Η επιτυχημένη θεατρική παραγωγή «Νερά της Κύπρου, της Συρίας και της Αιγύπτου. Σπουδή στον “θεατρικό” Καβάφη» του Θεατρικού Εργαστηρίου Πανεπιστημίου Κύπρου, θα παρουσιαστεί, μετά από απαίτηση φίλων του Αλεξανδρινού ποιητή και του Θ.Ε.ΠΑ.Κ,. σε μία ακόμη, έκτακτη παράσταση, η οποία θα δοθεί την Κυριακή, 3 Νοεμβρίου 2013, στις 19:30, στην Αξιοθέα. Ενώ, δύο μέρες αργότερα (στις 5 Νοεμβρίου και ώρα 8.30 μ.μ.) θα δοθεί μια και μοναδική παράσταση στη Λεμεσό, στον Τεχνοχώρο της ΕΘΑΛ.
Η παράσταση σε σκηνοθεσία, επιλογή και επιμέλεια κειμένων του Μιχάλη Πιερή, ήταν η σπουδαιότερη κυπριακή συμβολή στις πανελλήνιες εκδηλώσεις για την 150η επέτειο από τη γέννηση του μεγάλου ποιητή του μείζονος ελληνισμού Κ. Π. Καβάφη, καθώς παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Φρύνιχος των Δελφών, στο πλαίσιο των επιστημονικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων για το Έτος Καβάφη που οργάνωσε τον περασμένο Ιούλιο το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών. Συγκινητική και καθόλα ενθαρρυντική ήταν η ανταπόκριση του θεατρόφιλου κοινού που παρακολούθησε την παράσταση στους Δελφούς, αλλά και του κυπριακού κοινού που παρακολούθησε τις μέχρι τώρα παραστάσεις στην Κύπρο. Επιπλέον, αδιαμφισβήτητη ένδειξη για την ποιότητα της αξιόλογης αυτής προσπάθειας για σκηνική παρουσίαση του καβαφικού έργου, αποτελούν οι προσκλήσεις για παραστάσεις στη στην Αθήνα, στη Ρώμη και στην Αγία Πετρούπολη και στην Αθήνα.
Η παράσταση αποτελεί ένα συγκλονιστικό θεατρικό δρώμενο που βασίζεται εξ ολοκλήρου σε ποίηση Καβάφη και συνδυάζει εκείνα τα ποιήματα ή μέρη σε ποιήματα όπου ο Αλεξανδρινός αξιοποιεί τεχνικές και στοιχεία της δραματικής τέχνης. Στο σκηνικό αποτέλεσμα συμβάλλει η εμπνευσμένη μουσική του Ευαγόρα Καραγιώργη που γράφτηκε ειδικά για την παράσταση, αλλά και οι ενδυματολογικές επιλογές του Σταύρου Αντωνόπουλου που προσδίδουν μια ιδιαίτερη αισθητική στο έργο.
Η προσέγγιση η οποία λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές φάσεις της ποιητικής ανέλιξης του Καβάφη, καθώς και τις θεματικές περιοχές της ποίησής του, καθιστά την παράσταση όχι απλά ένα απολαυστικό καλλιτεχνικό γεγονός, αλλά και μια γόνιμη εκπαιδευτική εμπειρία.
Στην παράσταση συνυφαίνονται με ευρηματικό τρόπο:
(α) αμιγώς θεατρικά/διαλογικά ποιήματα· (β) ποιήματα που συνιστούν δραματικούς μονολόγους· (γ) ποιήματα που αποτελούν δραματικούς διαλόγους εγκιβωτισμένους σε αφηγήσεις· (δ) ταφικά ποιήματα όπου έχουμε τον άμεσο λόγο ενός νεκρού νέου, ο οποίος εκφέρεται σε πρώτο πρόσωπο· (ε) ποιήματα όπου έχουμε το είδος του εσωτερικού μονολόγου (εξυπακούει, δηλαδή το λυρικό εγώ του ποιητή)· (στ) ποιήματα που έχουν μορφή Χορικού όπως για παράδειγμα το ποίημα «Η Αρχαία Τραγωδία», «Η Ναυμαχία» και οι «Τρώες».
Η παράσταση προσπαθεί να αναδείξει, στο πλαίσιο μιας θεατρικής πράξης, την τεκμηριωμένη γνώση και αγάπη του Καβάφη για το θέατρο και τη δραματική τέχνη, τονίζοντας εκείνα τα στοιχεία τα οποία ο Αλεξανδρινός αφομοίωσε από την τέχνη του δράματος, αρχαίου, μεσαιωνικού και νεότερου, καθώς και από μεγάλους ευρωπαίους ποιητές οι οποίοι επίσης στήριξαν ένα μέρος της ποιητικής τους στη δραματική τέχνη (π.χ. ο Robert Browning ως προς το είδος του δραματικού μονολόγου).
