Περί της Αποφάσεως του Διοικητικού Δικαστηρίου για τους μισθούς και τις συντάξεις των Δ.Υ.

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*

Σε μια ευνομούμενη, δημοκρατική και συντεταγμένη Πολιτεία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη να προσφύγει στην Δικαιοσύνη όταν νομίζει ότι αδικείται. Γι’ αυτό προκαλεί κατάπληξη η αήθης επίθεση του ΚΕΒΕ και της ΟΕΒ κατά της απόφασης, όπως και οι απειλές του Υπουργείου Οικονομικών για νέα δημοσιονομικά μέτρα αν αυτή επικυρωθεί . Όταν ο οποιοσδήποτε πολίτης ακολουθεί τη νομιμότητα προσφεύγοντας ως ικέτης στη Θέμιδα για να βρει το  δίκαιο του, κανείς δεν νομιμοποιείται ηθικά να τον κατακρίνει αν η Θέμιδα τον δικαιώσει. Επί της ουσίας  της απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου και της εφαρμογής της, έχω να πω τα ακόλουθα:

1. Οι απειλές για δημοσιονομικά μέτρα, αν το Ανώτατο επικυρώσει την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου, αποτελούν παραδοχή ότι η εκτελεστική εξουσία δεν είναι διατεθειμένη να εφαρμόσει την απόφαση, ότι και να αποφασίσει το Ανώτατο.
2. Η άκαμπτη στάση της κυβέρνησης κατά της απόφασης υπονομεύει το κύρος της δικαστικής εξουσίας.
3. Η εκτελεστικής εξουσία με τη διακήρυξη της πρόθεσης της για εξουδετέρωση της απόφασης, εξασκεί αθέμιτη ψυχολογική πίεση επί των δικαστών του Ανώτατου Δικαστηρίου.
4. Η δικαιοσύνη δεν πρέπει μόνο να είναι έγκυρη, αλλά και έγκαιρη.
5. Η απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου είναι έγκυρη και δίκαιη αλλά όχι έγκαιρη. Η εξαετής καθυστέρηση εξέτασης της υπόθεσης καθιστά την εφαρμογή της εξαιρετικά δύσκολη.
6. Η καθυστέρηση εκδίκασης της υπόθεσης, για την οποία δεν φταίνε όσοι προσέφυγαν, αύξησε το ποσό που η κυβέρνηση χρωστά στους υπαλλήλους σε δυσθεώρητα ύψη.
7. Η κυβέρνηση έσωσε την Οικονομία φορτώνοντας το λογαριασμό για την κακοδιαχείριση των τραπεζών στους δημοσίους υπαλλήλους.
8.  Δεν κουρεύτηκαν μόνο οι κάτοχοι αξιογράφων αλλά και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το πόσο που χάσαμε την εξαετία 2012-2018 υπολογίζεται σε ένα έως δύο δις ευρώ. Κάθε δημόσιος υπάλληλος που ήταν στην υπηρεσία το 2011, κατά μέσο όρο, έχασε σαράντα ως εξήντα χιλιάδες ευρώ μέσα σε έξι χρόνια.
9. Οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν η Ιφιγένεια που θυσιάστηκε, για να φυσήξει ο ούριος άνεμος της επανεκκίνησης της οικονομίας.
10. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση θέλει να τροποποιήσει το Σύνταγμα, αποτελεί έμμεση παραδοχή της αντισυνταγματικότητας των Νόμων για τις αποκοπές και της ακλόνητης νομικής βάσης της απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου.
11. Η επίκληση του Δικαίου της ανάγκης, αποτελεί «Προφάσεις εν αμαρτίαις». Το Δίκαιο της ανάγκης τείνει να καταστεί « ο τάφος του Αγ. Νεοφύτου » , η νομιμοφανής πρόφαση για ακύρωση ενοχλητικών αποφάσεων.
12. Ο τότε Γενικός Εισαγγελέας είχε προειδοποιήσει για την αντισυνταγματικότητα των Νόμων αλλά δεν εισακούστηκε.
13. Ψήφισαν εν γνώσει τους αντισυνταγματικούς νόμους, και αντί να προσαρμοστούν στη νομιμότητα θέλουν να προσαρμόσουν το Σύνταγμα στις προειλημμένες αντισυνταγματικές αποφάσεις.

Τι πρέπει να γίνει                                                                                            

1. Το μεγαλύτερο κόστος δεν προκύπτει από την αποκατάσταση των μισθών, αλλά από τα αναδρομικά που ανέρχονται σε ένα έως δύο δις ευρώ.
2. Οι μισθοί πρέπει να αποκατασταθούν άμεσα.
3. Όσοι αφυπηρετούν τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια θα πρέπει να πάρουν τα αναδρομικά κατά την αφυπηρέτηση τους με τη μορφή αύξησης του εφάπαξ φιλοδωρήματος τους.
4. Στους υπόλοιπους υπαλλήλους που δεν αφυπηρετούν την επόμενη δεκαπενταετία, να δοθεί μακροχρόνιο κυβερνητικό ομόλογο το οποίο θα αποπληρωθεί κατά 50% στη λήξη της πρώτης δεκαετίας από την έκδοση του.
5. Το υπόλοιπο 50% του ομολόγου των υπαλλήλων που έχουν υπόλοιπο υπηρεσίας πέραν των δεκαπέντε ετών να τους πληρωθεί κατά την αφυπηρέτηση τους, ή με τη συμπλήρωση είκοσι ετών από την έκδοση του ομολόγου, ότι συμβεί νωρίτερα.
6.   Με τη ρύθμιση που προτείνουμε και τα οφειλόμενα ποσά θα αποδοθούν και η οικονομία θα διαφυλαχθεί.
   

     *Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ 2017-2020