ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ*
Είναι θλιβερή η διαπίστωση πως, όταν δίνεται βήμα για να ακουστεί η φωνή των χιλιάδων νέων επιστημόνων που είδαν τα όνειρά τους να ενταφιάζονται στο τέρμα ενός κατάλογου διοριστέων, όταν η νέα γενιά των εκπαιδευτικών παίρνει θέσηγια το Νέο Σχέδιο Διορισμού Εκπαιδευτικών (ΝΣΔΕ), αμέσως κινητοποιείται ο συνδικαλιστικός μηχανισμός της ΠΟΕΔ για να φιμώσει την αντίθετη άποψη. Τραγική η διαπίστωση πως αυτοί που καλούνται να διδάξουν τα παιδιά μας δημοκρατικές αρχές και αξίες, όπως η ελευθερία της έκφρασης, η ανοχή προς την αντίθετη άποψη, η πολυφωνία και η σύνθεση διαφορετικών απόψεων ως perseδημιουργικές δυνάμεις προόδου, καταφέρονται με τόσο μένος προς όσους διαφωνούν μαζί τους. Απαράδεκτο το φαινόμενο νεόκοποι συνδικαλιστές της ΠΟΕΔ, που παρά το νεαρό της ηλικίας τους, πρόλαβαν να αφομοιωθούν από το σαθρό σύστημα της κυπριακής δημοσιοϋπαλληλίας και να αφομοιώσουν τακτικές και νοοτροπίες που κρατούν την Παιδεία του τόπου προσκολλημένη στο παρελθόν. Επονείδιστη η πρακτική των συνδικαλιστών να εκφυλίζουν το διάλογο για την Παιδεία σε μονολόγους λαϊκίστικης ρητορικής και δογματικές τοποθετήσεις.
Οφειλόμενη, όμως, είναι η απάντηση μας ως νέοι επιστήμονες σε όσους μας κουνούν το δάκτυλο να κάτσουμε “φρόνημα”, αναγκαία η πρόταξη της αλήθειας στα ψευτοδιλήμματα που θέτουν εσκεμμένα οι δημαγωγούντες συνδικαλιστές, επιβεβλημένη η αντίσταση μας στο δικό τους εκβιασμό για κλείσιμο σχολείων και λήψη μέτρων.
Τα γεγονότα βοούν: εδώ και 3 δεκαετίες γίνεται προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί το σύστημα και οι οργανώσεις των εκπαιδευτικών με την στάση τουςκάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να την ανατρέψουν. Ισχυρίζονται πως το υπουργείο βιάζεται να περάσει της αλλαγές χωρίς κοινωνικό διάλογο και απειλούν με καταγγελίες (!).
Αλήθεια ποιους κοροϊδεύετε κύριοι; Τόσα χρόνια διαλόγου, εκ των οποίων δυόμισι με τον νυν υπουργό, δεν σας φτάνουν; Ο διάλογος για να είναι κοινωνικός πρέπει να περιλαμβάνει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς της κοινωνίας. Εμείς ως νέοι επιστήμονες διεκδικούμε τη συμμετοχή μας σ' αυτόν το διάλογο. Διάλογος δεν είναι ο μονόλογος της ΠΟΕΔ και η άτεγκτη στάση της τα τελευταία 30 χρόνια. Διάλογος δεν είναι οι αφορισμοί και οι κοινότυπες συνθηματολογίες που αναμηρυκάζουν τα συνδικαλιστικά φερέφωνα που χωρίς αιδώ υπηρετούν παραταξιακές σκοπιμότητες. Διάλογος δεν είναι ο ετσιθελισμός του κατεστημένου της δημόσιας εκπαίδευσης, που βάζει το πιστόλι των απεργιών στο κρόταφο μαθητών και γονιών.
Συχνά προτάσσεται ως “καινοφανής αλήθεια” πως "Οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται κάθε δύο χρόνια, ούτε αλλάζουν με τις κυβερνήσεις". Πολύ σωστά: από τη διακυβέρνηση Χριστόφια και ακολούθως του Αναστασιάδη, με 4 διαδοχικά υπουργούς παιδείας γίνεται η προσπάθεια για μεταρρύθμιση του καταλόγου. Πότε επιτέλους θα συναινέσουν οι συνδικαλιστές εκπαιδευτο-πατέρες για αλλαγή; Μήπως, όταν βολευτεί το ποίμνιο των ψηφοφόρων με τον υφιστάμενο σύστημα;
Συχνή είναι και η αναφορά σε “δικές μας θέσεις” που οι εμπνευστές του ΝΣΔΕ και οι συν αυτώ επιθυμούν να “φάνε”. Καταρχάς, ως νέοι επιστήμονες, κανενός δε θέλουμε "να φάμε τη θέση": Οι θέσεις είναι για όλους να τις διεκδικήσουν με την αξία τους, μέσα από ένα αδιάβλητο και αξιοκρατικό ΝΣΔΕ. Πόσο δίκαιο και αξιοκρατικό είναι το παρόν σύστημα, που επιλέγει τους εκπαιδευτικούς με βάση την ημερομηνία απόκτησης και κατάθεσης τίτλου; Πόσο ηθικό είναι να υποστηρίζεται από κάποιους ένας κατάλογος διοριστέων, που αδικεί 40.000 εν δυνάμει εκπαιδευτικούς, επειδή απλά οι πρώτοι σκέφτονται μόνο το συμφέρον τους; Και καταρχήν, οι θέσεις στα σχολεία δεν ανήκουν σε κανέναν, δεν είναι προσωποπαγείς. Η πολιτεία,όταν προκηρύσσει θέσεις εκπαιδευτικών, δεν αναφέρεται στις θέσεις του Μιχάλη, του Λεωνίδα ή της Ηρώς. Οι θέσεις αυτές δημιουργούνται από την ανάγκη να υπηρετηθεί η εκπαίδευση των παιδιών και όχι για να αποκατασταθούν επαγγελματικά οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων.
Αμφισβητείται ανοικτά από τους συνδικαλιστές ο ρόλος του ΝΣΔΕ στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Οι ενστάσεις τους δεν είναι, όμως, παρά προφάσεις εν αμαρτίες:
Η ποιοτική εκπαίδευση αποτιμάται από τα μαθησιακά αποτελέσματα τα όποια είναι τραγικά. Η ποιότητα στην εκπαίδευση μπορεί να διασφαλιστεί αποφασιστικά με την ποιότητα και την επάρκεια των εκπαιδευτικών που την υπηρετούν, γιατί εκπαίδευση δεν είναι οι τοίχοι των σχολείων, αλλά πρωτίστως το ανθρώπινο της δυναμικό. Και αυτή η επάρκεια θα εξασφαλίζεται μέσα από το ΝΣΔΕ, κάτι που αποτυγχάνει ο κατάλογος διοριστέων.
Υπό αμφισβήτηση, με περισσή κομπορρημοσύνη, θέτουν οι δημαγωγούντες συνδικαλιστές και τα παπαγαλάκια τους, την επιστημονική βάση του ΝΣΔΕ. Μπορούν, όμως, να μας παραθέσουν έρευνες και επιστημονικά τεκμήρια που να συνηγορούν ότι η ημερομηνία απόκτησης πτυχίου, η ημερομηνία κατάθεσης πτυχίου, η ημερομηνία γέννησης, και γενικά οποιαδήποτε άλλη ημερομηνία ως κριτήριο για διορισμό εκπ., μπορεί να επιλέξει τους καλύτερους; Μπορούν να παρουσιάσουν οι αυθεντίες της εκπαίδευσης επιστημονικές μελέτες που να αμφισβητούν τις εξετάσεις ως εργαλείο για επιλογή των πιο επαρκών εκπαιδευτικών; Αν υπάρχουν τέτοιες μελέτες τότε τι περιμένουν; Ιδού η Ρόδος. Παρουσιάστε τες και εμείς θα ανακαλέσουμε!
Ας αφεθούν, λοιπόν,οι νεότευκτοι και οι παλαίμαχοι συνδικαλιστές των εκπαιδευτικών να διαγκωνίζονται ποιος θα παρουσιάσει το πιο θελκτικό προσωπείο στους εν δυνάμει ψηφοφόρους, ποιος θα πλειοδοτήσει σε λαϊκισμό αναμασώντας σαθρή επιχειρηματολογία, ποιος θα πλασαριστεί ως πιο διεκδικητικός. Οι αιτιάσεις τους για τη μη αποδοχή του ΝΣΔΕ είναι σίγουρο πως δεν αξίζουν το χαρτί στο οποίο γράφονται, αφού στο βωμό των προσωπικών τους συμφερόντων η κοινή λογική, που υπαγορεύει ότι οι ημερομηνίες δεν μπορούν να αποτελούν κριτήριο για επιλογή εκπαιδευτικών, πάει περίπατο. Μπροστά στο βόλεμά τους η δημόσια εκπαίδευση, η παιδεία του τόπου, το συμφέρον των μαθητών τους, έρχεται τελευταίο.
Εμείς ως νέοι επιστήμονες έχουμε ως αρχή μας την αξιοκρατία: Ο καλύτερος, με βάση αντικειμενικά κριτήρια, να υπηρετεί την εκπαίδευση. Όσο στην εκπαίδευση υπάρχει η κοντόφθαλμη ιδιοτέλεια, για όσο καιρό το προσωπικό συμφέρον καταστρατηγεί αρχές όπως η αξιοκρατία και θέτει υπό ομηρία το μέλλον των παιδιών μας, η Παιδεία του τόπου θα παραπαίει.
Είναι πασιφανές πως οι της ΠΟΕΔ συνδικαλιστές ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ ΑΛΛΑΓΗ στο σύστημα διορισμών. Όταν από τη μια παραδέχεστε πως το σύστημα είναι αναχρονιστικό, αλλά την ίδια στιγμή εναντιώνεστε, ως θέση αρχής, στην εισαγωγή εξετάσεων και προσχηματικά επικαλείστε τους περιορισμένους διορισμούς στα επόμενα χρόνια για να μην καταργηθεί ο κατάλογος, ΤΟΤΕ ΠΡΟΣ ΤΙ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ; Απλά επιδιώκετε μέσα μια συζήτηση δίχως τέρμα, χωρίς κατάληξη.
Επομένως μην κρύβεστε πίσω από ιδεοληψίες περί νεοφιλελευθερισμού και άλλων φαιδρών γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός μας “ο αλουπός εχώννετουν τζιαι ο νούρος του εφαίνετουν”! Αυτό που σας καίει είναι η πάρτη σας και τα άλλα περί ηθικής, ιδεολογιών κτλ είναι εκ του πονηρού...
*Νέος επιστήμονας
