Πρόταση για ένα Νέο Σύστημα Πρόσληψης στην Εκπαίδευση: Η ώρα της πολιτικής ειλικρίνειας;

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ*  

Η πορεία της πρότασης συνεχίζεται. Έγινε ένας σταθμός, αλλά ο στόχος παραμένει: να πάρει την ανηφόρα για τον λόφο του Προεδρικού, όπου εκεί θα πάρει την έγκριση από τα κόμματα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε Συνεδρία του Συμβουλίου Παιδείας.

Από τις 14 Οκτωβρίου 2013, που κατατέθηκε η συγκεκριμένη πρόταση (για πολλοστή φορά την τελευταία δεκαετία) παρακολουθούμε και συμμετέχουμε σε ένα διάλογο, προσπαθώντας να διαπιστώσουμε τις λεπτομέρειες τόσο στο τι εξυπηρετεί όσο και στο ποιοι επωφελούνται από αυτό το Νέο Σύστημα.

Ο Υπουργός Παιδείας επιμένει πως εξυπηρετεί την Παιδεία και τους μαθητές. Μάλιστα επικαλείται τη συνηγορία των πολιτικών κομμάτων σε αυτό αλλά και την υποστήριξη κοινωνικών φορέων.

Οι εκπαιδευτικές οργανώσεις υποστηρίζουν το προφανές, το οποίο είναι αυταπόδεικτο: το Προτεινόμενο Σύστημα Προσληψης Εκπαιδευτικών, παρακάμπτοντας την προεκλογική αρχή του Προέδρου της Δημοκρατίας, θυματοποιεί 2000 και πλέον έμπειρους και άρτια καταρτισμένους εκπαιδευτικούς (συμβασιούχοι, έκτακτοι και αντικαταστάτες), οι οποίοι πρέπει να μείνουν στην εκπαίδευση. Η ΠΟΕΔ, η ΟΕΛΜΕΚ και η ΟΛΤΕΚ πήραν διαβεβαιώσεις από τα πολιτικά κόμματα ότι συμφωνούν με αυτή τη θέση.

Επιπρόσθετα, το Σύστημα που προτείνεται, δεν φαίνεται να υπηρετεί αυτό που είναι το αδιαμφισβήτητο χαρακτηριστικό του υφιστάμενου: την αξιοκρατία και το αδιάβλητο.

Όλο αυτό το διάστημα ακούστηκαν πολλά και υπονοήθηκαν ακόμα περισσότερα, τα οποία γεννούν πολλά ερωτήματα. Προκαλούν έντονο προβληματισμό, κατά πρώτο, για τους άμεσα ενδιαφερόμενους, τους συναδέλφους που τους έχουν αφήσει μεταίωρους στην αβεβαιότητα των πολιτικών διακηρύξεων και, κατά δεύτερο, για τους μαθητές, για τους οποίους οι αρμόδιοι κόπτονται πως θα τους υπηρετήσουν πιο αποτελεσματικά με το Νέο αυτό Σύστημα.

• Τι εννοούν τα πολιτικά κόμματα διακηρύσσοντας πως οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν πρέπει να κατοχυρωθούν; Τι πρακτικό νόημα δίνουν στον όρο «κατοχύρωση»; Σε ποιους εκπαιδευτικούς αναφέρονται; Συμπεριλαμβάνουν και τους συμβασιούχους και τους έκτακτους και τους αντικαταστάτες;
• Πώς απαντούν τα κόμματα στο ερώτημα: Έχει δίκαιο ο Υπουργός Παιδείας όταν επικαλείται τη συμφωνία των κομμάτων στη διαδικασία που ακολουθεί ενώ την ίδια ώρα αυτά διαβεβαιώνουν άλλα; Γιατί δεν ξεκαθαρίζουν προς την κοινωνία τη θέση τους; Αφού, μέχρι σήμερα, ο Υπουργός επιμένει στις γενικές διατάξεις, ποια θα είναι η στάση τους όταν θα έχουν μπροστά τους την τελική πρόταση και τελική διευθέτηση και ΔΕΝ θα είναι ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους, τους εκπαιδευτικούς και τις Οργανώσεις τους;
• Ποιες απαντήσεις δίνουν το Υπουργείο Παιδείας και το Υπουργείο Οικονομικών αλλά και γενικότερα η Κυβέρνηση στα εξής: (α) Είναι ή όχι η υλοποίηση της εν λόγω πρότασης παράκαμψη της νομοθετικής ρύθμισης του 2012, που προνοεί πως όσοι εργάστηκαν έστω και μια μέρα στη Δημόσια Εκαπίδευση μέχρι το τέλος του 2012 ΔΕΝ θα έχουν μείωση στην αφετηριακή μισθοδοσία; (β) Γίνεται κατανοητό πως η διαδικασία των εξετάσεων και των πρόσθετων προσόντων είναι μια νέα πηγή εσόδων για τους Πανεπιστημιακούς Οργανισμούς μέσα από την οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών των ανέργων εκπαιδευτικών; (γ) Γίνεται κατανοητό πως η εισαγωγή των εξετάσεων οδηγεί στην ανάπτυξη μιας νέας διάστασης παραπαιδείας;
• Ο αντίλογος κατά του Υπουργού Παιδείας είναι επίθεση στο πρόσωπο του Υπουργού ή στην πρόταση; Στοχοποιείται το πρόσωπο ή η μνημονιακή πολιτική στην εκπαίδευση; Αν ο Υπουργός Παιδείας αντικατασταθεί, υποθετικό το μέρος αυτό του ερωτήματος, η στάση τους θα είναι η ίδια; Σίγουρα, ορισμένα Κόμματα και παρακλάδια τους με τη σθεναρή αντίθεσή τους, δεν εξυπηρετούν ενδοκυβερνητικές ή / και ενδοκομματικές ή/και στείρες αντιπολιτευτικές αντιπαραθέσεις, ακουμπώντας πάνω στην αγωνία των συμβασιούχων και των αντικαταστατών;
• Πώς απαντούν το Υπουργείο Οικονομικών, το Υπουργείο Παιδείας και γενικά η Κυβέρνηση στα ερωτήματα: (α) Ποια θα είναι η εξέλιξη του μαθητικού πληθυσμού τα επόμενα χρόνια; (β) Πώς θα διαχειριστούν τις συστάσεις του ΔΝΤ για αύξηση των μαθητών κατά τμήμα, τη μη μείωση του διδακτικού χρόνου με την αύξηση της υπηρεσίας, την αύξηση του διδακτικού χρόνου όλων των εκπαιδευτικών, τη συγχώνευση ή/και κατάργηση σχολείων; (γ) Μέχρι πού θα πάει η συνεχής αύξηση φόρτου των Ειδικών Εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα τόσο τη μείωση της προσφοράς εκπαίδευσης όσο και την αύξηση του κινδύνου μέσα στους δρόμους από τις συνεχείς μετακινήσεις; (δ) Τι προνοεί ο σχεδιασμός του ΥΠΠ σε σχέση με τις προτάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας; (ε) Ποια είναι η αναλογία που αφορά στους δημόσιους εκπαιδευτικούς σε σχέση με τις εντολές της Τρόικα για απολύσεις 4000 και πλέον δημοσίων υπαλλήλων;
• Τελικά, ποιους σκοπούς, πραγματικά και ειλικρινά, εξυπηρετεί η εισαγωγή και θέσπιση ενός νέου Συστήματος Πρόσληψης στην Εκπαίδευση; Ποιοι επωφελούνται; (-) Οι μαθητές; Μα διαφαίνεται ανάγκη για σοβαρές προσθήκες εκπαιδευτικού προσωπικού από αυτό που υπηρετεί τώρα; (-) Οι εκπαιδευτικοί; Μπορεί να απαντηθεί θετικά το ερώτημα; Πώς, αφού με τα όσα προνοεί η μνημονιακή κατάσταση, αριθμός συμβασιούχων και αντικαταστατών ΔΕΝ διασφαλίζονται και όσοι θα διορίζονται στη θέση τους θα είναι με χαμηλότερο μισθό; (-) Ή μήπως όσοι θα έχουν μερίδιο στη βιομηχανία της πώλησης ελπίδας για διορισμό;

Οι μνημονιακές επιταγές, σύμφωνα με τις συστάσεις του ΔΝΤ το Μάρτη του 2013, υλοποιούνται μέσα από το προτεινόμενο σύστημα. Την ίδια ώρα διευκολύνεται το κυνήγι του κέρδους για πολλούς παραγωγούς εκπαιδευτικών προϊόντων όπως σχέδια εξετάσεων, σχέδια παραχώρησης πρόσθετων προσόντων, φροντιστηρίων για τις εξετάσεις κλπ. (Δυστυχώς η κυπριακή κοινωνία είχε τέτοια εμπειρία στο παρελθόν όπως και η ελληνική) Η ποιότητα στην εκπαίδευση όμως; Η δικαιοσύνη; Η κοινωνική και πολιτική ηθική;

*Β. Γεν. Γραμματέας ΠΟΕΔ,  Μέλος Γραμματείας Α.Κί.ΔΑ.