ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΒΑΛΑΝΙΔΟΥ*
Επεισόδιο 1: Με παίρνει τηλέφωνο νεαρή συνάδελφος και νεαρή μητέρα, άνεργη-υποαπασχολείται σε ιδιωτικό φροντιστήριο- και κλαίοντας μου καταγγέλλει ότι διορισμένη συνάδελφος, η οποία όταν έμαθε ότι «οι μαθητές της παίρνουν φροντιστηριακά μαθήματα από «μη διορισμένη», άρχισε να της κάνει πόλεμο, «πετσοκόβοντας» τους μαθητές της και παροτρύνοντας τους να παρακολουθήσουν φροντιστήρια σε «διορισμένο» εκπαιδευτικό, (του κυκλώματος) ο οποίος «αξιοποιείται και ως θεματοθέτης»! Γνωστό ότι τα «κυκλώματα διορισμένων φροντιστών ανταλλάσσουν μαθητές! Αλλά και ανηθικότητα! Άστε «ισχυροί και έμπειροι φροντιστές εκπαιδευτικοί» και κανένα άλλο να έχει λίγο ψωμί, έστω και από μια «γάγγραινα» που λέγεται φροντιστήριο. Εσείς τουλάχιστον έχετε το μισθό σας. Ερώτημα: Πότε θα σπάσει η γνωστή και η επικρατούσα «ομερτά»; Όλοι γνωρίζουν και όλοι σωπαίνουν! (Το πόσοι Υπουργοί Παιδείας προσπάθησαν να «πολεμήσουν» τα φροντιστήρια έχει καταντήσει, «ανέκδοτο»!)
Επεισόδιο 2: Νεαρή συνάδελφος, με διατριβή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, απασχολείται στο δημόσιο, με το ειδικό καθεστώς, «μορίων» και «κατάταξης» σε σειρά! Μια περιστασιακή, μη μόνιμη δουλειά. Μια «μόνιμη λειτουργός» έκρινε ότι το «μεταπτυχιακό της δεν πρέπει να προσμετρηθεί»! Αποτέλεσμα να «πεταχτεί στις τελευταίες θέσεις κατάταξης. Η αγωνία της: Θα έχει δουλειά του χρόνου; Ερώτημα: Ποιος κρίνει αν το μεταπτυχιακό –διατριβή ενός επιστήμονα «δεν σημαίνει τίποτα», στη βάση λογικών μιας λειτουργούς, με εμφανή την «κυριαρχία προσωπικών συμφερόντων», λογικές που ακμάζουν σε καιρούς κρίσης και διαφθοράς; Πού είναι οι θεσμοί στο εκπαιδευτικό και νομοθετικό σύστημα για να παρέμβουν; Γιατί αφήνεται η αυθαιρεσία και τα «όποια συμφέροντα» να «διοικούν» και να καθορίζουν το μέλλον των νέων και του τόπου;
Επεισόδιο 3: Περπατώντας στους διαδρόμους του Παν. Κύπρου, συναντώ ομάδα φοιτητών, και ένα πρώην μαθητή μου. Δήλωση για το «πώς πάμε»: «Κυρία ψάχνουμε να φύγουμε, αφού εδώ δεν έχουμε μέλλον. Τι να κάνουμε χωρίς δουλειά;» Απάντηση; Ο κόμπος στο λαιμό! Ερώτημα: Η κοινωνία μας –οι βουλευτές, τα πολιτικά κόμματα, οι κυβερνώντες, νομίζουν ότι αυτή «η ηρεμία των νέων» θα συνεχιστεί για πολύ χωρίς τραγικές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις στον τόπο;
Επεισόδιο 4: Το φόρουμ 17 συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων, με ένα προεδρείο όλο άντρες, (με μια «γυναίκα-εκπρόσωπο» που δεν πήρε καν το λόγο) διακήρυξε και διαδήλωσε -με περίπου 500 άτομα- ότι «Η κοινωνία αντιδρά και διεκδικεί, Όχι στη λιτότητα, ναι στην ανάπτυξη και στις θέσεις εργασίας». Καλή πρωτοβουλία. Όλοι μιλούσαν για τους νέους, αλλά τι γίνεται επί του πρακτέου. Οι νέοι είναι ευχαριστημένοι; Για ένα τέτοιο θέμα, με τόσες οργανώσεις αναμενόταν άλλου είδους διαμαρτυρία και διεκδίκηση. Η εκδήλωση δε δείχνει «δύναμη», αλλά αδυναμία όλων αυτών των οργανώσεων να «κατεβάσουν» τον κόσμο τους στους δρόμους. Να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους, να μην υποβιβάζονται, να μην περιορίζονται, να μην εξευτελίζεται η ζωή και το μέλλον τους. Ερώτημα: Όλες αυτές οι οργανώσεις, που τα μέλη τους έχουν πληγεί από την κρίση, κρίνουν ότι η μέχρι σήμερα δράση τους (όχι οι ανακοινώσεις τους) είναι επαρκής και ικανοποιητική για να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της κρίσης στα μέλη τους και ιδιαίτερα στους νέους;
Επεισόδιο 5: Συζήτηση και αποφάσεις στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό με προφανή την προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η κρίση. Έχουμε ήδη περαιτέρω εμπεδώσει και την «οικονομική κρίση» και την κρίση αξιών, μετά και από τη συζήτηση και αποφάσεις των βουλευτών για τον προϋπολογισμό του κράτους. Ορισμένες περικοπές, ορισμένες τροπολογίες. Αλλά π.χ. δεν είδαμε καμιά περικοπή στα «ωφελήματα των βουλευτών! Όλοι συμφώνησαν να μην τα αγγίξουν! Όχι πως είναι το κύριο, αλλά είναι και το ενδεικτικό! Οι νέοι επιστήμονες και μη, δεν νομίζω ότι νοιώθουν πιο αισιόδοξα σήμερα από ότι χτες, πριν τη ψήφιση του προϋπολογισμού. Ερώτημα: Πότε θα ληφθούν αποφάσεις από Κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα για ουσιαστική στήριξη των νέων άνεργων, των νέων υπο-απασχολούμενων, των νέων που εργάζονται με μόρια, με συμβάσεις περιορισμένου χρόνου, με ωριαία απασχόληση και με κάθε είδος νέας «μορφής απασχόληση-εκμετάλλευση», που δεν διασφαλίζει τα πιο βασικά δικαιώματα τους;
Πολλά καθημερινά «Επεισόδια» της κρίσης –και της διαφθοράς. Σώσαμε τις τράπεζες και τους τραπεζίτες που κατάκλεψαν τον κόσμο και οδήγησαν με τις πολιτικές τους στην νέα τραγωδία -οικονομική και εργασιακή. Πότε τα πολιτικά κόμματα θα πάρουν αποφάσεις, συντονισμένες και οργανωμένες για «να σώσουμε» τους νέους, το πιο πολύτιμο ελπιδοφόρο κεφάλαιο που διαθέτει ο τόπος μας; Τους σπουδάζουμε, και είτε τους «εξαποστέλλουμε στο εξωτερικό» είτε τους ρίχνουμε στα σαγόνια των «καρχαριών» -του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, οι οποίοι τώρα ο ένας συναγωνίζεται τον άλλο για το πώς θα «ξεζουμίσουν» περισσότερο το νέο άνθρωπο-επιστήμονα και μη. Και η κοινωνία ντυμένη στο «δήθεν» χαρούμενο «χριστουγεννιάτικο διάκοσμο της, για άλλη μια χρονιά κρύβεται πίσω από περιστασιακά και επιφανειακά μέτρα για αντιμετώπιση της «ανεργίας» και της δημιουργία συνθηκών απασχόλησης και δημιουργίας. Δεν αντιμετωπίζονται έτσι τα προβλήματα των νέων –επιστημόνων και μη-δεν «σβήνει» έτσι η πίκρα, η απογοήτευση και ιδιαίτερα ο θυμός τους. Ας προβληματιστούν σοβαρά όλοι, αρμόδιοι και μη!.
*Ερευνήτρια
