ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ*
Σήμερα αλλά και ανέκαθεν στην κυπριακή κοινωνία, στον πολιτικό λόγο καθώς και στο δημοσιογραφικό αποφεύγουμε να αγγίξουμε την ουσία. Δεν τολμάμε ή καλύτερα φοβόμαστε να προσεγγίσουμε πρόσωπα, πράγματα, ζητήματα και καταστάσεις επί της ουσίας.
Δε θα αναφερθώ σε παθήματα ή ατοπήματα του «μακρινού» παρελθόντος. Θα εστιάσω στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, σε επιλογές οι οποίες έκαναν έναν ολόκληρο λαό να γονατίσει και να απολέσει σχεδόν την αξιοπρέπεια του. Αυτό που δεν έχει χαθεί είναι η υπερηφάνεια και η αγωνιστικότητα των συμπολιτών μας, η αγάπη τους για την πατρίδα και η έγνοια τους για τη διαφύλαξη της από κάθε εχθρό, ξένο ή ντόπιο.
Ο αείμνηστος πρόεδρος των ΗΠΑ J. F. Kenedi διακήρυξε σε ομιλία του: «Μην σκέφτεσαι τι μπορεί να κάνει για σένα η πατρίδα σου, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ γι’ αυτήν». Με βάση την πιο πάνω αναφορά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Λίγο πριν τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές γνωστή τράπεζα χρεοκοπεί, διατηρείται όμως σε λειτουργία εν γνώση όλων των πολιτικών, κομματικών, οικονομικών λειτουργών – αρχόντων – ιθυνόντων και εν αγνοία των απλών πολιτών, τους οποίους νανουρίζουν με καθησυχαστικές δηλώσεις και υποσχέσεις. Μετ’ εκλογικά αποκαλύπτεται το μέγεθος της καταστροφής. Η «μητέρα», «προστάτιδα» Ευρώπη επιτρέπει την κλοπή των καταθέσεων (κούρεμα καταθέσεων το αποκάλεσαν θαρρώ) των Κυπρίων πολιτών καθώς και των ξένων επενδυτών, με τις γνωστές σε όλους μας συνέπειες. Οι πολιτικοί μάς ανακοινώνουν: «Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών».
Διορίζεται επιτροπή με στόχο την επίρριψη ευθυνών και την αποκάλυψη των υπευθύνων για την οικονομική καταστροφή της Κύπρου. Εκδίδεται πόρισμα φιλολογικού και όχι ποινικού χαρακτήρα. Αποτέλεσμα: χάθηκε χρόνος, καταστράφηκαν αποδεικτικά στοιχεία, ενδεχομένως να παραποιήθηκαν άλλα και ενδεχομένως να κατασκευάστηκαν στοιχεία, τα οποία πιθανόν ως σκοπό τους να έχουν τόσο τον αποπροσανατολισμό της δικαιοσύνης όσο και της κοινής γνώμης. Αναρωτιέμαι λοιπόν:
Κρατώντας τη δήλωση «Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών», αναφέρω ότι ενώ οι πολίτες έχουν πληγεί δε βγαίνουν στους δρόμους, δεν αγανακτούν, δε φωνάζουν. Αντίθετα, αναμένουν υπομονετικά και με αγωνία τις εξελίξεις. Κάποιοι σπεύδουν στις τράπεζες και καταθέτουν χρηματικά ποσά για να βοηθήσουν όσο μπορούν τον τόπο τους. Όμως οι αρνητικές επιπτώσεις για τον Κύπριο πολίτη φαίνεται ότι δεν έχουν σταματημό. Στον ιδιωτικό τομέαμειώσεις μισθών και απολύσεις υπαλλήλων, κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Για να σωθεί η κατάσταση διευρύνεται και επεκτείνεται το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, με αποτέλεσμα να προσληφθεί επιπλέον προσωπικό με εξευτελιστικούς μισθούς και να οδηγηθούν στο κλείσιμο και άλλες μικρομεσαίες – οικογενειακές επιχειρήσεις, εξ’ αιτίας της αδυναμίας τους να προσλάβουν επιπλέον προσωπικό και να ανταγωνιστούν με τα μεγάλα καταστήματα λόγω της επέκτασης του ωραρίου. Ποιοι ευνοούνται, λοιπόν, εν μέσω κρίσης και με τις ευλογίες των πολιτικών μας;
Στο δημόσιο τομέα οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων περικόπτονται περίπου κατά 30% και προσεγγίζοντας το προκείμενο, οι εκπαιδευτικοί συνεισφέρουν κάτι επιπλέον για να διασφαλιστεί η επαναπρόσληψη των περσινών συμβασιούχων, έκτακτών και αντικαταστατών. Αυτό φυσικά δεν ευοδώθηκε λόγω των δυσμενών συνθηκών όπως κάποιοι είπαν!
Σε μια δίκαιη και - όπως όλοι καταλάβαμε - αξιοκρατική πολιτεία, δίχως έγνοιες, προβλήματα, διαφθορά και οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δυσχέρειες, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να θεραπεύσουμε «το διεφθαρμένο και αναξιοκρατικό» σύστημα διορισμού στη δημόσια εκπαίδευση, να ακυρώσουμε την πολυετή πείρα και προσφορά τεσσάρων χιλιάδων (4000) συμβασιούχων, έκτακτών και αντικαταστατών και να προσλάβουμε μέσω πολυδάπανων εξετάσεων άλλους ικανότερους!
Τώρα ας ατενίσουμε το μέλλον. Προκηρύσσονται οι εξετάσεις και 40.000 υποψήφιοι παρακάθονταιγια την πλήρωση μερικών δεκάδων θέσεων (;)
Αυτοί οι άνθρωποι όμως πρέπει να προετοιμαστούν κατάλληλα για να πετύχουν στις εξετάσεις και να διασφαλίσουν τον πολυπόθητο διορισμό. Πώς θα γίνει αυτό; Ιδιωτικά και κρατικά εκπαιδευτήρια, έναντι ενός σεβαστού ποσού, φαντάζομαι, θα διοργανώσουν (αν δεν το έχουν κάνει ήδη) ειδικά σεμινάρια – προγράμματα, τα οποία θα προετοιμάζουν τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς για τις εξετάσεις. Θα εκδοθούν βοηθήματα και σημειώσεις. Θα παρέχονται μαθήματα από «ειδικούς», έναντι αδράς αμοιβής. Όλο αυτό το κόστος θα το επωμίζονται απόφοιτοι πανεπιστημίων, οι οποίοι αναπόφευκτα θα παρατείνουν τη φοιτητική τους σταδιοδρομία προκειμένου να αποκτήσουν τους αναγκαίους πλέον τίτλους μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών. Επιπλέον, άτομα με δάνεια και άλλου είδους υποχρεώσεις θα εξαναγκαστούν, λόγω της φυσιολογικής ανασφάλειας που κάθε άτομο βιώνει όταν πρόκειται να κριθεί, να επιδιώξουν την «αύξηση» των προσόντων και των «πιθανοτήτων» επιτυχίας τους στις εξετάσεις. Γνωρίζουμε πολύ καλά το συναίσθημα αυτό τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι γονείς καθώς το βιώνουμε καθημερινά με τους μαθητές μας (όσοι βρισκόμαστε σε υπηρεσία!).Συνεπώς θα αυξηθούν οι οικονομικές υποχρεώσεις των ατόμων αυτών που ήδη υπηρετούν στην εκπαίδευση (συμβασιούχοι, έκτακτοι, αντικαταστάτες), όχι βέβαια για το καλό των ιδίων αλλά για το καλό όλων όσοι διατείνονται ότι παρέχουν γνώση και αποκρύπτουν για ίδιον όφελος το δυσοίωνο επαγγελματικό μέλλον των υποψηφίων φοιτητών, τους οποίους συνεχίζουν να προσελκύουν με δέλεαρ τη μηδαμινή ελπίδα διορισμού μέσω εξετάσεων.Από τη διεξαγωγή των εξετάσεων αυτών θα επωφελούνται οικονομικά οι ολίγοι, οι εξυπνότεροι, γιατί εν τέλει τα θύματα είμαστε εμείς που με τη σιωπή μας και την ανοχή μας συναινούμε στην εκμετάλλευση μας και παρασυρόμαστε από δημαγωγούς πιστεύοντας σε παραμύθια.
Η ουσία, λοιπόν, την οποία έχουμε απολέσει είναι το ζητούμενο. Επιβιώνουμε σε έναν κόσμο, σε μια πολιτεία η οποία αδιαφορεί για το έμψυχο της δυναμικό. Επιβιώνουμε σε μια πολιτεία αλλοτριωμένη, μια πολιτεία η οποία έχει ξεχάσει την ανθρωπιά της και έχει χάσει τον ανθρωπισμό της. Επιβιώνουμε σε μια πολιτεία ως ποσοστιαίες μονάδες και όχι ως άνθρωποι – πολίτες. Οι τεχνοκράτες ατενίζουν ως ποσοτικές μονάδες ανθρώπινες ζωές και αποφαίνονται για το ποια είναι ή όχι η αποδεκτή απώλεια σε ποσοστά αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις ανθρώπινες ζωές, οι οποίες επηρεάζονται από την επιβολή εκσυγχρονιστικών τάχα μέτρων, τα οποία θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη! Στην ανάπτυξη ποιου και ως προς τι, της οικονομίας και των εχόντων; Όταν ο άνθρωπος δυστυχεί, για ποια και ποιου είδους ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό μιλάμε; Σε ποια εξυγίανση αναφερόμαστε όταν εις το όνομα δήθεν της προόδου δημιουργούμε κοινωνικές παθογένειες;
Αυτή είναι η ουσία. Είναι καιρός να αναζητήσουμε πολίτες και πολιτεία, πολιτικοί και κόμματα, βουλευτές και υπουργοί την ανθρωπιά του ανθρώπινου ανθρώπου.
*Αντικαταστάτης Μέσης από το 2008.
Συγγραφέας του βιβλίου: «Ο εθνικός ‘εαυτός’ και ο εθνικός ‘άλλος’ στα ελληνοκυπριακά σχολικά βιβλία Ιστορίας της Μέσης εκπαίδευσης: Μια προσέγγιση υπό το πρίσμα της Παιδαγωγικής της ειρήνης».
Παιδαγωγός – Ερευνητής.
Κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Σχολική Παιδαγωγική.
Απόφοιτος του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
