Οκτώβρης: Από την Επανάσταση, στην υποταγή και αντίστροφα


Κι αυτό γιατί σε αντίθεση με τον Τρότσκι, οποίος στάλθηκε εξόριστος στην Άλμα Άτα αφού πρώτα  υποστήριξε έντονα την Προλεταριακή Επανάσταση - όπως εκείνος τη σκιαγράφησε από το 1905 - γιατί θεωρούσε τον εαυτό του έναν ορθόδοξο μαρξιστή-λενινιστή, προσδοκώντας τον σχηματισμό ενός κόμματος «πρωτοπορίας» στη βάση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, ο σημερινός ηγέτης της χώρας Δημήτρης Χριστόφιας, πολιτεύεται ανεύθυνα και τηρεί ακραία ασυνέπεια στα λεγόμενά του. 

Ενώ αρχικά ενώπιον ξένων διπλωματών και υπό την ιδιότητα του Προεδρεύων της Ευρωπαϊκής Ένωσης διατρανώνει την περηφάνια του για την ιστορία του κόμματός του, αλλά και για το γεγονός ότι είναι κομμουνιστής, κάνοντας σαφές ότι είναι ανίκανος να προδώσει τόσο τις αρχές του εαυτού του όσο και αυτές του κόμματος του έπειτα «στήνει πόδι» στις εντολές της Τρόικα, την οποία ο ίδιος κάλεσε αντιλαμβανόμενος την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης του. Πρώτα αποκαλεί τις αγορές «κλεφταράδες της υφηλίου», αλλά μετά εξηγεί πως θεωρεί λάθος την αγανάκτηση έναντι όσων επιβάλλουν τα μνημόνια γιατί οι ευθύνες πρέπει να εκτιμούνται πιο σωστά. Για να έρθει στο τέλος με αντιπροτάσεις, απέναντι στην υποταγή σε ένα Μνημόνιο που θα μας αφήνει μετά το τέλος των σπουδών μας, τους πλείστους άνεργους ή ζητιάνους.

Και ιδού. Το πακέτο με τα αντίμετρα της κυβέρνησης προς την Τρόικα, θυματοποιεί κυρίως τον μέσο μισθωτό. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτός καλείται να σηκώσει στους ώμους του, το μεγαλύτερο βάρος του φορτίου. Tων μαύρων τρυπών που άφησαν στο πέρασμα τους οι ανήμποροι να συνεργαστούν με τον κυβερνητικό μηχανισμό τραπεζίτες, αλλά και εκείνο της αδυναμίας του ΑΚΕΛ να πατάξει τη φοροδιαφυγή, της επιμονής του να κλείνει στα μάτια στην πολεοδομική αμνηστία, και της ανεπάρκειας του να νοικοκυρέψει το κράτος όπως προεκλογικά διέμενε υπό το σύνθημα της «Δίκαιης Λύσης» και της «Δίκαιης Κοινωνίας» προκειμένου να αποσπάσει την ψήφο όσων πλειοψήφησαν για να βρεθεί στην εξουσία. Του ίδιου δηλαδή κόσμου που υπερήφανα στις 25 του Οκτώβρη θα κυματίζει τις κόκκινες σημαίες της Επανάστασης στις καθιερωμένες ενδοκομματικές εκδηλώσεις της ΕΔΟΝ και της φοιτητικής παράταξης της Προοδευτικής, όπως έπραττε πέντε σχεδόν χρόνια πριν, βλέποντας για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία του τόπου, να περνάει το κατώφλι του Προεδρικού, μια κυβέρνηση που επρόκειτο να δώσει «γη και ύδωρ» για τα δικαιώματα «του λαού».

Ουσιαστικά, η Κύπρος βιώνει - αν όχι τις ίδιες - παρόμοιες συνθήκες με αυτές που έζησαν οι πολίτες της πρώην ΕΣΣΔ κατά την διάρκεια των οικονομικών μεταρρυθμίσεων του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ που έλαβαν χώρα από το 1985 μέχρι το 1991, υπό την ονομασία «Περεστρόικα». Με τη διαφορά βέβαια, ότι η νέα Ρωσική Ομοσπονδία, διατήρησε το Ρούβλι, ενώ  όπως παραδέχεται και ο νυν ΓΓ του ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού (εδώ), η Κύπρος κινδυνεύει να τεθεί εκτός Ευρώ.

Αυτή είναι λοιπόν η ηγεσία μας. Κάποτε επαναστατική, κάποτε παθητικός δέκτης. Άλλοτε με ιδεολογίες, και άλλοτε με δικαιολογίες. Ας μην παραμένουμε πλέον στο ίδιο έργο θεατές και στη συνέχεια. Η Ιστορία μας άλλωστε, δεν μας δίνει άλλη επιλογή...

*Υπεύθυνος Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων ΦΠΚ Πρωτοπορίας ΗΒ (University ofPortsmouth)




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










191