TOY ΑΝΤΩΝΗ ΒΡΑΣΙΔΑ*
Το περασμένο καλοκαίρι, όχι για πρώτη φορά, αμφισβητήθηκε έντονα, από πολλούς και διάφορους, η ποιότητα και η αξία του έργου που επιτελούν στα σχολεία μας οι εκπαιδευτικοί. Ένα ιδιαίτερα επίμαχο σημείο της όλης πολεμικής, ήταν η αξία και η σημασία του λεγόμενου εξωδιδακτικού χρόνου των εκπαιδευτικών (του χρόνου δηλαδή που ο εκπαιδευτικός δεν διδάσκει στην τάξη του αλλά βρίσκεται εντός του σχολικού χώρου και επιτελεί μια σειρά από καθήκοντα που είτε του ανατίθενται, είτε αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι/συνέχεια της μαθησιακής διαδικασίας).
Δυστυχώς, παρόλη την συζήτηση και την σωρεία των «αποδείξεων» που «κατατέθηκαν» από συναδέλφους, γονείς ακόμη και μαθητές στα πλαίσια των δημόσιων και άλλων συζητήσεων, η πρόσφατη εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας που αφορά τον έλεγχο εισόδου στα δημοτικά και νηπιαγωγεία, αποδεικνύει ξεκάθαρα πως το σημαντικότατο έργο που επιτελείται ΚΑΙ εκτός τάξης, ούτε αναγνωρίζεται, ούτε εκτιμείται. Ένα έργο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου, δεν αποτελείται από συμβατικές υποχρεώσεις του εκπαιδευτικού αλλά από ηθικές και συνειδησιακές «υποχρεώσεις», που του «επιβάλλονται» από την αγάπη του για το λειτούργημα που επιτελεί.
Με την νέα του αυτή εγκύκλιο λοιπόν, το Υπουργείο Παιδείας της χώρας μας, έχει αποφασίσει να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς των σχολείων μας σε θυρωρούς για όση ώρα αυτοί δεν θα βρίσκονται εντός της σχολικής τάξης. Συγκεκριμένα, οι εκπαιδευτικοί καλούνται (εν τη απουσία της γραμματέας του σχολείου-των οποίων παρεμπιπτόντως οι συντεχνίες τους τις καλούν να μην αναλάβουν τα καθήκοντα που προβλέπει η εγκύκλιος), να απαντούν το θυροτηλέφωνο, να ταυτοποιούν μέσω αυτού τα στοιχεία του επισκέπτη, να ελέγχουν ότι ο επισκέπτης προσέρχεται αμέσως στο χώρο της γραμματείας, να επιβλέπουν τη συμπλήρωση του αρχείου επισκεπτών, να μοιράζουν/μαζεύουν κάρτες επισκέπτη, να ενημερώνουν συναδέλφους ή/και τη διεύθυνση για τον επισκέπτη κλπ. κλπ.
Για όποιον έχει έστω αμυδρή εικόνα του πως λειτουργούν σήμερα τα δημοτικά, νηπιαγωγεία και ειδικά μας σχολεία, είναι ολοφάνερο πως, με μαθηματική ακρίβεια, οι παιδαγωγοί αυτοί της χώρας θα μετατραπούν σε θυρωρούς για όση ώρα δεν θα βρίσκονται εντός της σχολικής τάξης. Μηδέν χρόνος για ετοιμασία υλικού, διόρθωμα εργασιών, συντονισμό με το αδελφό τμήμα, ανανέωση των πινακίδων, προγραμματισμό δράσεων και δραστηριοτήτων προς επίτευξη των μαθησιακών στόχων, επικοινωνία με γονείς, συντονισμό με τη διεύθυνση του σχολείου, προετοιμασία σχολικών εορτασμών, στήριξη παιδιών εκτός της τάξης κλπ. κλπ. κλπ. Προτεραιότητα να ανοίγει η πόρτα!
Είναι αντιληπτό πως το κεφάλαιο του ελέγχου της πρόσβασης του οποιουδήποτε στα σχολεία μας χωρίζεται σε προ και μετά από την τραγική απαγωγή μαθητών του δημοτικού εποχή. Και ότι πλέον χρειάζεται ουσιαστική αναβάθμιση των διαδικασιών εισόδου στις σχολικές μας μονάδες. Δεν μπορεί όμως αυτό να γίνει, χάρη οικονομίας και ταχύτητας, με ένα τρόπο που θα μετατρέπει τους παιδαγωγούς της χώρας μας σε part time παιδαγωγούς, part time θυρωρούς. Εκτός αν σε καμιά Φινλανδία, Σουηδία, Σιγκαπούρη ή δεν ξέρω πού αλλού, οι θυρωροί φέρνουν καλύτερα αποτελέσματα στις έρευνες TIMSS, PIRLS κλπ.!
*Δάσκαλος
Πρόεδρος Διδασκαλικής Κίνησης ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ
