ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Το ΥΠΠ υποστηρίζει ότι το Προτεινόμενο Σχέδιο Διορισμών θα δημιουργήσει ευκαιρίες απασχόλησης στους νέους εκπαιδευτικούς. Επίσης επιχειρηματολογεί ότι το Προτεινόμενο Σχέδιο Αξιολόγησης με τη μείωση της βαρύτητας του κριτηρίου της αρχαιότητας θα δώσει ευκαιρίες ανέλιξης σε νεότερους εκπαιδευτικούς. Δεν λένε όλη την αλήθεια στους άνεργους. Αυτό γιατί μιλούν για ευκαιρίες διορισμού και ανέλιξης σε εποχές πού όχι μόνο δεν υπάρχουν προαγωγές και διορισμοί, αλλά υπάρχουν μνημονιακές δεσμεύσεις για απολύσεις από τη δημόσια υπηρεσία. Εξάλλου οι επίμονες προτροπές της παγκόσμιας τράπεζας για αύξηση του διδακτικού χρόνου των εκπαιδευτικών και συνακόλουθα μείωση του αριθμού τους φανερώνει ότι πουλούν στους αδιόριστους «φύκια για μεταξωτές κορδέλες».
Ενώ οι εξαγγελίες για ανανέωση του εκπαιδευτικού προσωπικού είναι χωρίς αντίκρισμα τα μέτρα που λήφθηκαν και λαμβάνονται δημιουργούν γεροντοκρατία και αφήνουν τους νέους στην ανεργία και την απόγνωση. Αναφέρομαι στις απανωτές αυξήσεις του ορίου συνταξιοδότησης που δρομολογήθηκαν την τελευταία δεκαετία και εξανέμισαν τις ελάχιστες ελπίδες των νέων για διορισμό στο δημόσιο. Μέχρι το 2004 οι δημόσιοι υπάλληλοι αφυπηρετούσαν στα 60 τους χρόνια. Την τριετία 2005-2007 η κυβέρνηση Παπαδόπουλου αύξησε σταδιακά το όριο αυτό στα 63 χρόνια, ενδίδοντας στις παροτρύνσεις της ΕΕ. Την τετραετία 2013-2016 το μνημόνιο αυξάνει σταδιακά το όριο στα 65 χρόνια. Όμως υπάρχει και συνέχεια. Το μνημόνιο που υπόγραψε η κυβέρνηση Αναστασιάδη αναφέρει ότι η ηλικία συνταξιοδότησης θα αναπροσαρμόζεται κάθε πενταετία περεταίρω, ανάλογα με τη διακύμανση του προσδόκιμου ζωής. Η πρώτη αναπροσαρμογή θα γίνει στο τέλος της πενταετίας 2018 – 2023. Δημιουργείται έτσι ο «παράδεισος των καρεκλοκένταυρων και των δεινοσαύρων». Παρατηρείται το φαινόμενο για κάποιους ότι κάθε φορά που πλησιάζει η ημερομηνία αφυπηρέτησης τους έρχεται μια νέα παράταση και έχει ο θεός ως την.. επόμενη παράταση.
Σε κάθε ένα από τα τελευταία τρία σχολικά έτη το όριο αφυπηρέτησης στη δημοτική εκπαίδευση αυξάνεται κατά έξι μήνες για να μην αφυπηρετεί κανείς και οι νέοι δάσκαλοι να μαραζώνουν στην ανεργία. Όλοι εμείς που διοριστήκαμε σε μόνιμες θέσεις σε ηλικίες κάτω των 25 ετών στις δεκαετίες του 80 και του 90 καλούμαστε να δουλέψουμε πάνω από 40 χρόνια σε βάρος των ανέργων δασκάλων. Οι δάσκαλοι ηλικίας 30-35 ετών που περιμένουν να διοριστούν σε ανύπαρκτες θέσεις την επόμενη δεκαετία θα πρέπει να ζήσουν δύο ζωές για να καλύψουν τα δικά μας χρόνια υπηρεσίας. Θα μπορούσε να πει κάποιος χωρίς να αφίσταται της πραγματικότητας, ότι κλέβουμε το μέλλον και τα όνειρα των παιδιών μας. Τι είδους λογική κοινωνία είμαστε που αφήνουμε τους γέρους να δουλεύουν μέχρι σχεδόν τελικής πτώσεως και αχρηστεύουμε τις γνώσεις και το δυναμισμό της νεολαίας στην ανεργία και την απραξία;
Για δημιουργία ευκαιριών διορισμού για τους άνεργους δασκάλους προτείνουμε όπως:
Καλούμε την Γραμματεία της ΠΟΕΔ που βρίσκεται συνεχώς σε άμυνα και μόλις και μετά βίας απαντά στα κυβερνητικά αντί-αιτήματα να θέσει γραπτώς και επιτακτικά τα ανωτέρω θέματα. Στο κάτω - κάτω αυτός είναι ο ρόλος τους. Να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των μελών της συντεχνίας. Γι’ αυτό τους ψηφίσαμε σε αυτές τις θέσεις. Γι’ αυτό απαλλάσσονται από τα διδακτικά τους καθήκοντα. Για να εκπροσωπούν τα συμφέροντα όλων εμάς οι οποίοι χρηματοδοτούμε τη συντεχνία με ένα εκατομμύριο ευρώ ετησίως για να υπερασπίζεται σθεναρά τα καλώς νοούμενα οικονομικά μας συμφέροντα. Περιμένουμε επιτέλους από την ηγεσία της συντεχνίας να ξυπνήσει και να αρθρώσει στιβαρό συνδικαλιστικό λόγο διεκδίκησης.
*Μέλος ΔΣ ΑΚΙΔΑ 2014-2017