Πρόταση για Νέο Σύστημα Διορισμού: Ευκαιρία για Δημοκρατία;

ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ*

Ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού προσκάλεσε τους εκπαιδευτικούς εταίρους στις 14 Οκτωβρίου 2013, τους έδωσε μια πρόταση για Νέο Σύστημα Προσλήψεων, το δημοσιοποίησε μέσω του Τύπου, ζήτησε να κατατεθούν απόψεις μέχρι τις 4 Νοεμβρίου 2013, ανακοίνωσε τη σύγκληση του Συμβουλίου Δημοτικής και Μέσης εκ νέου για τις 12 Νοεμβρίου 2013, ανακοίνωσε συνεδρία του Συμβουλίου Παιδείας για τις 20 Νοεμβρίου 2013 για να οριστικοποιήσει τη διαδικασία αλλαγής.

Μέσα σε αυτές τις 6 γραμμές συνοψίζεται η πρακτικοποίηση ενός πολύ σημντικού μέρους της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Διαβλέπει κάποιος αντικειμενικός κριτής τα εξής:

1. Όπως σημειώθηκε και σε προηγούμενο κείμενο του γράφοντος, το Σχέδιο που προτείνεται είναι εδώ και μια δεκαετία το πλαίσιο που ασπάζονται όλοι, Κυβερνήσεις και Κόμματα, όλων των αποχρώσεων και κατευθύνσεων.
2. Η διαδικασία που ακολουθείται πλήττει τη Δημοκρατία. Υλοποιείται στη βαση αποφασίζουμε και προχωρούμε. Δεν αναγνωρίζει ούτε την ουσία ούτε το πλαίσιο του Κοινωνικού Διαλόγου.
3. Παραγνωρίζει εμφαντικά την παρουσία των Εκπαιδευτικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, υλοποιώντας έτσι στοχοθετήσεις των τροϊκανικών πολιτικών που στοχεύουν στον παροπλισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος, για να είναι έρμαιο στις ορέξεις των εργοδοτών οι εργαζόμενοι.
4. Ο υπερθεματισμός  της μοριοδότησης των πρόσθετων προσόντων ωθεί στην αύξηση της πελατείας των Παιδαγωγικών Τμημάτων, σε μια εποχή που οι βασικές σπουδές δεν τυγχάνουν πλέον προτίμησης από τους απόφοιτους των Λυκείων. Επιπλέον, δημιουργεί συνωστισμό προσοντούχων την ώρα που για τα επόμενα 15 χρόνια θα υπάρξουν ελάχιστοι διορισμοί.
5. Το κυριότερο είναι πως τόσο η ίδια η πρόταση όσο και οι δημόσιες τοποθετήσεις της Επίσημης Πλευράς δεν διασφαλίζουν τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν για πάνω από μια πενταετία την Εκπαίδευση από τη θέση του Συμβασιούχου και του Αντικαταστάτη, καλύπτοντας μόνιμες ουσιαστικά ανάγκες. Ένα γεγονός που αντιβαίνει στην πιο ουσιαστική συνιστώσα της Δημοκρατίας, τη Δικαιοσύνη.

Εύλογα γεννιούνται τα ερωτήματα:

1. Την πρακτική αυτή σχεδίασε και υλοποιεί ο Υπουργός Παιδείας και το επιτελείο του χωρίς ή με την έγκριση του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Υπουργικού Συμβουλίου; Δεν έγινε αντιληπτό πάντως να διαχωρίζεται η θέση οποιουδήποτε από την Κυβέρνηση στην πρακτική που ακολουθείται.
2. Οι Εκπαιδευτικές Οργανώσεις έχουν καταθέσει εμπεριστατωμένες θέσεις. Είναι έτοιμο το Υπουργείο Παιδείας να δώσει πραγματική ευκαιρία στο Διάλογο;
3. Μήπως είναι η χρυσή ευκαιρία σε τούτο το αβέβαιο τοπίο να υπηρετηθεί η Δημοκρατία; Να γίνει πραγματικός και ουσιαστικός διάλογος; Υπάρχει η πολιτική βούληση να μπει η διαδικασία στη βάσανο της Δημοκρατίας;
4. Αναγνωρίζεται από την Επίσημη Πλευρά η αναγκαιότητα της επικράτησης της δικαιοσύνης και της ηθικής τάξης να μην αδικηθούν οι εκπαδευτικοί που υπηρετούν χρόνια τώρα την Εκπαίδευση; Ή πρέπει να υπηρετηθούν άλλοι σκοποί, ξένοι προς την ουσία του ζητήματος;

Καταληκτικά: Είναι καιρός να γίνει παραδεκτή η αλήθεια πως οι συνάδελφοι συμβασιούχοι και αντικαταστάτες μπορούν αναντίλεκτα να υπηρετήσουν την ποιότητα της Εκπαίδευσης. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους, αυτά τα 5 έως 9 χρόνια που εργάζονται στα σχολεία έχουν αποκτήσει και την εμπειρία και τη γνώση της Εκπαιδευτικής Πράξης και της Εκπαιδευτικής Κοινωνίας. Μπορούν αποδεδειγμένα να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους με απόλυτη επιτυχία.

Η επιμονή στην εφαρμογή του Νέου Συστήματος χωρίς αυτοί να εξαιρεθούν θα είναι πραγματικό πλήγμα στο ζητούμενο. Είναι τραγική αντίφαση η κοινωνία να έχει στη διάθεσή της ετοιμοπόλεμο εκπαιδευτικό προσωπικό, να επαγγέλλονται όλοι την ποιότητα στην Εκπαίδευση και την ίδια ώρα για σκοπούς που μόνο οι μνημονιακές αντιλήψεις μπορούν να εξηγήσουν, η Επίσημη Αρχή να είναι έτοιμη να τους διώξει.

Γενικότερα δε το ίδιο το Προτεινόμενο Σχέδιο τίθεται μπροστά σε δύο κρίσιμα ερωτήματα αντιφάσεις: Πώς είναι δυνατόν να ωθεί τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς σε μεταπτυχιακές σπουδές στα Παιδαγωγικά Τμήματα με τέτοιο τρόπο που να υποβαθμίζει τα βασικά προσόντα  που τα ίδια τα Παιδαγωγικά Τμήματα παραχωρούν στους απόφοιτους τους; Πώς είναι δυαντόν να αναθέτει στα Παιδαγωγικά Τμήματα τη διεξαγωγή εξετάσεων στην Παιδαγωγική Επιστήμη για τους υποψηφίους ακυρώνοντας τις δεκάδες εξετάσεις από τις οποίες πέρασαν οι απόφοιτοι των Παιδαγωγικών Τμημάτων ακριβώς για τα ίδια θέματα ώστε να καταστούν άξιοι για το πτυχίο που τους έδωσαν τα ίδια αυτά τμήματα;

Ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού έχει την ευκαιρία να δώσει λύση στο ζητούμενο προς όφελος της Εκπαίδευσης μέσα σε Δημοκρατικά Θέσμια στα πλαίσια οργανωμένου, διαρθρωμένου Κοινωνικού Διαλόγου και στη βάση της Δικαιοσύνης.

*Βοηθός Γενικός Γραμματέα ΠΟΕΔ και

Μέλος Γραμματείας ΑΚίΔΑ