ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ*
Σε μια εποχή απάνθρωπων αντιξοοτήτων, σε μια κοινωνία αμοραλιστική με αλλοτριωτικές επιπτώσεις, η προσωπική δημιουργία και η σκέψη δοκιμάζονται έντονα.
Αυτή λοιπόν την εποχή και κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο κάθε πολίτης καλείται σήμερα να παίξει το ρόλο του στις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη των κυπρίων ευρωβουλευτών που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στο Ευρωκοινοβούλιο.
Παρά τις δηλώσεις, τους αφορισμούς και την κινδυνολογία, ο Κύπριος πολίτης πράγματι βρίσκεται μπροστά σε διλήμματα που δυσκολεύουν την απόφασή του τι θα ψηφίσει, αν θα ψηφίσει και αν θα ρίξει λευκό. Διλήμματα όχι αδικαιολόγητα αν ληφθούν υπόψη τα όσα γύρω μας καθημερινά τεκταίνονται.
Πολλοί συμπατριώτες μας από αντίδραση και μόνον θα δείξουν την ενόχλησή τους με την αποχή από τις κάλπες. Θεωρούν τον εαυτό τους θύμα. Ποιος όμως έχει την ευθύνη; Θύμα και θύτη τους συνδέει μια σχέση που μπορεί να δημιουργεί διάσταση και σύγκρουση, όμως η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο τον ένα.
Δεν μπορεί να υπάρξει «θύτης» αν δεν υπάρχει το «θύμα». Η ανοχή, η αποδοχή από μέρους του θύματος του θύτη δημιουργεί αυτή τη σχέση. Αν το άτομο έχει άγνοια, αν η κρίση του είναι περιορισμένη, δεν συγχωρείται να εκφράζει εκ των υστέρων την άποψη ότι «ξεγελάστηκε». Ότι έπεσε θύμα αυτών που εμπιστεύτηκε. Βάσει της καθολικής ισχύος του συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε και λειτουργούμε, δηλαδή της οργανικής συνύπαρξης άρχοντα και αρχομένου, η απομόνωση του ενός από τους δύο σημαίνει ότι το σύστημα χωλαίνει, ότι η πολιτεία βουλιάζει και το μέλλον της διαγράφεται ζοφερό.
Πράγματι τα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα που παρατηρούνται στον τόπο μας είναι μεν απρόβλεπτα και μη αναμενόμενα. Κι όμως είναι πολλοί αυτοί που εκπλήττονται ή μένουν ενεοί μπροστά στην εμφάνιση αυτών των καταστάσεων. Άλλοι πάλι προσπαθούν να αιτιολογήσουν τη στάση τους, επιρρίπτοντας σε άλλους σφάλματα και παραλήψεις, απενοχοποιώντας τους εαυτούς τους, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης.
Το πιο σημαντικό βέβαιο που θα πρέπει να ιεραρχήσει στο μυαλό και τη σκέψη των συμπατριωτών μας είναι η διαχείριση του παρόντος. Το δύσκολο αυτό χρονικό διάστημα που διακυβεύεται η ύπαρξή μας, το μέλλον μας, η αξιοπρέπεια και το κύρος μας ως κράτους και εθνικής οντότητας.
Εδώ που φτάσαμε κανείς δεν πρέπει να ισχυριστεί ότι είναι άμοιρος ευθύνης.
Η πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την έλλειψη σωστής στάσης της ζωής μας με υπόβαθρο τη σύνεση, την ωριμότητα, το μέτρο και την κοινωνική εξασφάλιση.
Σήμερα η χώρα μας είναι τελματωμένη. Εμείς υποχείρια των οικονομικών και πολιτικών κέντρων αποφάσεων. Δέσμιοι των ίδιων των παθών μας και της κοντόφθαλμης αντίληψής μας.
Αυτή την ώρα η παρελθοντολογία ή οι ομφαλοσκοπήσεις σε τίποτα δεν ωφελούν.
Στο σημείο που βρισκόμαστε θα πρέπει να στοιχειοθετηθεί το δέον γενέσθαι, στην καθημερινή μας συμπεριφορά, στην εφαρμογή κανόνων και θεσμών, στον προγραμματισμό, στην προοπτική και στην εξασφάλιση της εθνικής και βιολογικής μας επιβίωσης.
Για να μην εξευτελιστούμε ακόμη περισσότερο η ιστορική μας συνείδηση επιβάλλειν’ απαλλαγούμε από σύνδρομα μειονεξίας, να αποδεσμευτούμε από προκαταλήψεις και αμφιβόλου αξίας ιδεολογίες και να επαναφέρουμε την πίστη μας εις τους υγιείς θεσμούς.
Οι οραματισμοί μας από ατομιστικοί και ταπεινού περιεχομένου θα πρέπει να μεταβληθούν σε στιβαρή και ρωμαλέα προοπτική με περιεχόμενο την πνευματική ανάταση, την ηθική επάνοδο και την επάρκεια ποιοτικών επιτευγμάτων. Με την αποχή από τα κοινά δεν επέρχεται εξυγίανση. Η συμμετοχή μας είναι επιβεβλημένη ως ηθικό και ιστορικό χρέος. Η επιβαλλόμενη δραστική προβολή των θέσεων μας προκαλεί αίσθηση. Προλαμβάνει καταστάσεις. Λαμβάνεται υπόψη.
Ο δισταγμός είναι ανασφάλεια και παθητικότητα. Οι τολμηρές αποφάσεις είναι ελευθερία σκέψεως και αυτοσεβασμού.
Ας απελευθερώσουμε τις κρυμμένες δυνάμεις που διαθέτει ο καθένας μας ως ενεργός πολίτης και σύντομα θα διακρίνουμε μια πανίσχυρη λαϊκή ετυμηγορία που θα εξαγγέλλει καθαρές πράξεις, αυθεντικές αποφάσεις και διαχείριση της ζωής μας με ποιότητα, επάρκεια και προοπτική. Τα ανησυχητικά μηνύματα που φτάνουν κοντά μας, θα πρέπει να τα μετατρέψουμε σε μηνύματα αισιοδοξίας και ευσυνείδητης μεταμόρφωσης της ευαισθησίας μας σε δύναμη ψυχής, δημιουργικής προσαρμογής με τη σύγχρονη αντίληψη της τεχνολογίας, της οικονομίας, των διεθνών σχέσεων.
Η απραξία, η αποστασιοποίηση, η αδιαφορία και η αποχή από τους κοινωνικούς και πολιτικούς χειρισμούς της Πολιτείας όχι μόνο δεν βοηθά στην επίλυση προβλημάτων, αλλά την επιδεινώνει.
Σήμερα θα πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση, με τη βοήθεια των πνευματικών ανθρώπων, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και με των ορθά σκεπτόμενων ατόμων, η διαρκής μέριμνα για το συνάνθρωπό μας, η επιτυχής έκβαση των πολιτικών μας ζητημάτων, η αποδέσμευσή μας από φαινόμενα της όποιας ιδεολογικής προπαγάνδας.
Οι λέξεις «θύμα» και «θύτης» θα εκλείψουν όταν επικρατήσει ο λογικός συσχετισμός πολιτισμός – κράτος – κοινωνία προς όφελος του ανθρώπου.
Ένας ανθρωποκεντρικός και απόλυτα δίκαιος προσανατολισμός θα επιφέρει την ισορροπία, την αρμονία, την αλληλεγγύη και την επαναδραστηριοποίηση όλων των μελών της κοινωνίας μας.
Yπερβολικός θα πει κάποιος.Μπορεί.
Μπορούμε;Θέλουμε;
*Εκπαιδευτικός-Πολιτικός Επιστήμονας
