ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΕΡΑΥΝΟΥ*
Χωρίς αμφιβολία η περίοδος που διανύουμε, χαρακτηρίζεται από συνεχόμενους αρνητικούς αιφνιδιασμούς σε όλο το φάσμα της ζωής μας. Καταλύτης βέβαια είναι τα τελευταία 4-5 χρόνια, η περιβόητη οικονομική κρίση, την οποία, λένε οι ‘ειδικοί’, θα βιώσουμε ακόμα πιο έντονα, το ερχόμενο, σωτήριο έτος, 2014. Γινόμαστε λοιπόνμάρτυρες,σχεδόνκαθημερινά, των σοβαρών σκανδάλων και της θεσμικής παρακμής που νομοτελειακά έφεραν τον τόπο σε αυτή την πρωτοφανή κατάντια. Μέσα λοιπόν σε αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η παιδεία φαντάζει ως το μοναδικό ανάχωμα και ο παράγοντας εκείνος που θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της αποψίλωσης, θεσμών και αξιών.
Και ενώ ο ρόλος της παιδείας είναι κεφαλαιώδους σημασίας στην αναχαίτιση της οικονομικής και ηθικής κρίσης και παρά τις βεβαιώσεις ότι θα έμενε έξω από τους σχεδιασμούς των μέτρων για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, κάτι τέτοιο στην ουσία αποδεικνύεται, μια κενή διακήρυξη.Έχουμε λοιπόν την κατάργηση εκπαιδευτικώνπρογραμμάτων , τη συρρίκνωση του προϋπολογισμού των σχολικώνεφορειών, την κατάργηση του χρόνου διακίνησης των εκπαιδευτικών και της απαίτησης όπως η διαφορά στον χρόνο να αφαιρείται!!! από τονχρόνο των μαθητών,τη διοικητική υποστελέχωση αριθμού δημοτικών και νηπιαγωγείων, την απόλυση συναδέλφων αν και οι ανάγκες είναι πάνω κάτω οι ίδιες με τις περσινές, να είναι μερικά από τα καινούργια δεδομένα που έχουμε ενώπιων μας και τα οποία πλήττουν σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο της προσφερόμενης εκπαίδευσης.
Στο μυαλό και στη συνείδηση του κάθε υγιούς σκεπτόμενου πολίτη, αυτού δηλαδή, που βρίσκεται μακριά από τη σφαίρα επιρροής της μικροπολιτικής σκοπιμότητας, το μερίδιοευθύνης αυτών που οδήγησαν τα πράγματα μέχρι εδώ είναι ξεκάθαρο. Η ανάγκη επίσης για κάθαρση και απόδοση ευθυνών επιτακτική για να ικανοποιηθεί το περίδικαίουαίσθημα της κοινωνίας μας αλλά και να αποτελέσει τη χαραμάδα ελπίδας ότι στο μέλλον θα είμαστε σε θέση να αποτρέψουμε παρόμοιες καταστάσεις κάνοντας αυτά, που για ένα απλό πολίτη φαινόταν μέχρι τώρα αυτονόητα: αξιοκρατία, διαφάνεια και λειτουργία των θεσμών.
Ενώ λοιπόν η παιδείασε τέτοιους κρίσιμουςκαιρούς, έπρεπε να διαφυλάσσεται και να ενισχύεται, τουναντίον γίνεται το εύκολο θύμα, βορά της οικονομικής αριθμολογίας, που εσχάτως καθορίζει τα πάντα σε αυτό τον τόπο. Ας αντιληφτούν οι πάντες όμως ότι όποιες εκπτώσεις γίνονται στον τομέα της παιδείας, αυτές θα έχουν πολλαπλάσιες αρνητικές επιπτώσεις στο άμεσο μέλλον, στην ίδια την κοινωνία.
Ως εκπαιδευτικοί, που υπηρετούμε την παιδεία στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας, κρούουμε τον τελευταίο καιρό,με αγωνία, τον κώδωνα του κινδύνου. Καλούμε όλους τους φορείς που εμπλέκονται στη διαδικασία του αγαθού που ονομάζεται δωρεάν δημόσια εκπαίδευση να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες που τους αναλογούν ώστε να δυναμώσουν τη φωνή μας ενάντια στις όποιες ενέργειες υπονομεύουντηνΠαιδεία. Ας αντιληφθεί η πολιτεία ότι ο θεσμικός διάλογος και όχι τα φιρμάνια και η απαξίωση είναι ο τρόπος να λυθούν τα όποια θέματα προκύπτουν. Σε αντίθετη περίπτωση οι επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές.
*Πρόεδρος Ε.Ε Ανεξάρτητης Κίνησης Δασκάλων (ΑΚΙΔΑ)Λεμεσού.
