Η επιτυχημένη θεατρική παραγωγή «Νερά της Κύπρου, της Συρίας και της Αιγύπτου. Σπουδή στον “θεατρικό” Καβάφη» του Θεατρικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου Κύπρου, μετά από τη θεατρική της περιπλάνηση στους Δελφούς, τη Λευκωσία και τη Λεμεσό, ταξιδεύει τον προσεχή Απρίλιο στη Ρώμη και στην Αθήνα.
Στη Ρώμη, το έργο θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Vascello την Τετάρτη, 23 Απριλίου, ύστερα από πρόσκληση του Πανεπιστημίου La Sapienza. Στην Αθήνα, θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, της οδού Φρυνίχου, στην Πλάκα, την Παρασκευή 25 και το Σάββατο 26 Απριλίου 2014.
Με αφορμή την περιοδεία αυτή, το Θ.Ε.ΠΑ.Κ. θα δώσει και δύο νέες παραστάσεις του Καβάφη στην Κύπρο, Δευτέρα 7 και Τρίτη 8 Απριλίου 2014, ώρα 20:45, στο θεατράκι της πρώην Νέας Σκηνής του Θ.Ο.Κ. στα Λατσιά.
Η παράσταση σε σκηνοθεσία, επιλογή και επιμέλεια κειμένων του Μιχάλη Πιερή, ήταν η σπουδαιότερη κυπριακή συμβολή στις πανελλήνιες εκδηλώσεις για την 150η επέτειο από τη γέννηση του μεγάλου ποιητή του μείζονος ελληνισμού Κ. Π. Καβάφη, καθώς παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Φρύνιχος των Δελφών, στο πλαίσιο των επιστημονικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων για το Έτος Καβάφη που οργάνωσε τον περασμένο Ιούλιο το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών. Συγκινητική και καθόλα ενθαρρυντική ήταν η ανταπόκριση του θεατρόφιλου κοινού που παρακολούθησε την παράσταση στους Δελφούς, αλλά και του κυπριακού κοινού που παρακολούθησε τις μέχρι τώρα παραστάσεις στην Κύπρο.
Η παράσταση αποτελεί ένα συγκλονιστικό θεατρικό δρώμενο που βασίζεται εξ ολοκλήρου σε ποίηση Καβάφη και συνδυάζει εκείνα τα ποιήματα ή μέρη σε ποιήματα όπου ο Αλεξανδρινός αξιοποιεί τεχνικές και στοιχεία της δραματικής τέχνης. Στο σκηνικό αποτέλεσμα συμβάλλει η εμπνευσμένη μουσική του Ευαγόρα Καραγιώργη που γράφτηκε ειδικά για την παράσταση, αλλά και οι ενδυματολογικές επιλογές του Σταύρου Αντωνόπουλου που προσδίδουν μια ιδιαίτερη αισθητική στο έργο.
Η προσέγγιση η οποία λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές φάσεις της ποιητικής ανέλιξης του Καβάφη, καθώς και τις θεματικές περιοχές της ποίησής του, καθιστά την παράσταση όχι απλά ένα απολαυστικό καλλιτεχνικό γεγονός, αλλά και μια γόνιμη εκπαιδευτική εμπειρία.
Στην παράσταση συνυφαίνονται με ευρηματικό τρόπο: (α) αμιγώς θεατρικά/διαλογικά ποιήματα· (β) ποιήματα που συνιστούν δραματικούς μονολόγους· (γ) ποιήματα που αποτελούν δραματικούς διαλόγους εγκιβωτισμένους σε αφηγήσεις· (δ) ταφικά ποιήματα όπου έχουμε τον άμεσο λόγο ενός νεκρού νέου, ο οποίος εκφέρεται σε πρώτο πρόσωπο· (ε) ποιήματα όπου έχουμε το είδος του εσωτερικού μονολόγου (εξυπακούει, δηλαδή το λυρικό εγώ του ποιητή)· (στ) ποιήματα που έχουν μορφή Χορικού όπως για παράδειγμα το ποίημα «Η Αρχαία Τραγωδία», «Η Ναυμαχία» και οι «Τρώες».
Η παράσταση προσπαθεί να αναδείξει, στο πλαίσιο μιας θεατρικής πράξης, την τεκμηριωμένη γνώση και αγάπη του Καβάφη για το θέατρο και τη δραματική τέχνη, τονίζοντας εκείνα τα στοιχεία τα οποία ο Αλεξανδρινός αφομοίωσε από την τέχνη του δράματος, αρχαίου, μεσαιωνικού και νεότερου, καθώς και από μεγάλους ευρωπαίους ποιητές οι οποίοι επίσης στήριξαν ένα μέρος της ποιητικής τους στη δραματική τέχνη (π.χ. ο Robert Browning ως προς το είδος του δραματικού μονολόγου).
Έγραψαν για την παράσταση
Το συμπόσιο, υπό τον τίτλο «Κ. Π. Καβάφης: ελληνικός και οικουμενικός», στο παραδείσιο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρον Δελφών υπήρξε σεμνό, οικονομημένο και ωφέλιμο. […] Αρχίζω με το καλλιτεχνικό περίγραμμα, που διακόσμησε τις δεκαέξι εισηγήσεις, μοιρασμένες ισάριθμα σε δύο συνεδριακές ημέρες. […] Στο θέατρο «Φρύνιχος» ανέβηκε [6 Ιουλίου] η «Σπουδή στον θεατρικό Καβάφη» με την καβαφική επιγραφή «Νερά της Κύπρου, της Συρίας και της Αιγύπτου». Διδαγμένη υπεύθυνα από τον Μιχάλη Πιερή σε πρόθυμους φοιτητές του, που συναποτελούν το Θεατρικό Εργαστήρι του Πανεπιστημίου της Κύπρου - η εμπνευσμένη μουσική οφείλεται στον Ευαγόρα Καραγιώργη.
Δ. Ν. Μαρωνίτης, εφ. Το Βήμα, Αθήνα, 4 Αυγούστου 2013.
H καινούργια θεατρική παραγωγή του Θ.Ε.ΠΑ.Κ. είναι αφιερωμένη στο έτος Καβάφη και προσθέτει στην ποικιλία των πανελλήνιων εκδηλώσεων για τα 150 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή ένα ενδιαφέρον εγχείρημα – να ελέγξει με τη σκηνική υλοποίηση τη θεωρία για τη θεατρικότητα του Καβάφη, να αποτελέσει σκηνική απόληξη μιας μακράς σπουδής στον «θεατρικό» Καβάφη. […]
Οι ενότητες από τις οποίες αντλήθηκε το κείμενο της παράστασης είναι τα ποιήματα που είναι άμεσα εμπνευσμένα από την τέχνη του θεάτρου (π.χ. «H Αρχαία Τραγωδία», «Θεατής Δυσαρεστημένος») και τα ποιήματα που κατά την κρίση του δημιουργού της σύνθεσης περιέχουν τον σπόρο της δραματοποίησης, είτε ευδιάκριτο χάριν στη διαλογική δομή τους είτε βαθύτερα κρυμμένο, λανθάνοντα, που διευρύνει τον ίδιο τον όρο της «θεατρικότητας». O Πιερής ψάχνει μέσα στα Αποκηρυγμένα, τα Κρυμμένα, τα Ανέκδοτα κείμενα, στις μεταφράσεις, οδηγούμενος από δύο εξίσου σημαντικές έγνοιες, του φιλολόγου-ανιχνευτή της θεατρικότητας και του σκηνοθέτου-κυνηγού της θεαματικότητας. […] Και ο Ευαγόρας Kαραγιώργης χάρισε στην παράσταση εμπνευσμένα χορικά. O ενδυματολόγος Σταύρος Αντωνόπουλος μετέφερε στην παράσταση την αισθητική των πορτρέτων Φαγιούμ, συνδυάζοντας ποικίλη διαφορετικότητα με την υφολογική ενότητα.
Νόνα Mολέσκη, εφ. Ο Φιλελεύθερος, Λευκωσία, 14 Ιουλίου 2013
