεις.
9. Η προϋπηρεσία περιορισμένης διάρκειας: Η πείρα αναγνωρίζεται   μόνο για τα πρώτα οκτώ χρόνια. ( 8 χρόνια Χ 2,5 μόρια = 20 μόρια ) Μετά τα οκτώ χρόνια η πείρα σας διαγράφεται. Είτε 8 χρόνια αναγνωρισμένης προϋπηρεσίας έχεις, είτε 28 παίρνεις 20 μονάδες. Ακόμα ένα ύπουλο κτύπημα κάτω από τη μέση για περιθωριοποίηση ατόμων που περιμένουν στον κατάλογο πολλά χρόνια.
10. Ισοπέδωση της αρχαιότητας για υποψήφιους εκπαιδευτικούς με πάνω από δέκα χρόνια στον κατάλογο: Το έτος κατάθεσης πτυχίου μοριοδοτείται με μια μονάδα αλλά μόνο τα πρώτα 10 χρόνια.  Είτε 20 χρόνια είσαι γραμμένος στον κατάλογο είτε 10 παίρνεις 10 μονάδες. Ακόμα ένας τρόπος εξοστρακισμού ανθρώπων που περιμένουν πολλά χρόνια στον κατάλογο.

Επιμέρους θετικά στοιχεία υπό προϋποθέσεις

1. Η αύξηση της μοριοδότησης της στρατιωτικής θητείας από 2 σε 3 μονάδες κρίνεται θετική, υπό την προϋπόθεση ότι θα δοθεί και στις γυναίκες το δικαίωμα να διεκδικήσουν τις μονάδες αυτές υπηρετώντας εθελοντικά στρατιωτική θητεία.
2. Η αύξηση της μοριοδότησης του βασικού τίτλου σπουδών από 3 σε 8 μονάδες είναι θετική αφού δίνεται αξία στο βασικό τίτλο σπουδών.
3. Η παράταση της μεταβατικής περιόδου μέχρι το 2027, κατά την οποία το 50% των διορισμών θα γίνεται με το παλιό σύστημα δίνει κάποιες ελπίδες διορισμού σε υφιστάμενους συμβασιούχους.
4. Η δέσμευση του ΥΠΠ για 700 μονιμοποιήσεις στη δημοτική εκπαίδευση τα επόμενα τρία χρόνια, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση νοουμένου βέβαια ότι υπάρχει η συναίνεση του Υπουργείου Οικονομικών και της τρόικας.  

Ο ευτελισμός του διδασκαλικού επαγγέλματος

Ένα επάγγελμα που ως πριν λίγα χρόνια απολάμβανε συνθήκες πλήρους απασχόλησης, καλούς μισθούς και  συντάξεις, έχει βουλιάξει σε μακροχρόνια ανεργία, υποαπασχόληση, κούρεμα μισθών, το κυβερνητικό σχέδιο συντάξεων έχει χαθεί για όσους διορίζονται μετά τον Οκτώβρη του 2011, όπως και το ταμείο προνοίας ( εφάπαξ ) των νεοεισερχομένων.

Όπως έχω επανειλημμένα τονίσει το πρόβλημα δεν έγκειται στο σύστημα διορισμού, αλλά στην ανεξέλεγκτη παραγωγή δασκάλων από τα πανεπιστήμια που δημιούργησε μαζική ανεργία και αφαίρεσε το κίνητρο της άμεσης εργοδότησης και της συνακόλουθης επιλογής του επαγγέλματος από σπουδαστές υψηλού επιπέδου. Αν δεν σταματήσει η ανεξέλεγκτη παραγωγή πτυχίων περιμένουν τη δημοτική εκπαίδευση τα χειρότερα. Δεν το αντιλαμβάνονται; Ή μήπως αυτός είναι ο σκοπός;

*Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ 2014-2017