ΤΩΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΧΑΤΖΗΛΟΪΖΟΥ ΚΑΙ ΜΙΧΑΛΗ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ*
Φέτος, για δεύτερη πλέον χρονιά, το Υπουργείο Παιδείας έχει διορίσει στα σχολεία μας αντικαταστάτες, οι οποίοι ουσιαστικά αντικαθιστούν... τον εαυτό τους! Αν και πέρσι έγινε κατορθωτή η τροποποίηση του προϋπολογισμού του έτους, έτσι ώστε να προσληφθούν περισσότεροι συμβασιούχοι, φέτος η κυβέρνηση έμεινε στα λόγια. Από πολύ νωρίς ήταν ορατές οι αυξημένες ανάγκες στα σχολεία μας σε διδακτικό προσωπικό για το νέο σχολικό έτος, όμως οι κυβερνώντες κατόρθωσαν να τις μειώσουν σε μόνο 228 επιπρόσθετους διορισμούς. Από τους 228 που έπρεπε να προσθέσουν στον προϋπολογισμό, μόνο 103 προστέθηκαν, αφήνοντας τις υπόλοιπες ανάγκες να καλυφτούν από αντικαταστάτες.
Οι θέσεις που καταλαμβάνουν οι αντικαταστάτες αυτή τη στιγμή, δεν έχουν σχέση με κενά που δημιουργούν απουσίες άλλων εκπαιδευτικών, αλλά είναι κενές που πρέπει να πληρωθούν για την άρτια στελέχωση. Πρόκειται για ανάγκες πάγιες και διαρκείς οι οποίες δε θα εξαφανιστούν δια μαγείας.
Παρόμοια κατάσταση είχαν βιώσει συνάδελφοι αντικαταστάτες στην Ιταλία, οι οποίοι και αυτοί πληρούσαν σταθερές και πάγιες ανάγκες. Στην περίπτωσή τους μάλιστα, κινήθηκαν νομικά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο οποίο και κέρδισαν την υπόθεση. Το δε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε πως η εργοδότηση εργαζομένων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου είναι καταχρηστική και ουσιαστικά παράνομη εφόσον υπάρχουν πάγιες και σταθερές ανάγκες. Συγκεκριμένα, το συμπέρασμα του Δικαστηρίου ήταν πως «η ανανέωση συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου για την κάλυψη αναγκών οι οποίες δεν είναι στην πραγματικότητα προσωρινές, αλλά πάγιες και διαρκείς, δεν δικαιολογείται βάσει της ρήτρας 5, σημείο 1, στοιχείο α΄, της συμφωνίας-πλαισίου. Ειδικότερα, μια τέτοια χρήση των συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου θα ήταν ευθέως αντίθετη προς την παραδοχή επί της οποίας βασίζεται η συμφωνία-πλαίσιο για τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, ότι δηλαδή οι συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου συνιστούν τη γενική μορφή των σχέσεων εργασίας, έστω και αν οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου αποτελούν χαρακτηριστικό στοιχείο της απασχολήσεως σε ορισμένους τομείς ή για ορισμένα επαγγέλματα και δραστηριότητες (απόφαση Kücük, EU:C:2012:39, σκέψεις 36 και 37 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία)».
Είναι προφανές πως η περίπτωση των Ιταλών συναδέλφων είναι πανομοιότυπη με την περίπτωση των εκατοντάδων συναδέλφων μας που εργάζονται υπό το καθεστώς του αντικαταστάτη ενώ έπρεπε να είναι συμβασιούχοι. Το κράτος αυτή τη στιγμή παρανομεί, αφού αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και εργοδοτεί αντικαταστάτες για κάλυψη αναγκών που είναι πάγιες και διαρκείς.
Το κράτος έχει νομική υποχρέωση να διορίσει με σύμβαση αυτούς τους συναδέλφους αναδρομικά, έτσι ώστε να μην έρχεται σε αντίθεση με την προαναφερθείσα απόφαση σταθμό της Ιταλίας.
Σε περίπτωση που δε γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα αυτών των "ολόχρονων αντικαταστατών", η ΠΟΕΔ οφείλει να αντιδράσει δυναμικά και αποφασιστικά μέχρι την οριστική επίλυση του προβλήματος. Ως επίλυση του προβλήματος δεν μπορεί να θεωρηθεί τίποτα άλλο πέραν από την άμεση μετατροπή των ολόχρονων αντικαταστάσεων σε συμβάσεις όπως έπρεπε να είναι ευθύς εξαρχής. Ταυτόχρονα, η ΠΟΕΔ πρέπει άμεσα να διερευνήσει νομικά το θέμα μέσω του νομικού της συμβούλου και να καλύψει προσφυγές μελών της στη δικαιοσύνη, έτσι ώστε να κατοχυρωθούν τα δικαιώματά τους. Στο σημερινό ΔΣ της ΠΟΕΔ έγινε το πρώτο βήμα ανάδειξης του προβλήματος από την Οργάνωση και αντίδρασης προς την Επίσημη Πλευρά για την απαράδεκτη αυτή πρακτική. Αναμένεται πως η ΠΟΕΔ σε περίπτωση που συναντήσει την ίδια ανάλγητη στάση από τους κυβερνώντες και βρεθεί ξανά αντιμέτωπη με αστήριχτους ισχυρισμούς και απαράδεκτες προφάσεις που να μην επιλύουν το πρόβλημα, πως θα κλιμακώσει τα μέτρα και θα σταθεί μέχρι τέλους δίπλα στους συναδέλφους μας.
*Λεωνίδας Χατζηλοΐζου, Γ.Α. ΠΟΕΔ, Γεν. Οργ. Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ
*Μιχάλης Αλεξόπουλος, Μέλος Δ.Σ. ΠΟΕΔ, Γεν. Γραμματέας Α.Κί.ΔΑ
.jpg)
