Η Συντεχνία Ακαδημαϊκού Προσωπικού του ΤΕΠΑΚ (ΣΑΠ-ΤΕΠΑΚ) εκφράζει την αντίθεσή της σχετικά με την κατάθεση νομοσχεδίου εκ μέρους του ΔΗΣΥ για συγχώνευση των πολυτεχνικών σχολών του Πανεπιστημίου Κύπρου και του ΤΕΠΑΚ. Αναφέρει στην ανακοίνωσή της:
«Η πρόταση νόμου η οποία κατατέθηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων για συγχώνευση της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου (ΠΚ) με την Πολυτεχνική Σχολή του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου (ΤΕΠΑΚ) δημιουργεί τετελεσμένα τα οποία ουσιαστικά δρουν διχαστικά στην ακαδημαϊκή κοινότητα και προκαλούν αχρείαστες αντιπαραθέσεις και εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις ανάμεσα στα δύο πανεπιστημιακά ιδρύματα της Κύπρου.
Ήδη η κατάθεση της πρότασης προκάλεσε (δικαίως) την αντίδραση των φοιτητικών ενώσεων του πανεπιστημίου Κύπρου οι οποίες αναφέρονται χαρακτηριστικά ότι «η στέγαση τόσο των τμημάτων και των διοικητικών υπηρεσιών αλλά και των χώρων διδασκαλίας του ΤΕΠΑΚ στοιχίζει ένα πακτωλό χρημάτων κάθε χρόνο στο κράτος. Αναλογίστηκε κανένας ποιο θα είναι το κόστος για ενοικίαση αιθουσών διδασκαλίας και εργαστηριακών χώρων από το ΤΕΠΑΚ, ιδιαίτερα δεδομένων των σκανδάλων που είδαν τα φώτα της δημοσιότητας αναφορικά με τις ενοικιάσεις κτιρίων αλλά και τον υπερπληθυσμό που υπάρχει σήμερα στις αίθουσες διδασκαλίας του ΤΕΠΑΚ»
Είναι ευκόλως αντιληπτό ότι με την κατάθεση του νομοσχεδίου εγκαινιάζεται η έναρξη ενός κύκλου αντιπαραθέσεων και μιας διελκυστίνδας για το ποιο πανεπιστήμιο θα υπερισχύσει. Κοντολογίς ξεκινάει μια διαμάχη για το ποια σχολή είναι πιο ποιοτική, ποιο πρόγραμμα σπουδών είναι το βέλτιστο και ποιο πανεπιστήμιο παρουσιάζεται με τα περισσότερα σκάνδαλα. Σε τελική ανάλυση ζημιωμένοι θα είναι η φοιτητές, η κοινωνία και η οικονομία της Κύπρου.
Θέση της ΣΑΠ-ΤΕΠΑΚ είναι ότι σε περιόδους κρίσης η πολιτεία πρέπει να επενδύει στην παιδεία. Αναγνωρίζουμε τα σοβαρότατα προβλήματα που ταλανίζουν τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Την ίδια στιγμή όμως προτάσεις για κατάργηση ή/και συγχώνευση σχολών πρέπει να αποτελούν προϊόν σοβαρής σκέψης, διαλόγου και πολυδιάστατης οικονομικοτεχνικής ανάλυσης. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο και ή (ενδεχόμενη) συγχώνευση των σχολών σε καμία περίπτωση δεν δημιουργεί εξοικονομήσεις. Αντίθετα, δυναμιτίζει τις συνέργειες/συνεργασίες μεταξύ των δυο σχολών, δημιουργεί κλίμα μη υγιούς ανταγωνισμού (έναν αγώνα επικράτησης) και καταρρακώνει το κύρος/αξιοπρέπεια φοιτητών και ακαδημαϊκών.
Βιώνουμε καθημερινά τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και είμαστε μάρτυρες των εκατοντάδων περιπτώσεων διασπάθισης δημοσίου χρήματος, ευνοιοκρατικής μεταχείρισης και αθέμιτου πλουτισμού που προβάλλονται από τα ΜΜΕ με κόστος δισεκατομμύρια ευρώ για την ημικατεχόμενη πατρίδα μας. Προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η εξυγίανση της οικονομίας, ειδικότερα, και της κοινωνίας, γενικότερα και όχι η στοχοποίηση της παιδείας, της ακαδημαϊκής αριστείας και της ερευνητικής παραγωγής.
Προκαλεί εύλογα ερωτήματα η κίνηση της κατάθεσης του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, κυρίως όσον αφορά τα κίνητρα που οδήγησαν στην ενέργεια αυτή. Σε εποχές κρίσης πρέπει να προτείνονται λύσεις ουσίας οι οποίες να ενισχύουν την παιδεία του τόπου την οποία, υπό τις παρούσες περιστάσεις, πρέπει και οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε.
Αναμένουμε από τις διοικήσεις των πανεπιστημίων να τοποθετηθούν. Την ίδια στιγμή είμαστε βέβαιοι ότι θα γίνουν ωριμότερες σκέψεις και θα πρυτανεύσει η λογική και θα αφεθούν τα πανεπιστήμια να συνεχίσουν απρόσκοπτα το έργο τους».
