ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΑΣ ΚΕΝΤΗ
Για όσους βλέπουν και δεν κοιτάζουν απλώς, η παλιά Λευκωσία χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Χάνεται ο πάλαι ποτέ γραφικός χαρακτήρας που ακόμη διατηρούσε-ψήγματα φυσικά- σε ορισμένα σημεία, πριν από την πλήρη τουριστικοποίηση που παρατηρείται τελευταία.
Ο μαρασμός της λεωφόρου Μακαρίου και η «ανάσταση» της παλιάς πόλης, δεν συνοδεύθηκαν από μέτρα ούτε για τη σύγχρονη περιοχή όπως ούτε και για την εντός των τειχών. Το ζήτημα των θεόρατων ενοικίων και η άνθηση της αισχροκέρδειας με αντίστοιχες τιμές στα προϊόντα που τελικά έπλητταν το βαλάντιο, αν όχι και την αξιοπρέπεια του καταναλωτή, όφειλε να είχε απασχολήσει τους αρμοδίους πολύ πριν τεθεί τώρα μέσω της βουλής.
Εμείς που πηγαίναμε κόντρα στο ρεύμα κι αγαπούσαμε τις βόλτες στην παλιά Λευκωσία, τότε που ήταν υποβαθμισμένη, παρατηρούμε πως μαζί με την αύξηση του τουρισμού εκεί και των ντόπιων επισκεπτών δεν λαμβάνονται μέτρα που να θέτουν όρια είτε στον αριθμό των επιχειρήσεων που ανοίγουν και την ταυτότητα του ιδιοκτήτη είτε στον τρόπο λειτουργίας τους, στις υπηρεσίες που παρέχουν ούτε φαίνεται να γίνεται επαρκής έλεγχος στην καθαριότητα εντός και εκτός των υποστατικών, στην ηχορύπανση και στη γενικότερη βρωμιά που διαπιστώνεται (χαρτόκουτα, υπολείμματα φαγητών, ποτών, δυσωδία) και μάλιστα αυξανόμενη. Εξελίσσεται σε ένα κάκιστης αισθητικής περιβάλλον, χαώδες, α-χαρακτήριστο και αταύτιστο. Το ανεξέλεγκτο, (ως προς τις συνέπειες) άνοιγμα δρόμων και η (μερική;) κατάργηση πεζόδρομων προκαλεί ένα κομφούζιο από μια ανάκατη μάζα που περπατά ανάμεσα σε τροχοφόρα που ξεφυτρώνουν εκεί που δεν τα περιμένεις. Φύρδην μίγδην έγινε ο μόνος τόπος που διέσωζε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της πόλης, όσην φυσικά προνόησαν οι δημαρχίες κι όσο τους επέτρεψαν οι γνώσεις τους, η διορατικότητα και η αγάπη τους στον τόπο. Δεν απέμεινε καμιά γλύκα και γοητεία που εξέπεμπε η παλιά πόλη, τότε που κατέβαινα με τα παιδιά μου να τους γνωρίσω τις μυστικές της χάρες, τότε που ούτε ο νυν ούτε άλλοι επίδοξοι εραστές του άρχειν την Λευκωσία, γνώρισαν γιατί απλώς ήταν αλλού...Γι' αυτό εξάλλου και η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ της ανάθεσης του σχεδιασμού της ανά-πλασης δήθεν της πλατείας Ελευθερίας από μία άσχετη αρχιτέκτονα με την ιστορία και τις μνήμες του τόπου, τις οποίες διέγραψε εν μια νυκτί. Εκτός από άστοχη για πολλούς λόγους επιλογή, είναι φαίνεται κι αυτός ένας από τους "εκσυγχρονισμούς" της αποδόμησης που επιβάλλονται εκ των άνω..
