Ορίζοντας προοπτικής η συνεργασία Κύπρου-Ελλάδας στον τομέα της εκπαίδευσης και του πολιτισμού


 ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ*

Με θέρμη καλωσορίζουμε κάθε φορά την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων στην Κύπρο, επιβεβαιώνοντας τους άρρηκτους δεσμούς μας, εκφράζοντας και πάλι τις ευχαριστίες του κοινοβουλίου μας για τη διαχρονική στήριξη που η Ελλάδα προσέφερε και συνεχίζει να προσφέρει στον Έλληνα της Κύπρου. Αυτό καταδεικνύεται από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα κι ενισχύεται από τις συνεχείς ανταλλαγές επισκέψεων των δύο αντιπροσωπειών μας για θέματα πολιτισμού, αθλητισμού, παιδείας κι εκπαίδευσης των νέων μας.

Είναι γνωστό πως οι ηγεσίες των λαών της Ευρώπης συνεχώς δραστηριοποιούνται κι ενεργούν, με στόχο την επίτευξη με σύγχρονες εκπαιδευτικές στρατηγικές των ανθρωπιστικών κι εκπαιδευτικών μορφωτικών προσανατολισμών των μαθητών και των νέων ανθρώπων, κρατώντας έτσι, ζωντανό το όραμα των νέων και ανθισμένη την ελπίδα.

Είναι ένα θέμα, κατά την ταπεινή μου άποψη, λεπτό κι ουσιώδες, διότι σχετίζεται άμεσα με το παρελθόν της Ευρώπης, η οποία πλήρωσε τους δύο παγκοσμίους και τους πολλούς περιφερειακούς πολέμους με τραγικές γι’ αυτήν συνέπειες, ακριβώς γιατί οι πολιτικές ηγεσίες δε συνέλαβαν έγκαιρα τα μηνύματα των τότε καιρών, για να αποκαταστήσουν και να σταθεροποιήσουν τις ανησυχίες των νέων, τις πνευματικές κι επαγγελματικές τους επιδιώξεις. Ταυτόχρονα δεν άνοιξαν τις κοινωνίες τους στο νέο πνεύμα συνεργασίας ανάμεσα στα κράτη κι ανάμεσα στα μέλη των ίδιων των κοινωνιών, αλλά επέτρεψαν στον φανατισμό και στη μισαλλοδοξία να κυριαρχήσουν.

Δυστυχώς, στις μέρες μας δεν ισχύουν οι ίδιες αξίες ανάμεσα στα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών της ευρύτερης περιοχής μας, αλλά λειτουργούν διαφορετικές παράμετροι, με ιδεολογικές διαφορές και με διαφορετικούς μορφωτικούς προσανατολισμούς ανάμεσα στις χώρες της Μεσογείου. Σοβαρότατο ως γνωστόν είναι το πρόβλημα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών των ανθρώπων στην Τουρκία, αλλά και της επιθετικότητας που βιώνουν οι κάτοικοι σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής, όπου τα συστήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φυσικά η δομή της παιδείας καταρρέουν ως χάρτινοι πύργοι.

Βασική αιτία των πολέμων και των τραγικών καταστροφών στις χώρες αυτές της Μέσης Ανατολής είναι ο φονταμενταλισμός που κυριαρχεί μέσα στα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών αυτών, όπου ταυτίζουν την ύπαρξη των παιδιών τους με μία κακώς νοούμενη φιλοπατρία, η οποία στην ουσία είναι στυγνή εκμετάλλευση μέσω του φανατισμού ακόμα και των παιδιών που τα μετατρέπουν σε στρατιώτες. Οι εκπαιδευτικές πολιτικές συχνά λειτουργούν ως μηχανισμοί παραγωγής μίσους κι εθνικιστικής εσωστρέφειας, με τραγικό επακόλουθο θανάτους εκατοντάδων παιδιών, χιλιάδες πρόσφυγες, ισοπέδωση κι ερήμωση πόλεων και κοινοτήτων, αφανισμό της πολιτιστικής κληρονομιάς και της ιστορίας.  

Η λεπτή αυτή γραμμή μορφωτικού προσανατολισμού κι εκπαιδευτικών στρατηγικών που σέβονται το δικαίωμα της φιλοπατρίας, της γνώσης της ιστορίας, της θρησκείας του κάθε λαού σχετίζεται και με τις εθνικές και κρατικές δράσεις ως προς τους μορφωτικούς προσανατολισμούς της κάθε χώρας της Ευρώπης. Οι δράσεις αυτές στα πλαίσια της παιδείας πρέπει να είναι ουσιώδεις ως προς τη γνώση της ιστορίας, της θρησκείας, των αρχών της κάθε χώρας, του κάθε λαού. Ταυτόχρονα, όταν επιτευχθεί αυτό μέσα σε ένα πνεύμα όπου οι νέοι μας, αλλά και όλες οι ηλικίες των πολιτών θα γνωρίζουν την ιστορία τους, θα είναι κοινωνικοποιημένοι και θα σέβονται τους άλλους λαούς, τους άλλους πολιτισμούς, τους συνανθρώπους τους με διαφορετικές κουλτούρες, με διαφορετική ιστορία, θα έχουν πλέον τους ίδιους προσανατολισμούς. Αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε ως κοινοβούλια της Ελλάδας και της Κύπρου, πρωταγωνιστώντας κυρίως στον άξονα ειρήνης, συνεργασίας, αλληλεγγύης των νέων και των λαών της Μεσογείου, ώστε το παρόν και το μέλλον να περνά αποκλειστικά μέσα από την ειρηνική συνύπαρξη, τη βιοτική, την πνευματική, την κοινωνική και την επαγγελματική ανάπτυξη και πρόοδο.

Οι κυβερνήσεις των χωρών Ελλάδας και Κύπρου σε αυτό το πλαίσιο δημιουργούν πλέγματα διακρατικών σχέσεων με χώρες της περιοχής. Τριμερείς συνεργασίες με Αίγυπτο, Ισραήλ, Ιορδανία. Συμφωνίες που αποτελούν επέκταση του διεθνούς δικαίου. Σε όλες αυτές τις συμφωνίες βασικός πυλώνας τους είναι η εκπαίδευση και ο πολιτισμός. Όλοι εμείς σήμερα έχουμε μπροστά μας τη μεγάλη πρόκληση να μετουσιώσουμε αυτές τις συμφωνίες σε περιεχόμενο. Ειδικά εμείς τα κοινοβούλια, χωρίς γραφειοκρατίες και τυπικότητες, μέσω της κοινοβουλευτικής διπλωματίας να δώσουμε συνέχεια και περιεχόμενο σε αυτές τις συνεργασίες.  

Είμαστε ταγμένοι ως Ελλάδα και Κύπρος από την ιστορία μας και κυρίως από τη γεωγραφία του πλανήτη να ζούμε στο νευραλγικότερο σημείο επαφής των και κοινωνιών, σε ένα σημείο που συνδέει τρεις ηπείρους. Στο σημείο όπου πρόσφατα έχουν ανακαλυφθεί τεράστιες ποσότητες ενεργειακού δυναμικού απόλυτα αναγκαίου για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Σήμερα, πολύ περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν, η Ελλάδα και η Κύπρος αποτελούν κομβικό σημείο στον παγκόσμιο χάρτη: για την ενέργεια, την οικονομία, την πολιτική, την παιδεία, τα ιδεολογικά ρεύματα, τις γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις. κλπ. Από εμάς εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό η συνεργασία των λαών της Ανατολικής Μεσογείου και από εμάς εξαρτάται η σύνθεση και η δημιουργία ή η αποσύνθεση και η αποτυχία.

Μέσα από τις δικές μας στρατηγικές πολιτικές μορφωτικού προσανατολισμού και στρατηγικών εκπαίδευσης δύναται να προχωρήσει η Κύπρος και η Ελλάδα, με όχημα την Ευρώπη, με βλέμμα πίστης και αισιοδοξίας στην πνευματική, στην οικονομική εκπαιδευτική συνεργασία και ανάπτυξη, ώστε να μην ξαναζήσουν οι λαοί της Μεσογείου έστω και στο ελάχιστο την τραγωδία του πολέμου και της σύγκρουσης, αλλά να καταστεί η σύνδεση και η σύνθεση ο άξονας πορείας τους, όπως ακριβώς σκοπείται μέσα από τις τριμερείς.

Μεταξύ των πολλών άλλων δράσεων που μπορούν να γίνουν στο πλαίσιο αυτών των συμφωνιών είναι το να ενταχθούν φοιτητές μας σε διάφορα πανεπιστήμια της Μέσης Ανατολής, οι επιστήμονες και οι ερευνητές μας να έρθουν σε επαφή και να αναπτύξουν συνεργασίες με διαφορετικούς πολιτισμούς.  

Με αυτές τις σκέψεις καλωσόρισα τους συναδέλφους Ελλαδίτες βουλευτές στην πολύπαθη Κύπρο, ευελπιστώντας πως κι αυτή η συνεργασία μας θα είναι εποικοδομητική ως προς την επίτευξη των στόχων, των μορφωτικών προσανατολισμών και των εκπαιδευτικών στρατηγικών που πρέπει να εφαρμοστούν στην γειτονιά μας.

Συμπερασματικά σημειώνω πως με τα πιο πάνω ευελπιστώ ότι καθορίζουμε το χαρακτήρα και την ποιότητα του Έλληνα του 2030, ο οποίος θα πρέπει να γνωρίζει την ιστορία της πατρίδας του, τη θρησκεία του, τη γλώσσα του και ταυτόχρονα θα σέβεται απόλυτα τους συνανθρώπους του, θα έχει την πνευματική ικανότητα συνεργασίας με όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από χώρα και θρησκεία. Ο Έλληνας του 2030 καλείται να ενσαρκώσει τα χαρακτηριστικά που είχαν οι Αθηναίοι και προηγουμένως οι Ίωνες, όταν μεσουρανούσαν στο εμπόριο και στη συνεργασία με όλο τον τότε γνωστό κόσμο.

Πρέπει να είναι δημιουργικός, εφευρετικός, ευέλικτος, ανοικτός σε συνεργασίες. Πρέπει να είναι πρωταγωνιστής των σύγχρονων εξελίξεων, με πανανθρώπινες αρχές, αξίες, ιδανικά. Να είναι ο συνδετικός και συνθετικός άξονας ειρήνης και συνεργασίας ανάμεσα στους ανθρώπους και στους λαούς.

Η Ελλάδα κι η Κύπρος μπορούν να καταστούν οι εκπρόσωποι προώθησης των ευρωπαϊκών μορφωτικών αρχών και των ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών στρατηγικών προς τις χώρες της Μέσης Ανατολής.  

 *Πρόεδρος Επιτροπής Παιδείας της Βουλής




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










412