ΤΟΥ ΑΝΤΡΟΥ ΚΑΥΚΑΛΙΑ*
Οι νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις και συνταγές, οι απαιτήσεις των δανειστών μας, η συνθηκολόγηση ή και η ταύτιση πολλές φορές της κυβέρνησης με τις ισοπεδωτικές θέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά και μια σειρά πολιτικών αποφάσεων που έλαβε η κυβέρνηση ή επέβαλαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, έχουν επιδράσει αρνητικά στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και οδηγούν την εκπαίδευση σε δύσβατα μονοπάτια.
Ενδεικτικά, να σημειώσουμε τα συσσωρευμένα προβλήματα που προκάλεσανστα σχολεία η υποστελέχωση και οι αποφάσεις για παγοποίηση των προαγωγών και για τη μη μονιμοποίηση αριθμού συμβασιούχων, καθώς επίσης και την αβεβαιότητα και σύγχυση που προκάλεσαν οι αποφάσεις και οι χειρισμοί της κυβέρνησης γύρω από τα Αναλυτικά Προγράμματα και την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση. Αναστάτωση και έντονη αντιπαράθεση δημιουργήθηκε και από την επιμονή του Υπουργείου Παιδείας να μην λαμβάνει υπόψη τις απόψεις των πολιτικών δυνάμεων και των εκπαιδευτικών οργανώσεων για διασφάλιση των υφιστάμενων εκπαιδευτικών σ’ ότι αφορά στο θέμα του καταλόγου διοριστέων.
Η κατάργηση του ΙΔΑΒΕΠ και η μετατροπή χιλιάδων εκτάκτων εκπαιδευτικών σε αυτοεργοδοτούμενους είναι ακόμα μια απόφαση που έλαβε η κυβέρνηση και έπληξε καίρια τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά και την ποιότητα των προσφερόμενων προγραμμάτων.
Ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Παιδείας, όπως έχει κατατεθεί, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα, αλλά ούτε και υποστηρίζει τις εξαγγελίες όλων ότι η παιδεία, η έρευνα και η καινοτομία αποτελούν βασικό πυλώνα ανάπτυξης της οικονομίας. Μέσα από τη διαδικασία συζήτησης του προϋπολογισμού στην Επιτροπή Οικονομικών, ως ΑΚΕΛ, υποβάλαμε μια σειρά ερωτημάτων τα οποία μέχρι και σήμερα μέρα ψήφισης του προϋπολογισμού δεν έχουν απαντηθεί.
Συγκεκριμένα, συρρικνώνονται σε μεγάλο βαθμό οι αναπτυξιακές δαπάνες με αποτέλεσμα όχι μόνο να αναστέλλεται ο οποιοσδήποτε προγραμματισμός για ανέγερση νέων σχολείων, αλλά και να τερματίζεται το πρόγραμμα αντισεισμικής αναβάθμισης των σχολικών κτιρίων, ζήτημα που άπτεται της ασφάλειας των παιδιών μας. Μειώνονται, παράλληλα, οι χορηγίες προς τις σχολικές εφορείες κατά 10 τοις εκατόν, εξέλιξη που θα δημιουργήσει περαιτέρω δυσκολίες και προβλήματα στην καθημερινή λειτουργία των σχολικών μονάδων.
Σε ένα άλλο επίπεδο, ο προϋπολογισμός που έχουμε μπροστά μας δεν συναντά την ανάγκη για διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και δεν προστατεύει τον κοινωνικό ιστό στις εκπαιδευτικές μονάδες. Αντίθετα, επιδεινώνει τον δείκτη της κοινωνικής ανισότητας.
Το κονδύλι της μαθητικής πρόνοιας παραμένει καθηλωμένο στα ίδια επίπεδα με το 2013, ενώ ο αριθμός των μαθητών που χρειάζονται στήριξη έχει ήδη υπερδιπλασιαστεί.
Ταυτόχρονα, οι πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης για επιβολή κομίστρων επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Δεν είναι λογικό και συνιστά πρόκληση την ίδια στιγμή που 1 στους 5 -περίπου- μαθητές δεν έχει να φάει, δεν έχει να ντυθεί, δεν έχει τη δυνατότητα για τον απαραίτητο σχολικό εξοπλισμό, το κράτος να ζητά από αυτάτα παιδιά να καταβάλλουν κόμιστρα για να μεταβαίνουν στα σχολεία τους.
Ως ΑΚΕΛ, επαναλαμβάνουμε τη θέση μας και καλούμε την κυβέρνηση να αναθεωρήσει τη στάση της ώστε να μην επιβληθούν οποιαδήποτε κόμιστρα στους μαθητές σε ότι αφορά τις σχολικές διαδρομές. Παράλληλα, διεξάγοντας ένα ουσιαστικό διάλογο με τους εμπλεκόμενους φορείς,η κυβέρνηση οφείλει να εξαντλήσει τα περιθώρια αναζήτησης δίκαιης διευθέτησης, μέσα από μια διαδικασία στόχευσης, για τη χρήση από τους μαθητές των λεωφορείων εκτός σχολικών ωρών.
Αναφορικά με τη φοιτητική πρόνοια, σε μια περίοδο όπου αυξάνονται οι περιπτώσεις φοιτητών που τερματίζουν τις σπουδές τους λόγω οικονομικής δυσπραγίας, καταγράφονται μειώσεις που αγγίζουν συνολικά τα 9 εκατομμύρια (800.000 μείωση για το φοιτητικό πακέτο, 960.000 μείωση στο κονδύλι του ΙΚΥΚ και 7 εκ. μείωση για τη φοιτητική χορηγία). Η εξαγγελία του Υπουργείου Παιδείας να διακόψει την παροχή κρατικών επιχορηγήσεων από το ίδρυμα κρατικών υποτροφιών και η απόφαση για ενοποίηση της φοιτητικής χορηγίας και του φοιτητικού πακέτου εντείνουν τις ανησυχίες μας.
Η κατάργηση της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και η μη παραχώρηση της Ευρωπαϊκής κάρτας νοσηλείας στους Κύπριους φοιτητές του εξωτερικού είναι ακόμα ένα βάρος που φορτώνεται στις πλάτες των φοιτητών και των οικογενειών τους,χωρίς να είναι σε θέση να το αντέξουν.
Ως ΑΚΕΛ, θέλοντας να συμβάλουμε ουσιαστικά, στη στήριξη των ευάλωτων ομάδων στην εκπαίδευση καταθέσαμε από τον περασμένο Μάιο στον Υπουργό Παιδείας 10 +1 συγκεκριμένες υλοποιήσιμες προτάσεις αλλά δυστυχώς όπως επιβεβαιώνεται και μέσα από τους προϋπολογισμούς δεν εισακουστήκαμε.
Κουρεμένοι παρουσιάζονται και οι προϋπολογισμοί των τριών δημόσιων πανεπιστημίων συνολικά κατά 5.4 εκ.( 2.5 εκ. το Πανεπιστήμιο Κύπρου, 2.3 εκ. το ΤΕΠΑΚ, 640.000 το Ανοικτό Πανεπιστήμιο). Και αυτό την στιγμή που στο μεν Πανεπιστήμιο Κύπρου από φέτος λειτουργεί η Ιατρική σχολή ενώ το ΤΕΠΑΚ πέρα από το γεγονός ότι βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης(έχει μπροστά του θέματα επέκτασης και τη λειτουργία της Σχολής Καλών Τεχνών), καλείται να καταβάλει και μεγάλα ποσά για να καλύψει τα συνταξιοδοτικά ωφελήματα των εντεταγμένων καθηγητών.
Παρατηρείται, λοιπόν, μια συνολική προσπάθεια υπόσκαψης του χαρακτήρα της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και «παράδοσή» της στα ιδιωτικά συμφέροντα, καθιστώντας την έτσι προνόμιο για τους λίγους.
Και δεν είναι μόνο οι πιο πάνω αναφορές που καταμαρτυρούν τούτο. Πρόκειται από πλευράς του ΔΗΣΥ και της κυβέρνησης για μια οργανωμένη και στοχευμένη προσπάθεια επαναλαμβανόμενων επιθέσεων. Να θυμίσω τις διαδοχικές δηλώσεις βουλευτών του ΔΗΣΥ ότι «η δωρεάν παιδεία είναι λάθος, διότι όταν δεν πληρώνεις δεν θεωρείς τη μόρφωση ως επένδυση, αλλά ως ένα κοινωνικό αγαθό».Να θυμίσω επίσης, την προσπάθεια ανατροπής της απόφασης για ίδρυση και λειτουργία της Ιατρικής σχολής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Να υπενθυμίσω ακόμα τις επιθέσεις που δέχτηκαν τα πανεπιστήμια κατά την συζήτηση των προϋπολογισμών τους στη Βουλή, τις προτάσεις νόμου που επέβαλαν, για έλεγχο των συμβουλίων των πανεπιστημίων και τις θέσεις τους για κατάργηση προγραμμάτων σπουδών χαρακτηρίζοντας τα ως αχρείαστα. Τη διαχρονική αυτή θέση και πολιτική του ΔΗΣΥ καταδεικνύει και η κατάθεση της πρότασης νόμου που αφορά στη συγχώνευση της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου και της Σχολής Μηχανικής και Τεχνολογίας του ΤΕΠΑΚ.
Έχει επιπρόσθετα διατυπωθεί από πλευράς του ΔΗΣΥ η θέση για μείωση του απαιτούμενου χρόνου απόκτησης πτυχίου από τα τέσσερα στα τρία χρόνια από τα δημόσια πανεπιστήμια της Κύπρου, γεγονός που θα ενισχύσει την ανάγκη ύπαρξης ενός δεύτερου και τρίτου κύκλου σπουδών που όπως είναι καλά γνωστό δεν προσφέρονται πουθενά δωρεάν.
*Από την ομιλία του βουλευτή του ΑΚΕΛ και μέλους της Επιτροπής Παιδείας στη διάρκεια της συζήτησης των προϋπολογισμών.
