ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΒΙΟΛΑΡΗ*
Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των παγκυπρίων εξετάσεων και, όπως και στις προηγούμενες χρονιές, ένας μεγάλος αριθμός εξεταζομένων δεν μπόρεσε να επιτύχει βαθμούς που θα μπορούσαν να μας κάνουν περήφανους.
Στα Νέα Ελληνικά για παράδειγμα ο μέσος Όρος ήταν 8,96!
(Να μην ξεχνούμε επίσης πως τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα έχουν, οι άριστοι μάλιστα σε αυτή την περίπτωση, μαθητές μας και σε διεθνείς διαγωνισμούς)
Οι μαθητές όμως είναι οι τελευταίοι που ευθύνονται για την κατάντια αυτή. Οι νέοι από τη φύση και την ηλικία τους είναι ανήσυχοι στο πνεύμα και στη συμπεριφορά τους, άρα χρειάζονται πρότυπα για να επιτύχουν.
Πρώτιστα φταίει η Πολιτεία η οποία, καλώς ή κακώς (προφανώς κακώς) απ ο το 1960 μέχρι σήμερα πειραματίζεται με διάφορα συστήματα χωρίς ακόμη να μπορέσει να καταλήξει στο κατάλληλο.
Όμως, ανεξάρτητα από το σύστημα σε ισχύ, φταίει και το γεγονός ότι οι καθηγητές δεν έχουν το απαιτούμενο κίνητρο να εργαστούν με όρεξη στη τάξη και να πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα. Η σιγουριά που τους δίνει η δημοσιοϋπαλληλική τους ιδιότητα τους αποτρέπει από το να προσπαθούν να επιτύχουν καλύτερα αποτέλεσμα. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τις ικανότητες ή τις γνώσεις τους.
Επιπρόσθετα, είναι γνωστή η παρέμβαση των συντεχνιών, των συνδέσμων γονέων και άλλων, που έστω και με καλή πρόθεση στο τέλος δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τους καθηγητές.
Οι γονείς ακόμη, από υπερβολική εκτίμηση των ικανοτήτων των παιδιών τους, δεν δέχονται εύκολα το ότι ένα παιδί μπορεί να μην είναι τόσο καλό όσο θα ήθελαν σε κάποια μαθήματα και επιμένουν για ψηλούς βαθμούς στα εξάμηνα, οι οποίοι όμως στις παγκύπριες και παγκόσμιες εξετάσεις – που είναι αντικειμενικές και αδιάβλητες - πέφτουν κατακόρυφα.
Το κυριότερο όμως, και το βλέπουμε εμείς όταν τα παιδιά έρθουν πια στα πανεπιστήμια και στις κολλέγια, εισαγάγουμε μαθητές με πολλές ελλείψεις που τους δυσκολεύουν στις μετέπειτα σπουδές τους.
Νομίζω η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και πρέπει να γίνει κάτι άμεσα.
Και αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ακολουθήσουμε τις καλές πρακτικές που εφαρμόζονται σε άλλες χώρες όπου η μάθηση είναι για τους μαθητές μια ευχάριστη διαδικασία και όχι αγγαρεία και για τους καθηγητές όχι απλά ένα βιοποριστικό επάγγελμα αλλά σκοπός ζωής. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό, όπως συνήθως προσπαθούμε να κάνουμε σε πολλά θέματα.
Χρειάζεται μόνο να τον χρησιμοποιήσουμε σωστά.
*Ακαδημαϊκός Διευθυντής
City Unity College
