ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ*
Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο κλάδος για το άμεσο μέλλον και για όσα βρίσκονται στο προσκήνιο ή ακόμα και στο παρασκήνιο είναι πολλές!Δεν είναι μόνο το ενδεχόμενο απώλειας του δικαιώματος της εργασίας αυτό που διακυβεύεται αλλά και η ίδια η φύση του επαγγέλματος του δασκάλου.
Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά στα χρονικά του κλάδου που μεγάλος αριθμός συναδέλφων στερήθηκαν το δικαίωμα για εργασία. Τόσο συμβασιούχοι όσο και αντικαταστάτες επηρεάστηκαν τόσο στο θέμα εργασίας όσο και στο θέμα ποιότητας εργασίας. Μεγάλος αριθμός συμβασιούχων (55) απώλεσαν τη δουλειά τους και συνεπαγωγικά αντικαταστάτες οδηγήθηκαν στην έξοδο από το χώρο της εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα, μεγάλη μερίδα συναδέλφων, εξασφάλισαν μεν εργασία στα προαιρετικά ολοήμερα σχολεία, αλλά με εξευτελιστικούς όρους εργοδότησηςκαι γραφειοκρατικέςδιαδικασίες ταλαιπωρίας ως κερασάκι στην τούρτα! Το κεφάλαιο «Δικαίωμα στην Εργασία» είναι ένα από τα πλέον ουσιώδη και αυτονόητα αγαθά και επιβάλλεται να διαφυλαχθεί. Ως βασική αρχή/στόχος είναι να επενδύσει η κοινωνία στην εκπαίδευση και στους εκπαιδευτικούς, η οποία θα λειτουργήσει προσοδοφόρα για όλο το κοινωνικό σύνολο. Αυτό δεν μπορεί να καταστεί δυνατό με τη στέρηση δασκάλωναπό τα παιδιά,που έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της παρεχόμενης ποιότητας εκπαίδευσης και πλούσιων στοχευμένωνευκαιριών μάθησης.
Μια παράπλευρη απώλεια είναι η επιχειρούμενη απογύμνωση της εκπαίδευσης από τα ανθρωπιστικά και ελευθεροποιά της στοιχεία. Ουσιαστικά η παιδαγωγική διαδικασία τείνει μέσα από την κυρίαρχη αφήγηση, να θεωρηθεί ως μια διαδικασία που απλώς «ταΐζει» τους μαθητές πράγματα που απλά θα τους βοηθήσουν να πάρουν καλό βαθμό και να κατακτήσουν τους δείκτες. Οραματίζονται ανθρώπους που θα φέρνουν κέρδη και τα σχολεία θα χρησιμοποιούνται ως εργαλείο για να παράγουν υποκείμενα της αγοράς εργασίας και όχι απελευθερωμένους και πνευματικά καλλιεργημένους ανθρώπους. Για το σκοπό αυτό ο δάσκαλος κινδυνεύει να απωλέσει την ανεξαρτησία του για να γίνει απλά ένας υπάλληλος που διεκπεραιώνει τις εγκυκλίους και οδηγίες των ανωτέρων. Θεωρώ την ανεξαρτησία του εκπαιδευτικού ως το πιο σημαντικό στοιχείο που επιβάλλεται να το περιφρουρήσουμε και να το στηρίξουμε!Είναι σημαντικός ο ρόλος του δασκάλου ως ελεύθερου διανοούμενου που σέβεται την επιστήμη του, που αγαπά αυτό που κάνει, που έχει φωνή και αξιοπρέπεια.
Ενδεχομένως οι οποιεσδήποτε αλλαγές που επιχειρείται να επιβληθούν βιαστικά και βίαια, να αλλοιώσουν για πάντα τη φύση του επαγγέλματος μας, όπως το ξέρουμε μέχρι σήμερα. Αναμφίβολα η ΠΟΕΔ βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της. Η οργάνωσή μας οφείλει να δώσει μάχη για να βελτιώσει το δημόσιο σχολείο, να προτείνει τις αλλαγές εκείνες που θα μετατρέψουν τη μάθηση των παιδιών σε μια χαρούμενη και καθοριστική εμπειρία και να υπερασπιστεί το κύρος και την αξιοπρέπεια του ΔΑΣΚΑΛΟΥ. Ας αγωνιστούμε λοιπόν, για μια ΠΟΕΔ αυτόνομη, που βασίζεται στις παιδαγωγικές θεωρίες παρά στις τεχνοκρατικές ορθολογικότητες!
*Συμβασιούχος Δάσκαλος
Υποψήφιος Γενικός Αντιπρόσωπος Α.Κί.ΔΑ Λάρνακας
