ΤΟΥ ΛΟΪΖΟΥ ΠΟΤΑΜΙΤΗ*
Εξ αρχής το στοίχημα για την παρατεταμένη κρίση στην Παιδεία ήταν η δημιουργία απαραίτητων προϋποθέσεων με το Υπουργείο ώστε να ξεκινήσει ένας δομημένος, σωστός, διεξοδικός διάλογος για τον πραγματικό και ουσιαστικό εξορθολογισμό της Παιδείας. Το περιεχόμενο ωστόσο ακόμη και των μετέπειτα αποφάσεων του Υπουργού και ο γενικότερος χειρισμός των θεματων της παιδείας δεν είχαν αφήσει άλλη επιλογή στον εκπαιδευτικό κόσμο από τη δυναμική αντίδραση, βγαίνοντας όχι μια αλλά δύο φορές στους δρόμους ως ελάχιστη υποχρέωση προς το λειτούργημα μας, ως προάσπιση της αξιοπρέπειας μας. Βιώσαμε μια κάκιστη διαχείριση της κρίσης με ενδεικτικό το γεγονός ότι αυτή κρατάει ήδη δύο μήνες φτάνοντας ελάχιστες μέρες πριν την ημερομηνία που επιστρέφουν οι μαθητές στα θρανία.
Έγιναν πολλές προσπάθειες για διάλογο, διάλογος που συνεχίζεται μέχρι κι αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Αν υπάρξει κι άλλη προσπάθεια, αυτή θα αποτελέσει κομβικής σημασίας σημείο σε μια πορεία που πλέον δεν έχει άλλα χρονικά τουλάχιστο περιθώρια αποτυχίας. Είναι η στιγμή που ο κάθε συνάδελφος οφείλει και πρέπει να κάνει τη δική του εκτίμηση για το θέμα έχοντας πλήρως ξεκαθαρίσει τι ειναι αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή. Είναι η στιγμή που πρέπει ξεκάθαρα να θέσουμε το στόχο μας, να αναρωτηθούμε τι είδους λύση επιδιώκουμε. Αν θεωρούμε πως η κρίση αυτή δεν ξεπερνιέται σύντομα ή εύκολα ας προετοιμαστούμε συνάδελφοι για ένα μακροχρόνιο αγώνα που ίσως διαρκέσει μήνες (και δεν αναφέρομαι μόνο σε απεργιακά μέτρα). Αν πάλι εκτιμούμε ότι τα όποια μέτρα μας θα αναγκάσουν την άλλη πλευρά να επανεξετάσει άμεσα τη στάση της, τότε ας ρίξουμε τις δυνάμεις μας σε μια πιο βραχυπρόθεσμη αλλά έντονότερη και δυναμικότερη αντίδραση αλλά ας μη ξεχνάμε πως η λύση σε κάθε πρόβλημα δίνεται πάντοτε στο τέλος μέσα απο διάλογο.
Το 94,5% του εκπαιδευτικού κλάδου εξουσιοδότησε το Δ.Σ της ΠΟΕΔ όπως διαχειριστεί με σύνεση και σοφία την ισχυρή εμπιστοσύνη του. H πρωτοφανής αυτή δύναμη που έχουν αυτή τη στιγμή στα χέρια τους οι εκπαιδευτικές οργανώσεις ελπίζω οδηγήσει σε ένα καθόλα εποικοδομητικό διάλογο για μια σωστή απόφαση για το καλό της Παιδείας. Σε αυτή τη κρίσιμη ώρα, ο εκπαιδευτικός κόσμος αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμη και πυξίδα πορείας.
*Εκπαιδευτικός
Πρόεδρος Ε.Ε ΠΑΔΕΔ-Πρωτοπορία Λεμεσού
