ΤΗΣ ΑΣΤΕΡΩΣ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑ*
Ξεφύλλιζα ένα από τα περιοδικά που είθιστε να εκδίδει κάθε σχολείο της Μέσης Εκπαίδευσης στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Μέσα βρίσκει κανείς τα πεπραγμένα του τρέχοντος έτους: Τις ωραιότερες φωτογραφίες που τραβήχθηκαν όταν είχαμε την τάδε εθνική γιορτή, τις τάδε αθλητικές εκδηλώσεις ή τις καλύτερες φωτογραφίες της ορχήστρας και της χορωδίας. Βρίσκει κανείς ακόμη τις πιο επιτυχημένες φωτογραφίες των παιδιών που τραγούδησαν σόλο και πάει λέγοντας. Στο περιοδικό αυτό έχει εργασίες παιδιών που διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς τέχνης, θετικών επιστημών, γενικά βρίσκει κανείς όσα το σχολείο θέλει να προβάλει ως επιτεύγματά του.
Ως εδώ πολύ ωραία. Κοιτάζοντας από μια άλλη οπτική γωνία το περιεχόμενο του περιοδικού αυτού, εντοπίζει κάποιος το εξής παράδοξο και το σίγουρα εκπληκτικό πως στις φωτογραφίες αυτές παρελαύνουν και αυτοί που αποκαλούμε ‘’ταραξίες” μαθητές ή αν θέλετε αρκετοί εκ των απειθάρχητων. ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΠΩΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΚΛΙΣΕΙΣ ΤΟΥ !!!
Αν τολμούσαμε να φανταστούμε τώρα πως το κάθε σχολείο έμπαινε στη διαδικασία να εκδόσει ένα δεύτερο περιοδικό ή έντυπο ή όπως θέλετε πείτε το, με όλα τα τραγελαφικά που συνέβησαν το τρέχον σχολικό έτος ανάμεσα είτε απαιτητικών γονέων και σχολείου (πχ. απαιτεί ο γονιός Βαθμό Α κι όχι Β διότι το 16 ή 17 λέει, γίνεται και Α! ), είτε μεταξύ των μαθητών (πχ πάνε πειθαρχικό για ακραίες συμπεριφορές και εισπράττουν μικροαποβολές!), είτε μεταξύ μαθητών και καθηγητών (βρίζουν καθηγητές ή προκαλούν ζημιές στα αυτοκίνητα τους γιατι πήραν απροβίβαστο, ή αντιγράφει το παιδί σε διαγώνισμα και φταίει ο καθηγητής!) κτλ. Αν αυτό το φανταστικό λοιπόν περιοδικό το υλοποιούσαμε και εν συνεχεία το αποστέλαμε σε μια συγκεκριμένη υπηρεσία στο Υπουργείο, η οποία θα συγκέντρωνε όλα αυτά τα τραγελαφικά – τα οποία κρυβούμε τώρα, τις πλείστες φορές, κάτω από το χαλί- μάλλον θα είχαμε λύσεις σε πολλά παρόντα επαναλαμβανόμενα κακώς έχοντα, που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στους σχολικούς χώρους!!! Θα μου πείτε αυτό δεν είναι εφικτό να γίνει και πως αυτά είναι ανατρεπτικές εισηγήσεις και ψιλά γράμματα. ΚΙ ΟΜΩΣ,
Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΣ ΕΧΟΝΤΩΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΝ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟ ΤΟΥΣ , ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥΣ. ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, με λίγη προσπάθεια ΕΠΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ ΤΟΥΣ.<
Επανέρχομαι τώρα και πάλι στις κλίσεις των μαθητών: Αλλος τα καταφέρνει στο τραγούδι γιατί εχει δώρο Θεού τη φωνή του, άλλος έχει επιδόσεις στον αθλητισμό επειδή του το επιτρέπει ο σωματότυπός του, επίσης δώρο Θεού ως ένα βαθμό κτλ. Οπόταν θα ήταν πολύ καλύτερα να ΩΘΟΥΣΑΜΕ τα παιδια προς τις κλίσεις τους , παρά να πασχίζουμε να τα κάνουμε με το ζόρι να ενδιαφερθούν για κάτι που ίσως δεν τα ενδιαφέρει και τόσο πολύ! Πιο πολύ αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι γονείς - κι εδώ έγκειται η άλφα βοήθεια του εκπαιδευτικού προς τον γονέα, έτσι ώστε έγκαιρα το παιδί να κατευθυνθεί ορθά. Αν ένα παιδί παρά την προσπάθεια που καταβάλλει έχει πολύ μέτριες επιδόσεις στο τάδε γνωστικό αντικείμενο, ο γονιός πρέπει να καταλάβει πως όσο και να το πιέσει δεν θα πετύχει και πολλά σ’αυτό το γνωστικό αντικείμενο. Είναι πιο οφέλιμο για το παιδί του να ανιχνευθούν οι κλίσεις του όσο το δυνατό νωρίτερα. Αυτό που πρέπει να ακολουθεί είναι η ενθάρρυνση από τον γονιό και τον δάσκαλο, της εξάσκησης του ταλέντου του!!!
Και για να μην παρερμηνευτούμε, ασφαλώς και το παιδί στο σχολείο θα παρακολουθήσει το πρόγραμμα ως έχει για να αποκτήσει τις βασικές δεξιότητες. Στα μαθήματα που δεν το ενδιαφέρουν, ο δάσκαλος/καθηγητής μπορεί να κτίσει βασιζόμενος στο ταλέντο του παιδιού. Π.χ. αν το ενδιαφέρει η Τέχνη ας το βάλει να ζωγραφίσει μια αφίσα στο μάθημα των Γαλλικών κι ας γράψει δυο λεζάντες στα Γαλλικά με τη βοήθεια του καθηγητή του. Ετσι θα του μείνει κάτι, εφόσον εστιάσουμε στο ενδιαφέρον του. Αν το ενδιαφέρει ο αθλητισμός ας του βάλει ο καθηγητής να πάρει μια εικονική συνέντευξη του αγαπημένου του ποδοσφαιριστή. Πάλι κάτι θα αποκομίσει.
Είθιστε ο καθηγητικός σύλλογος τώρα με τη λήξη των εργασιών της σχολικής χρονιάς να πριμοδοτεί μαθητές που δεν έχουν συγκεντρώσει τη βάση, πχ αν πήρε ένα παιδί σε ένα μάθημα 8 αντί 10 που είναι η βάση, του χαρίζει για να περάσει. Αν έχει μείνει το παιδί σε περισσότερα από δυο μαθήματα του, χαρίζει κάποια εκ των μαθημάτων, ώστε να προαχθεί μεταφέροντας λιγότερα μαθήματα. Άφεση αμαρτιών δηλαδή. Κι αν γίνεται σε παιδιά που υπερπροσπάθησαν να το πάρει το ποτάμι. Ελα όμως που γίνεται σε παιδιά που όλο τον χρόνο όλα τα είχαν φορτώσει στον κόκορα! (οι πριμοδοτήσεις και οι faux βαθμοί, τις περισσότερες φορές, είναι εις βάρος των μαθητών)
Παραδείγματα πολλά: Σε τεχνική σχολή ηλεκτρολόγος δεν ήξερε να ξεχωρίζει τί κάνει το μπλέ και τί το κόκκινο σύρμα και αποφοίτησε στο κλάδο της Ηλεκτρολογίας! Μα δεν είναι μάγειρας που έγινε κι αν έκαιγε ας πούμε ένα φαγητό δεν θα ήταν και τόσο τραγικό. O ηλεκτρολόγος αυτός κινδύνευε να …καεί μελλοντικά ο ίδιος!
Ενας άλλος μαθητής τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο και στα 16 του δεν ήξερε να γράψει το όνομά του ορθογραφημένα!
Μαθητής στα 4 εξεταζόμενα μαθήματα δεν πέρασε τη βάση σε κανένα , αλλά πέρασε την τάξη, διότι ήταν πριμοδοτημένος από τα τετράμηνα κι έτσι προήχθη χωρίς να κάνει και κανένα κόπο! Παλιά διδασκόμασταν πως τα καλά εν κόποις κτώνται. Τώρα τί διδάσκουμε με αυτή την πολιτική; Το εύκολο κέρδος; ( έγινε και κοινωνικό φαινόμενο εδώ που τα λέμε, εκτός των άλλων)
Θέλουμε το δημόσιο σχολείο να είναι αξιόπιστο; Ας πάψουμε επιτέλους αυτό το πέρνα τον και πέρνα τον , αυτό το σπρώξιμο κοινώς κούντημα κι ας ΑΝΙΧΝΕΥΟΥΜΕ ΤΑΛΕΝΤΑ ΕΓΚΑΙΡΩΣ. Ολοι ανεξαιρέτως , αν όχι ταλέντα, κάπου έχουν μια κλίση και όσο πιο γρήγορα ανακαλυφθεί η κλίση , ο μαθητής με εξάσκηση θα αποκτήσει δεξιότητες γύρω από αυτήν, εν συνεχεία μελλοντικά ένα επάγγελμα και εν τέλει μέσα από αυτό, θα είναι και ευτυχής!!!
*Εκπαιδευτικός / Κάτοχος Master στη Διοίκηση
