ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΑΠΟΛΗ*
Αν ο Ηρόδοτος ο Αλικαρνασεύς ονομάστηκε «Πατέρας της Ιστορίας» ο Πυθαγόρας από τη Σάμο δικαίως δικαιούται τον τίτλο του πατέρα της Ελληνικής Μυστικής Φιλοσοφίας και των Μαθηματικών. Αραιά και πού μέσα στους αιώνες η Ειμαρμένη [ή ο Θεός αν θέλετε] στέλλει κάτω στη γη εμβληματικές μορφές για να στρέψουν την πορεία του ανθρώπου από την πτώση στη θέωση. Ο Ορφέας, ο Κομφούκιος, ο Μωυσής, ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Ιησούς ανήκουν σε αυτή την τάξη των θείων ανδρών, που η διδασκαλία τους σηματοδοτεί την πορεία του ανθρώπου από το σκότος στο φως, από τη γη στον ουρανό, από τη φθορά στην αφθαρσία. Η μορφή του Πυθαγόρα ανιχνεύεται στο όριο Ιστορίας και θρύλου. Οι νεοπλατωνικοί Πορφύριος και Ιάμβλιχος που γράφουν βιογραφίες του χίλια σχεδόν χρόνια μετά την αποδημία του από τη ζωή, τον παρουσιάζουν ως ένα ημίθεο γνώστη της εσωτερικής φιλοσοφίας και δευτερευόντως ως ιδρυτή της Μαθηματικής Επιστήμης. Κατά τους νεοπλατωνικούς τα Μαθηματικά ήταν το όχημα, το καλούπι για την έκφραση μιας ποσοτικής φιλοσοφίας που ήταν το απαύγασμα της νοητικής αναζήτησης του Σάμιου σοφού.
*Εκπαιδευτικός
Ολόκληρο το άρθρο στο πιο κάτω έγγραφο:
