Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου σε μια αποκαλυπτική συνέντευξή του στο «Paideia News»
*Το μεγάλο πάρτι-φαγοπότι των συνδικαλιστικών εκπαιδευτικών οργανώσεων πρέπει να τελειώσει
*Δεν μπορούν, οι ίδιοι οι συνδικαλιστές να ασχολούνται με τα προγράμματα σπουδών στα σχολεία μας, εδώ υπάρχει πρόβλημα
*Αντικατάσταση Εισαγωγικών με απολυτήριο τύπου baccalaureate
*Κάποιοι αρχηγοί κομμάτων ανέχονται να τους υπαγορεύουν εκπαιδευτική πολιτική μερικοί ατζέντηδες βρετανικών πανεπιστημίων.
Η αποκαλυπτική συνέντευξη του Πρύτανη Χριστοφίδη στο «Paideia News».
Τα σχέδια μου
ΕΡ: Κύριε Πρύτανη σας ρωτώ ευθέως: Φλερτάρετε με τον προεδρικό θώκο;
ΑΠ: Θα σας πω κι εγώ ευθέως. Ήμουν Αντιπρύτανης για τέσσερα χρόνια, είμαι Πρύτανης εδώ και 6 χρόνια και απομένουν ακόμα δυο χρόνια για να τελειώσω την θητεία μου. Αμέσως μετά τη λήξη της θητείας μου, τον Γενάρη του 2019, θα μεταβώ στις ΗΠΑ με διετή υποτροφία, όπου θα εργαστώ σε ένα Ινστιτούτο που έχει σχέση με την γεωπολιτική της ενέργειας. Ακολούθως, με άδεια άνευ απολαβών από το Πανεπιστήμιο, θα φύγω για το Παρίσι για έναν χρόνο για να συνεχίσω την έρευνά μου σε ένα παρόμοιο Ινστιτούτο. Υπολογίζω να επιστρέψω στην Κύπρο το 2021, οπότε θα προσπαθήσω με ευρωπαϊκά χρήματα εντός του Πανεπιστημίου Κύπρου να δημιουργήσω ένα Ινστιτούτο Γεωπολιτικών Ενεργειακών Μελετών. Αυτή είναι η προγραμματισμένη πορεία μου…
Το μεγάλο πάρτι- φαγοπότι των συνδικαλιστών
ΕΡ: Συχνά πυκνά μέσα από δηλώσεις σας, τα βάζετε με τον συνδικαλισμό των εκπαιδευτικών οργανώσεων. Γιατί;
ΑΠ: Να διευκρινίσω καταρχάς ότι δεν τα έχω βάλει με τον συνδικαλισμό. Δεν είμαι ενάντιος στον συνδικαλισμό ως ιδέα, ούτε τον θεωρώ πρόβλημα. Αντιθέτως, αναγνωρίζω το δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου να συνδικαλίζεται όσες ώρες θέλει και όπως θέλει. Εκείνο, όμως, που δεν θεωρώ σωστό είναι να χρησιμοποιούνται τα χρήματα του Κύπριου φορολογούμενου για να συντηρούνται τα συνδικαλιστικά κινήματα και να αμείβονται οι αρχηγοί τους. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν 110 περίπου εκπαιδευτικοί από την ΟΕΛΜΕΚ, την ΟΛΤΕΚ και την ΠΟΕΔ, οι οποίοι με τη σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου κρατικού φορέα έχουν πολλές ελεύθερες ώρες για να ακούν τις συνδικαλιστικές τους δράσεις. Το συνολικό κόστος αυτού του εγχειρήματος ανέρχεται σε περίπου 1εκ. Ευρώ! Θέλουν οι εκπαιδευτικές οργανώσεις να συνδικαλίζονται; Πολύ ωραία. Να το πράττουν όμως από τις χρηματικές εισφορές των μελών τους και όχι με χρήματα του δημοσίου. Πιθανότατα θα μου πείτε ότι αυτή η διευθέτηση πέρασε κάποτε από ένα Υπουργικό Συμβούλιο. Αυτό είναι γεγονός. Επειδή όμως έγινε ένα σοβαρό λάθος απέναντι στον τόπο το 2002, πρέπει να συνεχιστεί και σήμερα;
Υπάρχουν άπειροι τρόποι να αξιοποιηθεί αυτό το μεγάλο χρηματικό ποσό. Αν πάρουμε ως παράδειγμα το Πανεπιστήμιο Κύπρου, με το 1 εκ. ευρώ που δαπανάται για το συνδικαλισμό των εκπαιδευτικών θα μπορούσαν να εργοδοτηθούν 40 νέοι ερευνητές. Άνθρωποι με μεγάλες ικανότητες και αξιόλογα πτυχία που σήμερα είναι άνεργοι ; Άρα, λοιπόν, αυτό το μεγάλο πάρτι, αυτό το μεγάλο φαγοπότι πρέπει να τελειώσει. Ο κάθε φορολογούμενος πολίτης θα έπρεπε να ξεσηκωθεί.
ΕΡ: Με τα πιο πάνω δεν εννοείτε ότι πρέπει να καταργήσουμε τον συνδικαλισμό…
ΑΠ: Προφανώς όχι. Όμως, είχαμε μια ανατροπή τις τελευταίες 10ετίες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο συνδικαλισμός ξεκίνησε ως μια οργανωμένη προσπάθεια των εργαζομένων σε σωματεία με σκοπό τη βελτίωση των αμοιβών τους και των συνθηκών εργασίας και ασφάλισης, προκειμένου να εισακουστούν τα αιτήματά τους από τους λεγόμενους κεφαλαιοκράτες. Σήμερα έχουμε φτάσει σε μια στρέβλωση του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο συχνά είναι πολιτικά καθοδηγούμενο και αποτελεί κομμάτι του δημοσίου τομέα εφόσον χρηματοδοτείται από το κράτος. Και μάλιστα υποστηρίζοντας εργαζόμενους που έχουν σαφή πλεονεκτήματα έναντι όσων απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα. Κοιτάξτε, έγινε κάτι φοβερό στον τόπο μας το 2013, είχαμε μια σοβαρή οικονομική κρίση. Για να βγούμε από την κρίση, για την οποία έφταιγε κυρίως ο δημόσιος τομέας, εργάστηκε σκληρά ο ιδιωτικός τομέας και σήμερα που βγαίνουμε από την κρίση, τα πλεονεκτήματα τα απολαμβάνει ξανά ο δημόσιος τομέας. Αυτό νομίζω πως δεν είναι σωστό. Μου δίνετε όμως την ευκαιρία να πω και κάτι άλλο: Ένας…ισόβιος συνδικαλιστής μου είπε προχθές «Καλά, μα ο Πρύτανης διδάσκει;». Αυτό δείχνει την αφέλεια κάποιων ανθρώπων διότι ο Πρύτανης, είναι ο «Γενικός Διευθυντής» ενός οργανισμού ο οποίος διαχειρίζεται 130 εκ. ευρώ. Άρα είναι βασικά ο άνθρωπος ο οποίος έχει να συνομιλήσει -μεταφορικά το λέω- με 7.000 φοιτητές, 1.000 εργαζόμενους, 1.000 ερευνητές, με μια διεθνή επιστημονική κοινότητα και…τι να πω, εντυπωσιάζομαι όταν ακούω αυτές τις αφελείς απόψεις…
Εισήγηση για φροντιστήρια…
ΕΡ: Δεν είναι χωρίς συνέπειες από αυτή την αντιπαράθεση σας με τους εκπαιδευτικούς;
ΑΠ: Θα σας πω κάτι πολύ χαρακτηριστικό της αντίληψης που έχουν οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι για το θέμα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας κυρίως εκπαίδευσης στη χώρα μας. Έλαβα μια επιστολή από έναν συνάδελφο στο Τμήμα Οικονομικών πριν μερικές μέρες , ο οποίος εισηγείται με κάθε σοβαρότητα να αναλάβει το Πανεπιστήμιο να κάνει φροντιστήριο στα παιδιά που θα φοιτήσουν εδώ προκειμένου να φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο και να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της φοίτησής τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση…Θεωρώ πως αυτό τα λέει όλα.
Αφήνετε σαφέστατες αιχμές για το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Τι θα κάνατε εσείς για βελτίωση της κατάστασης;
ΕΡ: Την ύπαρξη σοβαρού προβλήματος στην παρεχόμενη εκπαίδευση δεν την εντοπίζω μόνο εγώ. Υπάρχουν οι ετήσιες κατατάξεις της Pisa που τοποθετούν την εκπαίδευσή μας στις τελευταίες θέσεις. Και όχι μόνο. Εμείς οι ίδιοι πώς ανεχόμαστε να είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη; Ο στόχος του Πανεπιστημίου Κύπρου είναι να καταταχθεί στα 200 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου το 2025. Αυτός είναι ο στρατηγικός μας στόχος. Ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος της Μέσης Εκπαίδευσης; Εάν εγώ προσωπικά ασχολούμουν με τη Μέση Εκπαίδευση θα έβαζα τον εξής στόχο: το 2020-2025 τα γυμνάσια και τα λύκεια μας, να κατατάσσονται ανάμεσα στα 10 καλύτερα της Ευρώπης. Και το 2030 ανάμεσα στα 5 καλύτερα. Ξέρετε κάτι, ο κόσμος φοβάται την κορυφή, όμως το να φτάσεις στη κορυφή είναι εξαιρετικά απλό. Γιατί; Γιατί αυτό δεν το επιδιώκουν πολλοί. Υπάρχει μια αντίθεση αλλά αυτό είναι μια αλήθεια. Γιατί όμως να φτάσουμε στη κορυφή; Για ένα πολύ απλό λόγο: Πλέον ο ανταγωνισμός των παιδιών μας δεν βρίσκεται ανάμεσα στο Λύκειο Κύκκου και το Λανίτειο, δεν είναι ανάμεσα στο Νικολαίδειο Λύκειο Πάφου και το Γυμνάσιο Παραλιμνίου. Ο ανταγωνισμός είναι ανάμεσα στα δικά μας σχολεία και στα μεγάλα Λύκεια της Ευρώπης, του Παρισιού, των Βρυξελών, της Βιέννης. Αυτό είναι σήμερα το ανταγωνιστικό πεδίο και θέλουμε τα παιδιά τα δικά μας, οι δικοί μας απόφοιτοι να μπορούν να στέκονται απέναντι σε απόφοιτους άλλων χωρών με ίσους όρους.
Πιστεύω ότι οι συνδικαλιστές θα πρέπει να κάνουν συνδικαλισμό για τους μισθούς τους, για το ταμείο προνοίας τους, για τις συντάξεις τους, την ιατρική τους περίθαλψη, αυτό το καταλαβαίνω. Δεν μπορούν, όμως, οι ίδιοι να ασχολούνται με τα προγράμματα σπουδών στα σχολεία μας, εδώ υπάρχει πρόβλημα. Και ακριβώς, ο κατηφορικός δρόμος της παιδείας μας οφείλεται στο ότι δεν υπάρχουν διακριτές γραμμές και όρια…Ειλικρινά πιστεύει κανένας ότι θα καταργηθεί ο κατάλογος διοριστέων; Ήδη τα κόμματα άρχισαν να αμφιταλαντεύονται.
ΕΡ: Άρα αποδίδετε πελώριες ευθύνες μόνο στους εκπαιδευτικούς…
ΑΠ: Σοβαρή ευθύνη έχουν οι εκπαιδευτικές οργανώσεις, αλλά την πρώτη ευθύνη το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο δεν βάζει τα απαραίτητα όρια που ανέφερα πριν. Η γνώμη μου είναι ότι ευθύνη του εκάστοτε υπουργού είναι να κυβερνά την Παιδεία, και όχι να επιτρέπει να κυβερνούν οι συντεχνίες .
Αντικατάσταση Εισαγωγικών με απολυτήριο τύπου baccalaureate
ΕΡ: Ποια η θέση σας για τις εισαγωγικές εξετάσεις;
ΑΠ: Για τις εισαγωγικές εξετάσεις πιστεύω ότι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις είναι η κατάργησή τους. Και η αντικατάστασή τους με ένα δυνατό απολυτήριο τύπου baccalaureate. Δηλαδή, να πάμε σε κάποια άλλα επίπεδα, να μπει ενδεχομένως μια έβδομη τάξη στα λύκεια, όπως γίνεται στην Ευρώπη, κι αυτός που παίρνει τους βαθμούς που πρέπει στο απολυτήριο να μπορεί να μπαίνει στα πανεπιστήμια της χώρας χωρίς άλλες εξετάσεις.
ΕΡ: Δηλαδή μόνο με το απολυτήριο;
ΑΠ: Ναι, αλλά με ένα πραγματικό απολυτήριο. Γιατί πρέπει να πούμε ότι τα 19αρια και τα 20αρια που έχουμε σήμερα, είναι αυτό που λέμε εκπαιδευτικός πληθωρισμός. Δηλαδή, οι βαθμολογίες δεν ανταποκρίνονται στο πραγματικό επίπεδο των μαθητών. Και το απολυτήριο δεν πρέπει να κτίζεται στο τελευταίο έτος αλλά να κτίζεται χρόνο με τον χρόνο και πρέπει να μπουν ταυτόχρονα εκείνες οι ασφαλιστικές δικλείδες ώστε το νέο αυτό σύστημα να είναι αξιοκρατικό και καθόλου διαπλεκόμενο.
ΕΡ: Εσείς επιμένετε και σε εισαγωγή στο πανεπιστήμιο αριθμού φοιτητών μέσω των διεθνών εξετάσεων… Γιατί;
ΑΠ: Ασφαλώς. Γιατί δεν νοείται να κόβεις το 20% του πληθυσμού και να του λες δεν έχεις πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο. Αυτό είναι ανόητο. Να σας πω και κάτι: Βλέπω κάποιους ατζέντηδες βρετανικών πανεπιστημίων, οι οποίοι είναι ασφαλώς εναντίον της εισδοχής μαθητών με GCE στα δημόσια πανεπιστήμια και ταυτόχρονα είναι μέλη εκπαιδευτικών επιτροπών κομμάτων και καθοδηγούν πολιτικούς αρχηγούς. Νομίζω καταλαβαίνετε τι εννοώ κι αν ερωτηθώ μπορώ και να τους κατονομάσω. Και το εντυπωσιακό είναι ότι κάποιοι αρχηγοί κομμάτων ανέχονται να τους υπαγορεύουν εκπαιδευτική πολιτική μερικοί ατζέντηδες βρετανικών πανεπιστημίων.
