ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΦΟΥΚΑ*
Αν ανατρέξουμε στη σύγχρονη ιστορία, ευρωπαϊκή και παγκόσμια, θα διαπιστώσουμε ότι μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο η ανθρωπιστική κρίση, ο πόνος, η καταστροφή και η προσφυγοποίηση των ανθρώπων που προέρχονται από τη Συρία και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Καθημερινά εδώ και μήνες βλέπουμε ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες και να αναζητούν - αφού σώσουν τη ζωή τους – ένα καλύτερο μέλλον γι αυτούς και τα παιδιά τους.
Θα ήταν χρήσιμο όμως να δούμε τι ήταν αυτό που προκάλεσε αυτό το τεράστιο προσφυγικό κύμα προς τη «γη της επαγγελίας», που ονομάζεται Ευρώπη.
Μόνο κάτω από αυτό το πρίσμα, πριν εκφράσουμε συναισθήματα συμπόνιας, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι όλης αυτής της τραγωδίας που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Γιατί ναι μεν ζούμε σε μια απάνθρωπη και ατομικιστική εποχή, αλλά έχουν απομείνει ακόμη κάποια ψήγματα αγάπης και ευαισθησίας μέσα μας.
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ στις φωτογραφίες και τα ρεπορτάζ που αποτυπώνουν με τον πλέον παραστατικό τρόπο το δράμα χιλιάδων ανθρώπων – προσφύγων. Ούτε ξεχνώ επίσης τη φωτογραφία με το τετράχρονο αγγελούδι να κείτεται πνιγμένο στις Μικρασιατικές ακτές. Αυτά συνέβαιναν και συμβαίνουν και το ξέραμε. Το θέμα είναι πώς οι λαοί που μπορούν, θα πρέπει να δείξουν την πυγμή τους, ώστε να σταματήσουν επιτέλους να συμβαίνουν.
Και εδώ επιρρίπτω ευθύνη στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια και όλους τους θεσμούς που την αντιπροσωπεύουν.
Πού ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση(ΕΕ) όταν πριν από τέσσερα χρόνια ξεσπούσε ο Συριακός εμφύλιος; Δεν γνώριζαν οι αξιωματούχοι της ότι μετά από κάθε σύρραξη ακολουθούν «καραβάνια προσφύγων»; Ποια ήταν η θέση της όταν οι Τζιχαντιστές του Ισλαμικού κράτους προέβαιναν σε αμέτρητες φρικαλεότητες «σερβιρισμένες» στους τηλεοπτικούς ή διαδικτυακούς δέκτες μας; Πώς πραγματοποιείται από μέρους της ΕΕ η πολιτική βούληση, έτσι ώστε να προλαμβάνει και να αποτρέπει τέτοιου είδους ακραίες καταστάσεις, αφού έχει δυστυχώς την πικρή εμπειρία το τι σημαίνει πόλεμος, φρίκη, προσφυγιά, θάνατος!
Τώρα πλέον ο πακτωλός χρημάτων που διαθέτει η ΕΕ για τους πρόσφυγες δεν έχει καμία αξία. Τι να σου κάνουν τα κέντρα καταγραφής στην Ιταλία και την Ελλάδα που υποδέχονται το μεγαλύτερο προσφυγικό όγκο; Ακόμα και ακραίες τακτικές με κλείσιμο των συνόρων (Ουγγαρία) δεν μπορούν να αποτρέψουν τα «κύματα» προσφύγων. Όταν κάποιος άνθρωπος είναι απελπισμένος και ξεσπιτωμένος το λιγότερο από όλα είναι αποφασισμένος και δεν θα κάνει πίσω. Θα κυνηγήσει το όνειρό του μέχρι το τέλος! Γιατί τα όνειρα δεν έχουν εθνικότητα, θρήσκευμα και χρώμα. Όλα αυτά τα αγαθά που απολαμβάνουμε εμείς οι «πολιτισμένοι» λαοί, έχουν δικαίωμα να τα ζήσουν και αυτοί που στριμώχνονται σε ψαρόβαρκες, γαντζώνονται σε συρματοπλέγματα και ζουν σε τσαντίρια, ποιος ξέρει ως πότε. Αυτά τα όνειρα έκαναν και όσοι άφησαν τη ζωή τους στο βυθό της θάλασσας ή σε κάποιο εμπορευματοκιβώτιο.
*Β. Διευθυντής Γυμνασίου – Λυκείου ΟΛΥΜΠΙΟΝ
