Περί εκλογών


ΤΟΥ ΞΕΝΙΟΥ ΚΟΦΤΕΡΟΥ*

Θεωρητικά η δημοκρατία μας δουλεύει, το ίδιο και η πολιτεία. Σωστά;

Λάθος!!!

Το γιατί έχουμε δημοκρατία, τι είναι δημοκρατία και πως δουλεύει η δημοκρατία είναι σε όλους μας γνωστά, μόνο στη θεωρία όμως. Στην πράξη; Αποτύχαμε και πάλι οικτρά.

Μια πολιτεία, εδραιώνεται πάνω σε ένα συμβόλαιο των πολιτών μεταξύ τους, βάση του οποίου μεταβιβάζουν κάποιες εξουσίες τους στην πολιτεία με απώτερο σκοπό το «κοινό» καλό αντί του συγκεκριμένου ατομικού καλού.

Εξ απαρχής της Κυπριακής Δημοκρατίας, το κοινό καλό δεν αναζητήθηκε σφαιρικά, αλλά αφελέστατα θεωρήθηκε ότι αν προωθηθεί το ατομικό συμφέρον, κατά κάποιο μαγικό τρόπο θα εξυπηρετηθεί και το κοινό.

  • Έτσι καταλήξαμε με δρόμους που αν και φτιαγμένοι σε πεδιάδα έχουν 15 στροφές εντός 2 χιλιομέτρων, το συμφέρον του πολίτη-ιδιοκτήτη ήταν μεγαλύτερο απ’ αυτό του πολίτη οδηγού που χρησιμοποιεί τον δρόμο και του πολίτη φορολογούμενου που τον πλήρωσε.
  • Δρόμοι που από τετραπλής κατεύθυνσης γίνονται διπλής για 15 μέτρα, λόγω της βεράντας του πολίτη που ήταν πιο σημαντικός.
  • Αστικοί δρόμοι χωρίς πεζοδρόμια και φωτισμό, αφού το συμφέρον του κτηματία πολίτη είναι μεγαλύτερο από αυτό του πεζού πολίτη.
  • Προσλήψεις με μόνο κριτήριο την γνωριμία. Η προσωπική άποψη ενός βουλευτή, ενός υπουργού ή όποιου άλλου αξιωματούχου για ένα πολίτη υπερτερεί των όποιων άλλων αντικειμενικών κριτηρίων.
  • Επιλεκτική δικαιοσύνη. Εν μέρει έχουμε ακόμη κράτος δικαίου, αλλά η ισονομία και η ισοτιμία των πολιτών δεν κρίνονται απαραίτητα μέσα στο δικαστήριο. Παράδειγμα το νομοσχέδιο για κατάργηση των πολλαπλών συντάξεων. Ψηφίστηκε από την Βουλή, ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο και παρόλες τις υποσχέσεις της Βουλής δεν επανήλθε για διόρθωση. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλοι σχεδόν οι βουλευτές/ υπουργοί/ αξιωματούχοι δικαιούνται πολλαπλές συντάξεις, άρα το δικό τους συμφέρον υπερέχει των πολιτών που τους εμπιστεύθηκαν.
  • Η ίδια μεροληψία δεν έγινε και στην παγοποίηση και αποκοπή μισθών των υπόλοιπων πολιτών. Δεν κρίθηκε από κανένα δικαστήριο παράνομη και αντισυνταγματική. Διότι κάποιος πρέπει να πληρώνει για τους εκλεκτούς πολίτες.
  • Ενώ η παγοποίηση και η  αποκοπή των μισθών των πολιτών γίνεται σχεδόν παμψηφεί, η όποια αναφορά σε μισθούς βουλευτή, υπουργού, δικαστή αποτελεί κόκκινο πανί για τους ίδιους. Προκλητικό, υβριστικό και αηδιαστικό για τον ίδιο τον δημοκρατικό θεσμό.
  • Τα σκάνδαλα που εμφανίζονται τελευταίως ήταν σε όλους μας γνωστά, απλά οι εμπλεκόμενοι δεν έχουν ούτε την στοιχειωδέστερη αιδώ, μπροστά στην γενική κατάρρευση της χώρας να κάνουν λίγο υπομονή, «τα σα μα και τα μα μάσατα» όπως έλεγε και ο Χάρυ Κλυν.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι εφιάλτες της πολιτικής μας, είτε εκλεγμένοι που επιζητούν επανεκλογή, είτε φρέσκοι, συγκαλυμμένοι πίσω από συνθήματα του τύπου «ψηφίστε νέα πρόσωπα», δηλαδή εμείς δεν φάγαμε, ψηφίστε μας να φάμε.

Η χρόνια διάβρωση του συστήματος δεν επιτρέπει πια την περιβόητη «αλλαγή από μέσα», κανείς δεν παρέδωσε εξουσία και προσωπικό κέρδος αμαχητί, όσο κι αν διαρρηγνύει τα ιμάτια του για το «κοινό συμφέρον».

Μην με ψάξετε στις εκλογές. Δεν θα με βρείτε. Μη με βάλετε στις λίστες, δεν θα έρθω. Μην στείλετε τα σκυλιά σας στην πόρτα μου, θα τα βρίσω.

Κι όχι, η λύση δεν είναι η ολιγαρχία, δεν είναι η κατάργηση της δημοκρατίας (όπως θα ισχυριστούν πως διακηρύσσω). Η λύση είναι είτε η άμεση δημοκρατία είτε μιας μορφής μικτό σύστημα. Δηλαδή για αρκούντως σημαντικά ζητήματα να διενεργείται δημοψήφισμα, όπως για απομάκρυνση αξιωματούχου (εξοστρακισμού), μειώσεις/αυξήσεις μισθών βουλευτών και άλλων αιρετών αξιωματούχων. Διότι το φιλοσοφικό ερώτημα παραμένει: «Ποιος τους φύλακες θα φυλάττει;» Η Σωκρατική θεωρία περί θείας έμπνευσης, τουλάχιστον για τους δικούς μας «φύλακες» μάλλον αστεία ή ακόμη χειρότερα τραγελαφική ακούγεται.

Όταν λοιπόν σαν κοινωνία αποφασίσουμε, όταν θελήσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, η λύση δεν είναι οι εκλογές άλλων αφεντάδων. Είναι η διαμαρτυρία, όχι η καταστροφή, αλλά η παθητική αντίδραση. Μέχρι να ακουστούμε, μέχρι οι φύλακες ομολογήσουν το «αἰδώς Ἀργεῖοι». Μέχρι τότε, παραμένω ανένταχτος πολίτης, ούτως ή άλλως θεατής του δράματος, γλυκιά δικαιολογία το ότι δεν τους ψήφισα, δεν έκανα την χάρη σε κανέναν.

*Εκπαιδευτικός Μέσης

 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










144