ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ*
Το θέμα ήταν :
«Μέσα σε αυτό το παγκόσμιο πλαίσιο, που είναι κινούμενο και κλυδωνιζόμενο, η πατρίδα μας παραμένει πάντα μια ιδιαιτερότητα. Έζησε πολλά αυτήν την περίοδο, λίγα όμως φαίνεται να διδάχτηκε. Τα τελευταία χρόνια, βιώνει, ωστόσο, μια ιστορική στιγμή της: το τέλος των ψευδαισθήσεων».
Σε άρθρο σου που θα δημοσιευθεί σε εφημερίδα, και με αφορμή το παράθεμα, να καταθέσεις τις απόψεις σου για τα ακόλουθα: Ποιες ήταν οι ψευδαισθήσεις που βίωνε για τόσα χρόνια η πατρίδα μας και πως το τέλος των ψευδαισθήσεων επέδρασε στην καθημερινότητα των ανθρώπων;
Όντας αιρετικός, αντικομφορμιστής και μη ευπειθής υπήκοος, θα σας έγραφα:
➨ Το παγκόσμιο πλαίσιο (sic), κύριε μου, πάντοτε ήταν κινούμενο, κλυδωνιζόμενο και μονίμως μεταβαλλόμενο και αυτό αρχήθεν και παλαιόθεν.
➨ Η πατρίδα, κάθε πατρίδα, πάντα ήταν και πάντα θα είναι μια ιδιαιτερότητα για τους ανθρώπους της, για το κάθε παιδί της, για τους σημερινούς και τους αυριανούς της.
➨ Το πόσα ζει μια χώρα και ένας λαός ούτε εμείς αλλά ούτε η Ιστορία τα μετρά με το καντάρι, αλλά με την επίδραση τους στο παρόν και στην πορεία της χώρας και του λαού. Δηλαδή αυτά που μετρούν είναι αυτά που έχουν ως αυτοτελείς πράξεις ή μέρος μιας συστοιχίας πράξεων, ιστορική βαρύτητα.
➨ Τα τελευταία χρόνια αυτό που βιώνουμε δεν είναι το τέλος των ψευδαισθήσεων, που ειρήσθω εν παρόδω θα πρέπει να πούμε ότι αυτές ουδέποτε έχουν τέλος, αλλά τις συνέπειες που σωρευτικά επέφεραν οι πολιτικές, οι επιλογές και οι αποφάσεις εκ μέρους των δημοκρατικά εκλελεγμένων ή διορισμένων ιθυνόντων σε καίριας σημασίας ζητήματα.
➨ Δηλαδή, αυτό που επέδρασε στην καθημερινότητα των ανθρώπων δεν είναι το κατ’ ισχυρισμό τέλος των ψευδαισθήσεων, αλλά οι εκ του αποτελέσματος αποδεδειγμένα πλέον, εσφαλμένες πολιτικές επί εξόχως σημαντικών ζητημάτωνκαι οπωσδήποτε η σύγχρονη εκδοχή της δημαγωγίας και επομένως της ανευθυνότητας, ο λαϊκισμός που εγέννησε και εξέθρεψε δίκην τεράτων αυτές τις εσφαλμένες πολιτικές
Πιο συγκεκριμένα :
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά επιλογή του πολιτικού συστήματος της χώρας η εκρίζωση της γεωργικής και η εξόντωση της ζωικής παραγωγής αντί του εκσυγχρονισμού και της προσαρμογής τους στα νέα δεδομένα που δημιούργησε η ένταξη μας στην ΕΕ.
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά γεγονός ότι ζηλευτές βιοτεχνίες και βιομηχανίες αφέθησαν από το κράτος στη στασιμότητα και τον μικρόκοσμο των ιδιοκτητών τους, με συνέπεια να κλείσουν η μία μετά την άλλη
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά εθνική πολιτική η μετατροπή της χώρας σε Σιγκαπούρη της Μεσογείου και σε χώρα με ένα υδροκέφαλο και μηδέποτε ελεγχόμενο τραπεζιτικό σύστημα συνεπικουρούμενο από τις ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες δικηγορικών και λογιστικών γραφείων
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά μεγάλη και κακή – πολύ κακή– μεταρρύθμιση στη Μέση Παιδεία το Ενιαίο Λύκειο και τα υπόλοιπα πειράματα.
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά κυβερνητική απόφαση το κλείσιμο του ΑΤΙ, η συμφωνία με το Harvard, το Ινστιτούτο Κύπρου και τα άλλα τραγελαφικά και μονίμως χρυσοπληρωμένα γελοία και αστεία.
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά κορυφαία απόφαση η εική κι ως έτυχε πανεπιστημιακή μας ανάπτυξη, δηλαδή, η μετατροπή σε ένα βράδυ χωρίς όρους και προϋποθέσεις των κολλεγίων σε 5 ιδιωτικά πανεπιστήμια, η δημιουργία 3 δημοσίων πανεπιστημίων, με διπλές σχολές και τμήματα
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά εγκληματική και ύποπτη ανοχή του πολιτικού συστήματος στην ενοχή της διαφθοράς, της διαπλοκής και στην εξουδετέρωση του δημόσιου και αποτελεσματικού ελέγχου
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά συνειδητή επιλογή από όσους πλούτισαν ο αττίλας του χρηματιστηρίου, η φούσκα στα ακίνητα και η αχαλίνωτη πολυδιαφημιζόμενη δανειοπαροχή
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά δηλητηριώδης και θανατηφόρα επιδημία η Κύπρος, αλλά και ο κάθε πολίτης να φορτώνεται βάρη και υποχρεώσεις υπέρτερα της αντοχής τους
➨ Δεν ήταν ψευδαίσθηση, αλλά αρρωστημένη και εθνικά επικίνδυνη η στείρα κομματοκρατία και το γεγονός ότι οι κατόχοι κορυφαίων θεσμών έθεταν και ακόμα θέτουν το προσωπικό τους συμφέρον υπεράνω και πολλάκις εις βάρος του καλώς νοούμενου συμφέροντος της πατρίδας, που θεωρητικά ορκίστηκαν να διαφυλάττουν και να προάγουν
➨ Κ.λ.π – κ.λ.π
Επίλογος
Και όπως προ δεκαετίας έγραφα :
Με αυτά που μας εισηγούνται οι δήθεν, θα γίνουμε ένας λαός, όπου όλοι θα θέλουμε χωρίς να παράγουμε να πλουτίσουμε γρήγορα και εύκολα, όλοι να φτάσουμε στα ψηλά, άκοπα, γρήγορα και ατσαλάκωτα, όλοι να ασκούμε δικαιώματα χωρίς να αναλαμβάνουμε υποχρεώσεις, όλοι να απολαμβάνουμε τα αγαθά της ελευθερίας χωρίς να υφιστάμεθα θυσίες και όλοι μαζί, ως σύνολο, να περιμένουμε από τους ξένους να μας σώσουν και να μας ελευθερώσουν.
Και το αίτημα και το ερώτημα ένα είναι :
Πώς ένας λαός με τέτοια σύνδρομα και με τέτοιες καχεξίες και μειονεξίες θα επιβιώσει στο σύγχρονο ανταγωνιστικό και επικίνδυνο κόσμο που ήδη ξημέρωσε;
*Βουλευτής ΔΗ.ΣΥ
