ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗ*
Πρέπει να μας προβληματίσει έντονα το γεγονός ότι η εκπαίδευση και η εκπαιδευτική πολιτική θεωρείται «εύκολη υπόθεση», με αποτέλεσμα να παρεμβαίνει ο οποιοσδήποτε θέλει να εξυπηρετήσει συμφέροντα και εμμονές, επιδεικνύοντας σπουδή για διόρθωση των «κακώς κειμένων» και προβάλλοντας κινδυνολογίες, συναισθηματικές ατάκες και πολιτικές. Ακόμη χειρότερο είναι όταν κάποιοι κατορθώνουν να παρασύρουν ομάδες και εκπροσώπους και να μεταφέρουν τις αντιπαραθέσεις τους στα σχολεία.
Και διερωτάται εύλογα κανείς πού βρίσκονταν όλοι αυτοί επί της προηγούμενης κυβέρνησης, όταν διαμαρτυρόμασταν για το πώς μπορούσαν να είναι επικεφαλής ομάδων συγγραφής αναλυτικών προγραμμάτων του δημόσιου σχολείου άνθρωποι που δεν ήξεραν τι είναι Αναλυτικό Πρόγραμμα, άλλοι οι οποίοι προσπαθούσαν να αντιγράψουν το πρόγραμμα της …Φινλανδίας και τρίτοι που θεώρησαν την Κύπρο επαρχία για τα πειράματά τους. Και κυρίως ποιος διαμαρτυρήθηκε γι΄αυτή την αδικαιολόγητη, αλλά καλοπληρωμένη, «εισαγωγή» εμπειρογνωμοσύνης, με μοναδικό κριτήριο επιλογής…ας πούμε «άγνωστο».
Ποιος είχε ελέγξει την καταλληλότητα των προσώπων που κλήθηκαν να αναλάβουν τη μεταρρύθμιση και πώς δικαιολογείτο ο ίσος περίπου μισθός του επικεφαλής με τον μισθό του … Διοικητή της Κεντρικής Tράπεζας (7.500 μηνιαίως για 5 χρόνια, αυτοκίνητο, σπίτι αεροπορικά εισιτήρια); Σήμερα, όταν τα πράγματα έχουν ήδη τροχοδρομηθεί από το Υπουργείο Παιδείας, ούτως ώστε να μην ερμηνεύονται «κρυφά μηνύματα αποδόμησης αξιών» και «διδασκαλίας» της διαλέκτου -και για να γίνει αυτό δεν χρειάζεται να κάψουμε στην πυρά ούτε ανθρώπους ούτε κείμενα-αρχίσαμε την υπόσκαψη της προσπάθειας μέσα από χωρίς λόγο κινδυνολογίες, κατόπιν εορτής!. Μας θυμίζει η κατάσταση αυτή τον περίφημο Ποκοπίκο στα κλασικά Γκιαούρ –Ταρζάν, ο οποίος υπερηφανευόταν ότι αποκεφάλιζε… σκοτωμένους.
Είχαμε επανειλημμένως τονίσει, σε παγκύπρια συνέδρια γονιών και εκπαιδευτικών, ότι η κατάσταση στη μεταρρύθμιση δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί ούτε με μισογεμάτο ούτε με μισοάδειο ποτήρι, ούτε δηλαδή αισιόδοξα ούτε απαισιόδοξα, διότι πολύ απλά αλλού ήταν η βρύση και αλλού το νερό: αλλού ήταν τα προβλήματα της εκπαίδευσης και άλλα γίνονταν. Η μεταρρύθμιση χίλιων δυο προβλημάτων υποβαθμίστηκαν σε ασκήσεις ανάπτυξης προγραμμάτων και σε επιμόρφωση εκπαιδευτικών από άτομα που δεν συμμετείχαν στην ανάπτυξη των προγραμμάτων!.
Η εκπαιδευτική πολιτική η οποία ασκείται σε πεδίο άγονων και επιπόλαιων αντιπαραθέσεων μόνο κακό μπορεί να κάνει, ιδιαίτερα όταν επίσημα οι εκπρόσωποι της μεταρρύθμισης της προηγούμενης κυβέρνησης μας λένε (δηλώσεις Χρ. Χριστοφίδη) ότι τα περί «νεομαρξισμού», «αποδόμησης των παραδοσιακών αξιών» και «διδασκαλίας» της κυπριακής είναι «φαντάσματα». Άρα δεν διεκδικούν ούτε τη φανερή ούτε την κρυφή υιοθέτησή τους, έστω και αν συνεργάτες τους στη μεταρρύθμιση τις υιοθετούσαν.
Η εκπαιδευτική πολιτική δεν μπορεί να ασκείται με ξιφασκίες και φωνασκίες, σε «πιασάρικα» θέματα. Σε τελευταία ανάλυση εμπιστευτείτε τον Υπουργό που διορίσατε. Και ηρεμήστε…
*Καθηγήτρια- Πανεπιστήμιο Κύπρου
