ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ*
Στις 26/11/2014 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ιταλία που εφάρμοζε για χρόνια παρόμοιες τακτικές ανανέωσης ετήσιων συμβάσεων ορισμένου χρόνου μέχρι να ολοκληρώσει τις διαδικασίες πρόσληψης μόνιμων εκπαιδευτικών. Συγκεκριμένα το Δικαστήριο αποφάσισε:
«Η ρήτρα 5, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στις κύριες δίκες, βάσει της οποίας είναι δυνατή η ανανέωση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου για την κάλυψη κενών και ελεύθερων θέσεων διδασκόντων και διοικητικού, τεχνικού και επικουρικού προσωπικού στα υπό κρατική διαχείριση σχολεία, έως την ολοκλήρωση διαγωνισμών για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, χωρίς να ορίζονται συγκεκριμένες προθεσμίες για την ολοκλήρωση των διαγωνισμών αυτών και αποκλειομένης εντελώς, για τους διδάσκοντες αυτούς και το εν λόγω προσωπικό, της δυνατότητας προβολής αξιώσεως για την αποκατάσταση της ζημίας που ενδεχομένως έχουν υποστεί λόγω της προαναφερθείσας ανανεώσεως…»
Η υπό αναφορά οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου στην οποία στηρίχθηκε το Δικαστήριο, ενσωματώθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία στο Νόμο 98(ι)/2003 σύμφωνα με τον οποίοστη παράγραφο «Μέτρα αποφυγής Κατάχρησης. Συνολική περίοδος σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου για να θεωρηθεί σύμβαση αορίστου διάρκειας» αναφέρεται ότι αν ένας εργοδοτούμενος απασχοληθεί για συνολική περίοδοτριάντα μηνών ή περισσότερο με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου η σύμβαση θα θεωρείται ως σύμβαση αορίστου διάρκειας και οποιαδήποτε πρόνοια στη σύμβαση αυτή η οποία περιορίζει τη διάρκειά της δεθα ισχύει.
Με βάση τα πιο πάνω λοιπόν ο εργοδότης (Κυπριακή Δημοκρατία) είναι υποχρεωμένος να μετατρέψει το καθεστώς των συναδέλφων που έχουν 30 μήνες, ώστε τα συμβόλαια τους να μην έχουν πλέον ημερομηνία λήξης. Εάν μετά από αυτή την υποχρέωση το κράτος είναι διαθετημένο να κάνει διαδικασίες εξετάσεων,με εκατομμύρια έξοδα (που δεν μας εξήγησαν ποιος θα τα επωμιστεί και ποιος θα τα επωφεληθεί) για μερικές δεκάδες θέσεις την επόμενη 8ετία ας το κάνει.Εγώ θεωρώ ότι το υφιστάμενο ΝΣΔΕ δεν υφίσταται πλέον μετά την υποχρέωση του κράτους να υλοποιήσει αυτή την απόφαση.
Η μεγάλη ερώτηση λοιπόν προς τους Νομικούς Κύκλους που έσπευσαν να μας πουν πως δεν έχει πρόβλημα το ΝΣΔΕ με βάση την απόφαση του Δικαστηρίου είναι:
Ποιες οι άμεσες υποχρεώσεις του κράτους από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου;
Η μεγάλη ερώτηση προς τον Υπουργό της Παιδείας με βάση και το προεκλογικό πρόγραμμα του Προέδρου είναι:
Ποιες είναι οι δεσμεύσεις και οι ηθικές υποχρεώσεις του κράτους προς αυτούς τους ανθρώπους;
*Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών Λάρνακας
Μέλος ΚΔΣ ΟΕΛΜΕΚ
