S.O.S για την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου. Ο χρόνος για να είναι βιώσιμη τελειώνει


ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ*   

Ένα μεγάλο όνειρο ξεκίνησε να πραγματοποιείται τη φετινή χρονιά. Η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κύπρου. Οι στόχοι που έθεσαν αυτοί που ηγούνται της Σχολής, επιστήμονες διεθνούς εμβέλειας με όραμα, αξίες και σπουδαίο έργο, είναι υψηλοί. αλλά εφικτοί με σκληρή δουλειά και προγραμματισμό. Υψηλό επίπεδο Ιατρικής εκπαίδευσης με καινοτομίες και αποτελεσματικές πρακτικές που θα προσελκύσει φοιτητές και από άλλες χώρες (στο αγγλόφωνο της πρόγραμμα), στελέχωση με ακαδημαϊκούς αναγνωρισμένου κύρους που  θα προσφέρουν και στην αναβάθμιση της Ιατρικής στην Κύπρο, συμβάλλοντας στο στόχο, η Κύπρος να καταστεί ιατρικό κέντρο, που όχι μόνο δεν θα αποστέλλει ασθενείς εκτός, αλλά θα προσελκύει ασθενείς για περίθαλψη  και από το εξωτερικό. Όλα αυτά, εκτός από την εξοικονόμηση πολλών εκατομμυρίων ευρώ, που χάνονται, μπορούν να συμβάλουν στην προσέλκυση οικονομικών πόρων, τόσο με τον ιατρικό τουρισμό όσο και με τα ερευνητικά προγράμματα, που ως γνωστό είναι αυξημένα στους τομείς της υγείας, όταν υπάρχει και ιατρική σχολή. Παράλληλα, νέοι ερευνητές και επιστήμονες μπορούν να απασχολούνται, κάτι που είναι  τόσο σημαντικό και αναγκαίο σήμερα που η ανεργία καλπάζει.

Θα είναι λοιπόν η ολοκλήρωση της ίδρυσης της Ιατρικής Σχολής και η επιτυχία στους στόχους που τέθηκαν, όχι μόνο ένα επίτευγμα στην επιστήμη και την παιδεία, αλλά και μια επένδυση με τεράστια απόδοση, ιδιαίτερα μεσοπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα. Πόσα δεν ακούγονται για ανάγκη επενδύσεων, ιδιαίτερα, τούτη τη δύσκολη περίοδο της οικονομικής κρίσης. Αυτή είναι πραγματική και το όφελος αποκλειστικά για την Κύπρο και το λαό της .

Οι φοιτητές του πρώτου έτους της Ιατρικής, ένα μέρος της αφρόκρεμας των αποφοίτων του κυπριακού σχολείου, ξεκίνησαν με πολλές προσδοκίες το μεγάλο ταξίδι τους, όνειρο ζωής, να γίνουν γιατροί χρήσιμοι στο λαό μας .

Ποιος μπορεί να τους απογοητεύσει, ή να βάλει εμπόδια στον αγώνα τους;

Φαίνεται παράλογο να υπάρχει έστω και ένας, όμως εγώ δεν είμαι σίγουρος πως δεν υπάρχει.

Τι είναι αυτές οι καθυστερήσεις που παρατηρούνται σε σημαντικούς επί μέρους στόχους, ποιος ευθύνεται, ποιος άραγε ίσως και να τις ευνοεί μέχρι τα όρια του σαμποτάζ;

Είναι η ώρα νομίζω ν’ ακουστούν αλήθειες για την πραγματικότητα, έστω και αν θα στεναχωρηθούμε. Η αλήθεια είναι πως αν συνεχίσουν κάποιοι να κάνουν το καθήκον τους με τους ρυθμούς των τελευταίων μηνών, το όνειρο της Ιατρικής Σχολής θα σβήσει.

Για να μπορέσει να ξεκινήσει το δεύτερο έτος χρειάζεται να είναι έτοιμη η ακαδημαϊκή δομή, οι χώροι και ο εξοπλισμός. Όλα αυτά είναι υπόθεση του τώρα, με προγραμματισμό και παράλληλες προετοιμασίες με ταχύτατους ρυθμούς. Σε κάποια ζητήματα, όμως, οι ρυθμοί θυμίζουν το «όποιος δεν θέλει να πάει στο μύλο, δέκα μέρες κοσιηνίζει»

Έπρεπε ήδη:

1. Να είχε εγκριθεί από τη Βουλή ο προϋπολογισμός του 2013 ( ! ! )

2. Να είχαν ξεκινήσει τα κατασκευαστικά έργα στο Σιακόλειο που θα στεγάσει τους φοιτητές στο δεύτερο έτος.

3.Να είχε επιβεβαιωθεί από το Υπουργείο Υγείας η δέσμευση στη συμφωνία για τις υπηρεσίες των ακαδημαϊκών στο κρατικό σύστημα υγείας, που διασφαλίζει ότι η Ιατρική Σχολή θα προσελκύσει αναγνωρισμένους και ικανούς  καθηγητές. Διαφορετικά, η στελέχωση με αχθοφόρους χαρτιών, που η συλλογή τους ήταν και το μοναδικό έργο της ζωής τους, και το χαμηλό επίπεδο, θα είναι η κατάληξη, δικαιώνοντας αυτούς που δεν θέλουν Ιατρική Σχολή στην Κύπρο .

Με χίλια βάσανα, ο συμπληρωματικός προϋπολογισμός πληροφορούμαι ότι έφτασε στη Βουλή. Ελπίζω να εγκριθεί επειγόντως.

Το Σιακόλειο με πολλά προβλήματα μπορεί να προχωρήσει με επιτάχυνση έστω και την τελευταία στιγμή, αν υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις του Υπουργείου Υγείας. Με τη συμφωνία Υπουργείου Υγείας –Πανεπιστημίου, για τους ακαδημαϊκούς, τι μπορεί να γίνει  αφού ο υπουργός αρνείται πεισματικά; Μέχρι πού θα τεντώσει το σχοινί;

Ελπίζω το Υπουργείο, αντί Υγείας, να μη γίνει Θανάτου για την Ιατρική Σχολή.

Εκείνο που είναι σίγουρο, είναι πως εκπέμπεται  με αγωνία S. O.S.

Αν κινητοποιηθούμε όλοι  τώρα, Πανεπιστήμιο, ηγεσία και φοιτητές, Βουλή, κοινωνία και αρμόδιες υπηρεσίες. Η Ιατρική Σχολή  μπορεί να σωθεί και οι προσδοκίες θα γίνουν βεβαιότητα.

*Ιατρός, μέλος του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου  Κύπρου




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










140