ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΑΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ*
Τη Δευτέρα 6 Απριλίου διοργανώθηκε από τους συναδέλφους της Μέσης Εκπαίδευσης εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Είχα αποφασίσει να συμμετέχω λόγω του ότι έχω παιδί και με ανησυχεί ιδιαίτερα η μορφή που θα πάρει τελικά το δημόσιο σχολείο (Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο) με βάση τις τελευταίες προτάσεις του Υπουργείου. Δεν θα σταθώ όμως σε αυτό.
Μαζί μου ήρθε και η 4χρονη κόρη μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη φτάνοντας στο χώρο του Υπουργείου, αντίκρυσα κάτι πρωτοφανές για τα κυπριακά δεδομένα. Σε όλες τις εισόδους του κτιρίουτου Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού να βρίσκεται παραταγμένη μεγάλη αστυνομική δύναμη. Οι είσοδοι των χώρων στάθμευσης ήταν κλειστές και περιφρουρούνταν από 6-7 αστυνομικούς η κάθε μια, ενώ δεκάδες άλλοι αστυνομικοί ήταν εχτός του χώρου του Υπουργείου.
Από την προσωπική μου εμπειρία, εδώ και χρόνια οι διαμαρτυρίες των οργανωμένων συνόλων γίνονται έξω από την κεντρική είσοδο του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού χωρίς να υπάρξει ποτέ οποιοδήποτε πρόβλημα. Πάντα υπήρχε ένας αρμόδιος, ή ακόμα και ο ίδιος ο Υπουργός, ανάλογα με τα αιτήματα, να μιλήσει στα άτομα που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία και να τους αφουγκραστεί.
Αυτή τη Δευτέρα, μια καθόλα ειρηνική διαμαρτυρία εκπαιδευτικών λειτουργών εκτοπίστηκε κάτω από τις πολυκατοικίες στα περιξ του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού και φρουρείτουν από δεκάδες αστυνομικούς. Αυτή η εικόνα κύριοι του Υπουργείου θυμίζει άλλες εποχές. Νοοτροπίες αστυνομοκρατούμενων καθεστώτων που δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζουν ένα Υπουργείο της Παιδείας και του Πολιτισμού.
Κύριε Υπουργέ. Ποιους φοβάστε και καλείτε τόση αστυνομική δύναμη; Είμαστε οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούμε καθημερινά τους στόχους του Υπουργείου που εσείς, ως πολιτικός προϊστάμενός μας, καθορίζετε.Είμαστε εμείς που όλη η κοινωνία εμπιστεύεται τα παιδιά της, ώστε να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Είμαστε εμείς που αγωνιζόμαστε ώστε κάθε παιδί να έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στο δικαίωμα της μόρφωσης, ανεξαρτήτως οικονομικής ή κοινωνικής δυσμένειας που μπορεί να βρίσκεται η οικογένειά του. Είμαστε οι άνθρωποι, οι επιστήμονες στους οποίους βασίστηκε το Υπουργείο που προΐσταστε για να γραφτούν τα νέα Αναλυτικά Προγράμματα. Είμαστε εμείς που θα καλέσετε στη συνέχεια για συνεργασία ώστε να εφαρμοστούν οι όποιες πολιτικές τελικά αποφασιστούν από το Υπουργείο.
Ένα είναι το σίγουρο κύριε Υπουργέ. Από εμάς δεν πρέπει να φοβάστε. Δεν είμαστε ούτε εγκληματίες, ούτε τραμπούκκοι, ούτε χούλιγκαν και σίγουρα από εμάς δεν απειλείται η σωματική ακεραιότητά κανενός. Δυστυχώς, ως τέτοιους μας έχετε εντιμετωπίσει.
Θεωρώ ότι αποτελεί δυστύχημα για ένα Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού να μην αναγνωρίζει το δικαίωμα στους εκπαιδευτικούς του, να εκδηλώσουν τη διαμαρτυρία τους για κάτι που θεωρούν δίκαιο και να ακουστούν από τους αρμοδίους. Ο εκτοπισμός με αυτόν τον τρόπο της εκδήλωσης διαμαρτυρίας μήπως θέλει να δώσει και το μήνυμα για τον τρόπο που θα αντιμετωπίσετε το «διάλογο» για τις αλλαγές στην Παιδεία; Απλά για προβληματισμό…
*Εκπαιδευτικός
Υ.Γ. Ευτυχώς το δικό μου παιδί είναι μικρό και αρκέστηκε με την απάντηση που της έδωσα ότι η αστυνομία είναι εδώ για να μας προσέχει που διαμαρτυρόμαστε. Σκεφτείτε πως θα ένιωθε αν καταλάμβαινε ότι η αστυνομία βρίσκεται στο χώρο για να σας προσέχει από εμάς τους «εγκληματίες». Σκεφτείτε ακόμα τι μήνυμα δίνεται στα παιδιά μας (και στα δικά σας παιδιά) για το ποιοι είναι οι εκπαιδευτικοί τους, που το Υπουργείο όρισε να έχουν την ευθύνη της εκπαίδευσης και της μόρφωσής τους.
