ΠΟΕΔ: Υπάρχει η πολιτική βούληση για πραγματική στήριξη και επέκταση της Δημόσιας Προδημοτικής;

«Η Προδημοτική Εκπαίδευση αποτελεί τον φτωχό συγγενή του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Το ότι ακόμη κρατιέται σε ψηλό επίπεδο η παροχή εκπαίδευσης στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στις άοκνες προσπάθειες των νηπιαγωγών μας, που εργάζονται ως επί το πλείστο μέσα σε αντίξοες συνθήκες για να επιτελέσουν το δύσκολο έργο τους».

Αυτό αναφέρεται σε ανακοίνωση της Η ΠΟΕΔ η οποία προχωρά σε επισημάνσεις και εισηγήσεις για βελτίωση της κατάστασης.

Αναφέρει η ΠΟΕΔ στην ανακοίνωσή της:   

«Η UNESCO αναγνώρισε ότι η προσχολική  αγωγή και εκπαίδευση έχει καθοριστική συμβολή στη σχολική επιτυχία και στην πορεία ζωής κάθε παιδιού, αφού συμβάλλει καθοριστικά στην  ολόπλευρη και ισορροπημένη ανάπτυξή, καθώς και στην ομαλή μετάβασή του στο Δημοτικό Σχολείο. Συνεισφέρει επίσης στη γνωστική, συναισθηματική, κοινωνική, ψυχοκινητική και αισθητική ανάπτυξη του παιδιού, καθώς και στην απόκτηση δεξιοτήτων ζωής, ορθών αξιών και στάσεων και αντισταθμίζει τις ποικίλες κοινωνικοοικονομικές ανισότητες. Η έγκαιρη διάγνωση πιθανών μαθησιακών ή άλλων δυσκολιών των παιδιών, καθώς και η αντίστοιχη παιδαγωγική στήριξή τους, θα έπρεπε να αποτελεί στόχο των αναπτυγμένων εκπαιδευτικών συστημάτων. Προηγμένες χώρες, όπως η Δανία και η Σουηδία δαπανούν μεγάλο μέρος του αντίστοιχου κρατικού προϋπολογισμού τους στην εκπαίδευση των μικρών παιδιών, συνειδητοποιώντας, ότι πρόκειται για κίνηση επένδυσης με μακροπρόθεσμες αποδόσεις.

Σήμερα με τους ισχύοντες κανονισμούς σε ένα δημόσιο τμήμα νηπιαγωγείου είναι δυνατόν να φοιτούν 25 παιδιά διαφορετικών ηλικιών (3 - 5 8/12 χρονών), ανεξαρτήτως του αριθμού των αλλογλώσσων, των παιδιών με αποκλίνουσα συμπεριφορά ή των παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η  Δημόσια Προδημοτική Εκπαίδευση στον τόπο μας είναι πολλά, πάρα τις διακηρύξεις του ΥΠΠ για το αντίθετο. Δεν μπορεί κανείς επίσης να αμφισβητήσει το γεγονός ότι δυστυχώς η Προδημοτική Εκπαίδευση αποτελεί τον φτωχό συγγενή του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Το ότι ακόμη κρατιέται σε ψηλό επίπεδο η παροχή εκπαίδευσης στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγοστις άοκνες προσπάθειες των νηπιαγωγών μας, που εργάζονται ως επί το πλείστο μέσα σε αντίξοες συνθήκες για να επιτελέσουν το δύσκολο έργο τους.

Ενδεικτικά θα αναφερθούμε στα πιο σημαντικά και δύσκολα προβλήματα που επιβαρύνουν το έργο των νηπιαγωγών, διοικητικό και εκπαιδευτικό, με αρνητικά συνεπακόλουθα για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και για τα ίδια τα παιδιά:

• Δεν παραχωρείται χρόνος ενισχυτικής διδασκαλίας σε παιδιά που εμφανίζουν προβλήματα (μαθησιακά, συμπεριφοράς κλπ.) αλλά ούτε και σε αλλόγλωσσα παιδιά, έτσι ώστε να επωφελούνται στο μέγιστο δυνατό βαθμό αυτά, αλλά και κατά συνέπεια τα υπόλοιπα παιδιά της προσχολικής τάξης.
• Δεν  στηρίζεται το βαρυφορτωμένου διοικητικό έργο των νηπιαγωγών, ιδιαίτερα όπου συστεγάζονται τμήματα κοινοτικών τμημάτων.
• Δεν υπάρχει αποτελεσματική διοικητική στελέχωση όλων των δημόσιων νηπιαγωγείων.
• Δεν υπάρχει υποστήριξη των νηπιαγωγείων με γραμματειακό προσωπικό, όπως στα σχολεία όλων των βαθμίδων.
• Δεν εφαρμόζεται ο θεσμός του Υπεύθυνου Τμήματος, όπως τις υπόλοιπες βαθμίδες της Εκπαίδευσης.
• Δεν παρέχεται χρόνος για στήριξη και αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στη διδασκαλία/μάθηση και στη διοίκηση.

Ταυτόχρονα θα πρέπει:

• Να επεκταθεί  η Δημόσια Προδημοτική Εκπαίδευση, έτσι ώστε να καλύπτει όλες τις ηλικίες, από 3 χρονών και άνω.
• Να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα ανάλογα με την ηλικία, τα χαρακτηριστικά των μαθητών και τα τετραγωνικά μέτρα της κάθε αίθουσας διδασκαλίας
• Να αυξηθεί ο αριθμός των σχολικών βοηθών, ώστε να αντιστοιχεί μία σε κάθε τμήμα.
• Να διασφαλιστεί  η συνεχής αποτελεσματική παιδαγωγική στήριξη των νηπιαγωγών.
• Να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία των σχολικών μονάδων, όταν απουσιάζουν νηπιαγωγοί, ιδιαίτερα στα μικρά νηπιαγωγεία.
• Να παραχωρούνται τα απαραίτητα κονδύλια για τη σωστή στήριξη των νηπιαγωγείων μας με όλη την υλικοτεχνική υποδομή που χρειάζονται.

Για να αρχίσει η διαδικασία επίλυσης των πιο πάνω προβλημάτων  το ΥΠΠ  πρέπει άμεσα να προβεί σε ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό για την προώθηση λύσεων, έτσι που οι νηπιαγωγοί να τελούν σε ένα πλαίσιο αρμονίας συνθηκών και αναγκών, ώστε να μπορούν να προσφέρουν μέσα από τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, σε ΟΛΑ τα παιδιά, αυτά που δικαιούνται και χρειάζονται.

Δυστυχώς όμως, οι πολιτικές των «οροφών» στην εκπαίδευση, δηλαδή ο καθορισμός ενός συγκεκριμένου αριθμού εκπαιδευτικών που θα διορίζονται στην εκπαίδευση, ανεξάρτητα από τις πραγματικές ανάγκες που θα υπάρχουν, δημιουργεί βάσιμες ανησυχίες στην ΠΟΕΔ ότι το Υπουργείο δεν μπορεί και δεν είναι διατεθειμένο να προχωρήσει στην επίλυση των προβλημάτων και στην αναβάθμιση της Προδημοτικής Εκπαίδευσης προς όφελος των παιδιών μας.

Οι ανησυχίες μας εντείνονται περισσότερο με την εισαγωγή του απαράδεκτου εργασιακού καθεστώτος που αποφασίστηκε ετσιθελικά, χωρίς οποιαδήποτε διαβούλευση, το οποίο αποτελεί έμπρακτη απόδειξη ότι κρίσιμα εκπαιδευτικά ζητήματα αντιμετωπίζονται υπό το πρίσμα στεγνών λογιστικών εξοικονομήσεων αντί του καλού της εκπαίδευσης και των παιδιών.

Η ΠΟΕΔ αντιδρά και διαμαρτύρεται σε πολιτικές που, σήμερα, στα μάτια και στην αντίληψη της κοινωνίας μπορεί να μη φαίνονται ότι είναι επικίνδυνες, αλλά στα μάτια και στην αντίληψη εμάς, των άμεσα εμπλεκομένων, των εκπαιδευτικών, είναι και επικίνδυνες για το δημόσιο σχολείο και αντιπαιδαγωγικές. Ζημιώνουν σε τελευταία ανάλυση τα δικά μας παιδιά.

Όλοι μαζί, εκπαιδευτικοί, γονείς και η ευρύτερη κοινωνία οφείλουμε από κοινού να προστατεύσουμε και να θωρακίσουμε το δημόσιο σχολείο, ό,τι πολυτιμότερο έχουμε να προσφέρουμε στις νεότερες γενιές».