ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Ένας άνθρωπος που ζει νοικοκυρεμένα και ξοδεύει λιγότερα απ’ όσα κερδίζει ευημερεί πάντοτε, ενώ όποιος ξοδεύει περισσότερα και ζει με δανεικά είναι καταδικασμένος σε χρεοκοπία, φτώχια και μιζέρια. Με τον ίδιο τρόπο μια χώρα ευημερεί όταν έχει πλεονασματικό ισοζύγιο πληρωμών, ενώ όταν το ισοζύγιο είναι χρόνια ελλειμματικό κινδυνεύει με χρεοκοπία, φτώχια και μιζέρια.
Δεδομένου ότι μια χώρα έχει τη δική της παραγωγή υπάρχουν δύο τρόποι που τη βοηθούν να γίνει ανταγωνιστική και να βελτιώσει το ισοζύγιο πληρωμών. Να βάλει δασμούς σε ανταγωνιστικά προϊόντα που έρχονται από ξένες χώρες και να υποτιμήσει το νόμισμα της για να κάνει τα δικά της προϊόντα ανταγωνιστικά στις αγορές των ξένων χωρών.
Η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και στο κοινό νόμισμα της στέρησε το δικαίωμα να στηρίξει την ντόπια παραγωγή με την επιβολή δασμών και την υποτίμηση του νομίσματος. Η γεωργία και η κτηνοτροφία μας υποχώρησαν από τον κατακλυσμό των φτηνών ξένων προϊόντων. Το ακριβό νόμισμα με την αμετάκλητη ισοτιμία κλόνισε τον τουρισμό και οι τουρίστες πηγαίνουν σε γειτονικές χώρες και τα κατεχόμενα. Οι ξένοι εργαζόμενοι από τρίτες χώρες κατάκλυσαν τη χώρα ωθούμενοι από τη ψηλή ισοτιμία του ευρώ σε σχέση με τα υποτιμημένα νομίσματα των χωρών προέλευσης τους. Οι μετανάστες πήραν τις δουλείες των δικών μας εργαζομένων και η χώρα βιώνει πρωτόγνωρη ανεργία και φτώχια. Όσοι έχουν ακόμα δουλειά φυτοζωούν από την οδυνηρή εσωτερική υποτίμηση των μισθών τους, αφού πρέπει να ανταγωνιστούν τους ξένους που εργάζονται πιο φτηνά. Η εξάλειψη των συναλλαγματικών περιορισμών έκανε την Κύπρο έρμαιο της αγοράς και η χώρα μπορεί ανά πάσα στιγμή να μείνει χωρίς χρήμα λόγω φυγής κεφαλαίων.
Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός της κατάργησης του εκδοτικού προνομίου της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, οι Ευρωπαίοι εταίροι θέλουν να μας αναγκάσουν να ξεπουλήσουμε το φυσικό μας πλούτο και τους Ημικρατικούς οργανισμούς για ψίχουλα. Με το πιστόλι στον κρόταφο μας δανείζουν μεγάλα ποσά που δεν τα έχουμε πραγματικά ανάγκη, αλλά επίτηδες τα παραφουσκώνουν για να μην βγούμε ποτέ από τη παγίδα χρέους. Τέλος οι άσπονδοι φίλοι μας βάναυσα επιτίθενται στο τελευταίο έρεισμα της οικονομίας μας που είναι ο χρηματοπιστωτικός τομέας. Πρότειναν μια προφανή παρανομία, το κούρεμα των καταθέσεων, για να διώξουν τους ξένους καταθέτες και έτσι η οικονομία να οδηγηθεί σε κατάρρευση ή πλήρη υποδούλωση.
Η κατάσταση μας είναι εφιαλτική και όποιος ισχυρίζεται ότι έχει σίγουρες λύσεις ψεύδεται. Εδώ που φτάσαμε μια πιθανή διέξοδος θα ήταν η προπώληση μέρους του φυσικού αερίου για να φύγει η τρόικα και οι ξένοι τοκογλύφοι, αν ακόμα είναι εφικτό. Αν τα καταφέρουμε να περάσουμε τα πέτρινα χρόνια μέχρι την πλήρη αξιοποίηση του φυσικού αερίου, τότε, μεθοδευμένα και με πρόγραμμα, θα πρέπει να επαναφέρουμε το εθνικό μας νόμισμα για να επανέλθει η οικονομική μας ανεξαρτησία. Αυτός θα πρέπει να είναι ένας μακροπρόθεσμος στόχος, αφού η άμεση αποσύνδεση από το ευρώ θα ήταν καταστροφική. Σε τέτοια περίπτωση η δραματική υποτίμηση του νομίσματος που θα επέλθει σε συνδυασμό με την εξάρτηση μας από την αγορά πετρελαίου θα συνθλίψει την οικονομία μας μέσα σε ένα όργιο πληθωρισμού και ανεξέλεγκτης ακρίβειας. Ακόμα η υποτίμηση της λίρας θα εξανεμίσει την αξία των καταθέσεων.
Αν κάποτε θα έχουμε φυσικό αέριο και πετρέλαιο τότε είναι μια άλλη ιστορία. Αν η ευτυχισμένη αυτή μέρα γίνει ποτέ πραγματικότητα και βγούμε από τη σημερινή εφιαλτική συγκυρία, θα πρέπει να αλλάξουμε πορεία και να αποχαιρετήσουμε την ευρωζώνη. Αυτό δεν σημαίνει έξοδο από την ΕΕ αφού υπάρχουν και άλλα ευρωπαϊκές χώρες που δεν συμμετέχουν στην ΟΝΕ. Διαφορετικά θα παραμείνουμε μια αποικία χρέους του 4ου ράιχ, που έχει κατακτήσει την Ευρώπη όχι με τη χιτλερική μέθοδο της ωμής βίας, αλλά με την οικονομική ενοποίηση της ηπείρου κάτω από το σκήπτρο μιας οικονομικά ισχυρής Γερμανίας.
*ΒΓΓ ΑΚΙΔΑ
