ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*
Σε μαζική ανεργία ή μακροχρόνια περίοδο μηδενικών προσλήψεων θα οδηγούσε τους καθηγητές η υιοθέτηση της απαράδεκτης εισήγησης του Γ. Ελεγκτή για αύξηση του διδακτικού τους χρόνου. Στην επιστολή του προς τον ΥΠΠ ημερομηνίας 7/6/2016, ο Γ. Ελεγκτής αναφέρει ότι «οι καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης διδάσκουν ετήσια περί τις 450 έως 500 ώρες (ανάλογα με την τάξη), χωρίς μάλιστα να ληφθούν υπόψη οι όποιες απαλλαγές, σε σχέση με τις 700 ώρες που είναι ο παγκόσμιος μέσος όρος». Αναφορικά με τις απαλλαγές αναφέρει σε άλλο σημείο ότι «οι εν λόγω απαλλαγές για τους καθηγητές κατά το σχολικό έτος 2003/2004 ισοδυναμούσαν με ώρες υπηρεσίας 554 εκπαιδευτικών» Οι αναφορές αυτές δεν μπορούν παρά να ερμηνευτούν ως πίεση προς το ΥΠΠ για αύξηση του υφιστάμενου ετήσιου διδακτικού χρόνου των καθηγητών κατά 200 ώρες και συνακόλουθα την απόλυση του 30% των υφιστάμενων καθηγητών, δηλαδή απώλεια περίπου 2000 θέσεων εργασίας.
Ένα δεύτερο εφιαλτικό σενάριο που προκύπτει ως αποτέλεσμα των εισηγήσεων του Γ. Ελεγκτή είναι το πάγωμα των προσλήψεων καθηγητών για τουλάχιστον δέκα χρόνια. Στην παράγραφο 7 της επιστολής αναφέρεται ότι «η Υπηρεσία μας σε καμία περίπτωση δεν εισηγήθηκε τον τερματισμό της εργοδότησης οποιουδήποτε εκπαιδευτικού» Στην περίπτωση που η μελέτη του θέματος καταδείξει την ανάγκη αύξησης του ωραρίου εργασίας ή του διδακτικού χρόνου, «θα οδηγήσει σε μείωση ή εξάλειψη των αναγκών για προσλήψεις εκπαιδευτικών έναντι αφυπηρετήσεων ή/και προβαλλόμενων πρόσθετων αναγκών, με τελικό αποτέλεσμα τον εξορθολογισμό και βελτιστοποίηση των δαπανών του Υπουργείου». Αυτό σημαίνει σταδιακή αύξηση του διδακτικού χρόνου των υφιστάμενων καθηγητών, αφού όσοι θα αφυπηρετούν δεν θα αναπληρώνονται μέχρι να μειωθούν οι θέσεις κατά δύο χιλιάδες. Οι άνεργοι καθηγητές που περιμένουν για δεκαετίες το διορισμό θα αυξήσουν το χρόνο αναμονής για επιπλέον 10 χρόνια, αν περάσει αυτή η εισήγηση του Γ. Ελεγκτή.
Η Ελεγκτική Υπηρεσία επανέρχεται συνεχώς στο θέμα του διδακτικού χρόνου των καθηγητών αφού σε νέα ανακοίνωση της ημερομηνίας 18/7/2016 που δημοσιεύτηκε στο Paideia News αναφέρει ότι « σήμερα ο ετήσιος διδακτικός χρόνος των καθηγητών (αριθμητική σύγκριση και μόνον) είναι σαφώς μικρότερος από τον παγκόσμιο μέσο όρο (περίπου στο 70% αυτού)». Ο Γ. Ελεγκτής με έμφαση επαναλαμβάνει την επίμονη προτροπής του για ταχεία ολοκλήρωση μελέτης για το διδακτικό χρόνο των καθηγητών. Τα πορίσματα της μελέτης αυτής περαίνει « θα πρέπει να δημοσιοποιηθούν μαζί με τις όποιες τελικές αποφάσεις ληφθούν από την πολιτεία, ώστε να υπάρξει η αναγκαία Διαφάνεια». Οι πιέσεις κορυφώνονται και το θέμα θα έχει συνέχεια.
Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι οι επίμονες επιθέσεις του Γ. Ελεγκτή στρέφονται αποκλειστικά εναντίον των συναδέλφων της Μέσης Εκπαίδευσης. Αυτό δεν το κάνει γιατί τρέφει κάποια συμπάθεια προς τους δασκάλους. Ο αυξημένος ετήσιος διδακτικός χρόνος των εκπαιδευτικών της Δημοτικής Εκπαίδευσης δεν του επιτρέπει να χρησιμοποιήσει παρόμοια επιχειρηματολογία, εφόσον δεν υπολείπεται των 700 ωρών, που ο ίδιος αναφέρει ως το μέσο ευρωπαϊκό όρο.
Το λάθος του Γενικού Ελεγκτή
Η Ελεγκτική Υπηρεσία κάνει τις εισηγήσεις αύξησης του διδακτικού χρόνου γιατί δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την αληθινή φύση και δυσκολία του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού στις ιδιάζουσες μάλιστα συνθήκες της Κύπρου. Κανένας από αυτούς τους γραφειοκράτες που κάνουν αριθμητικές πράξεις στην ασφάλεια του γραφείου τους, δεν θα άντεχαν ούτε μισή ημέρα με 25 υπέρ-ενεργητικούς έφηβους να τους προκαλούν εκ του ασφαλούς όλη μέρα, ξέροντας ότι ο καθηγητής δεν έχει κανένα πρακτικό μέτρο να αντιτάξει για να επιβάλει την τάξη, να καταστείλει την αυθάδεια και να κάνει μάθημα σε όσους μαθητές θέλουν και μπορούν να μάθουν. Η πραγματική σπατάλη του δημόσιου χρήματος κ. Γ. Ελεγκτή δεν προέρχεται από τους μισθούς και τα ωφελήματα των εκπαιδευτικών, αλλά από το γεγονός ότι επιτρέπεται σε μια μικρή μερίδα παραβατικών μαθητών να διαλύουν τις τάξεις, να στερούν από τους υπόλοιπους το δικαίωμα της μάθησης και να χάνονται έτσι τα χρήματα που οι φορολογούμενοι πληρώνουν για να εκπαιδεύονται οι νέοι μας. Στο όνομα των δικαιωμάτων του παιδιού ενθαρρύνεται η αυθάδεια, η ανευθυνότητα, ο ατομισμός, η παραβατικότητα, η αποκλίνουσα συμπεριφορά. Το ευαγγέλιο κάθε παραβατικού μαθητή συνοψίζεται στο «εγώ μπορώ να κάνω ότι θέλω και κανένας δεν μπορεί να μου κάνει τίποτε». Όταν όμως προκύψουν οι πικροί καρποί αυτής της απαράδεκτης πολιτικής, όλοι επιρρίπτουν ευθύνη στον εκπαιδευτικό, ο οποίος καθίσταται κατ επανάληψη και κατ’ εξακολούθηση αποδιοπομπαίος τράγος.
Πίσω από κάθε παραβατικό μαθητή υπάρχει ένας ανεύθυνος γονιός που ποτέ δεν έβαλε όρια στο παιδί του και στηρίζει την παραβατική του συμπεριφορά με καταγγελίες και απειλές κατά του εκπαιδευτικού. Όλοι οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί ζούμε καθημερινά στο πετσί μας αυτή την άθλια και ψυχοφθόρα πραγματικότητα και ξέρουν ότι λέω την αλήθεια. Δυστυχώς φοβούμαστε να καταγγείλουμε ανοικτά αυτή την άθλια και ψυχοφθόρα κατάσταση, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και κανένας δεν θέλει να διακινδυνεύσει το ψωμί των παιδιών του. Όλοι αυτοί οι γονείς που κατακλύζουν τα Επαρχιακά Γραφεία Παιδείας με καταγγελίες και απαίτηση της «κεφαλής του εκπαιδευτικού επί πίνακι» καλά θα έκαναν να έβαζαν πρώτα όρια στα παιδιά τους και μετά να ζητούν τα ρέστα των δικών τους λαθών. Ας αγοράσουν καθρέφτες για να μην βλέπουν μόνο τα λάθη των άλλων αλλά και τα δικά τους. Όλοι αυτοί που είναι έτοιμοι να καταγγείλουν το δάσκαλο ακόμα και για μια απλή παρατήρηση, ή γιατί ύψωσε τον τόνο της φωνής του στο κανακάρη τους, ας προσπαθήσουν να βάλουν έστω για μια στιγμή τον εαυτό τους στη θέση του δασκάλου.
Το Πάζλ της αποδόμησης του εκπαιδευτικού συμπληρώνουν τα ΜΜΕ που κυριολεκτικά εμπεδώνουν στην κοινή γνώμη ότι «οι εκπαιδευτικοί πληρώνονται αδρά και δεν κάνουν τίποτε». Η σχολική αποτυχία επέρχεται έτσι νομοτελειακά ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Γιατί ο μαθητής να λάβει υπόψη τον εκπαιδευτικό όταν αυτός βάλλεται, απαξιώνεται και αποδομείται καθημερινά από όλους; Ευθύνη έχει και η Επίτροπος για τα δικαιώματα του Παιδιού που μιλά συνεχώς στα παιδιά για τα δικαιώματα τους και ποτέ για τις υποχρεώσεις τους. Ευθύνη έχουν και οι συνδικαλιστικοί φορείς των εκπαιδευτικών γιατί ποτέ δεν εξήγησαν στο κόσμο πόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο είναι στην πραγματικότητα το διδασκαλικό επάγγελμα. Αν συνεχιστεί η αποψίλωση των όρων εργασίας στην εκπαίδευση σε συνδυασμό με την αύξηση του διδακτικού χρόνου που προωθεί ο Γ. Ελεγκτής και την παραβατικότητα που ως λερναία ύδρα κατατρώει τις σάρκες της εκπαίδευσης, θα φτάσουμε στη θέση της δημόσιας υγείας όπου προκηρύσσονται θέσεις και κανείς δεν τις διεκδικεί. Η δημόσια εκπαίδευση οδηγείται σταδιακά σε αποψίλωση και θάνατο..Κανείς όμως δεν αντιδρά και ο θάνατος επιταχύνεται. Μήπως τελικά αυτός είναι ο σκοπός; Μήπως ένα ακόμα φιλέτο της δημόσιας περιουσίας ετοιμάζεται να παραδοθεί στον ιδιωτικό τομέα;
*ΒΓΓ ΑΚΙΔΑ 2014-17
