ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου ως δάσκαλο, θυμούμαι τις ξεκάθαρες αναφορές των προϊσταμένων ότι τα κενά δεν είναι χρόνος ανάπαυσης, αλλά εργάσιμος μη διδακτικός χρόνος., κατά τον οποίο ο δάσκαλος προετοιμάζει τα μαθήματα του, διορθώνει τα τετράδια του, κάνει την αξιολόγηση των μαθητών του και γενικά εκτελεί οποιοδήποτε άλλο έργο του αναθέτει ο διευθυντής του. Προφανώς λοιπόν ο μη διδακτικός χρόνος είναι εργάσιμος και ως τέτοιος πληρώνεται.
Πλην όμως οι εγκέφαλοι του Υπουργείου Οικονομικών, που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να σκέφτονται τρόπους να αποκόψουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς των εκπαιδευτικών, τα έβαλαν αυτή τη φορά με τον πιο αδύναμο κρίκο, δηλαδή τους ευκαιριακά απασχολούμενους αντικαταστάτες. Έτσι αποφάσισαν να τους πληρώνουν μόνο για τις ώρες που είναι στην τάξη, με τη δικαιολογία ότι αυτοί εργάζονται μόνο όταν διδάσκουν.
Ενώ η κυβέρνηση κτύπησε τους πλέον κακοπληρωμένους δασκάλους, οι κομματικές κινήσεις της ΠΟΕΔ, που όταν κόντευαν εκλογές θυμούνταν τους αντικαταστάτες και αγωνίζονται να τους γράψουν στη συντεχνία προς άγρα ψήφων, σήμερα δεν κάνουν τίποτε για να τους ανακουφίσουν.
Ο σοφός λαός μας λέει την παροιμία «Ότι σου κάνουν κάνε και κακία μην κρατάς». Αφού οι σοφοί εγκέφαλοι του Υπουργείου Οικονομικών αποφάσισαν να πληρώνουν τους αντικαταστάτες μόνο όταν είναι στην τάξη, τότε η ΠΟΕΔ θα μπορούσε να τους καλέσει να σχολνούν όταν έχουν κενό τις τελευταίες ώρες της ημέρας, ή αντίστοιχα να καθυστερούν να έρθουν στο σχολείο όταν τα κενά τους είναι τις πρώτες περιόδους. Επιπλέον θα πρέπει να μη συμμετέχουν στις συνεδρίες προσωπικού, στην παιδονομία και τις έκτακτες αναπληρώσεις δασκάλων που απουσιάζουν. Ποιος θα μπορούσε άραγε να βρει άδικο σε ένα τέτοιο μέτρο; Ποιος μπορεί άραγε να υποστηρίξει ότι κάποιος έχει υποχρέωση να δουλεύει τις ώρες που δεν πληρώνεται; Δυστυχώς όμως η ΠΟΕΔ σιωπά.
Για μας τους υπόλοιπους , ισχύει το «σήμερα υποφέρουν οι αντικαταστάτες αύριο θα υποφέρουμε εμείς». Θα μπορούσαμε λοιπόν, ως μέτρο συμπαράστασης, να περιοριστούμε μόνο στα υποχρεωτικά μας καθήκοντα (7:30 – 1:05 ) και να αναστείλουμε τη συμμετοχή μας σε οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν εμπίπτει στον υποχρεωτικό εργάσιμο χρόνο. Ακόμα θα μπορούσαμε νόμιμα να αρνηθούμε τη συμμετοχή στα υποχρεωτικά σεμινάρια που γίνονται σε εργάσιμο χρόνο, αν το υπουργείο δεν πληρώσει οδοιπορικά. Ή να σταματήσουμε να εργαζόμαστε δωρεάν κάθε Δευτέρα πρωί ως εισπράκτορες των συνεργατικών κλείνοντας το σχολικό ταμιευτήριο αφού είμαστε σχολεία και όχι τράπεζες.
Τα πιο πάνω μέτρα είναι ανέξοδα και σε κάθε περίπτωση επωφελή για μας. Το Υπουργείο είναι αδύνατο να σου κόψει χρήματα, αν οι δραστηριότητες που δεν θα εκτελείς δεν ανήκουν στα υποχρεωτικά καθήκοντα. Αν τα μέτρα δεν φέρουν άμεσα αποτελέσματα , τότε μονομερώς καταργούνται ανώφελες δραστηριότητες που μας επιβαρύνουν. Αν το Υπουργείο θέλει για λόγους εντυπώσεων να διατηρήσει τις πιο πάνω δραστηριότητες, τότε ίσως κερδίσουμε κάτι άλλο, κάπου αλλού. Η ζωή δεν είναι άσπρο μαύρο, δεν είναι μόνο εργασία ή απεργία, υπάρχουν και άλλοι ενδιάμεσοι τρόποι που αξίζει να τους δοκιμάσουμε για να αναστείλουμε τον κατήφορο που έχουμε πάρει…
Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ
