ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ*
Κύριε Υπουργέ της Παιδείας και του Πολιτισμού αυτό που κάνατε συνιστά παραχάραξη της νεότερης κυπριακής ιστορίας. Και επιλέξατε λάθος ώρα, λάθος τόπο, μπροστά σε λάθος ανθρώπους. Την ώρα που μνημονεύαμε αυτούς που θυσιάστηκαν για τη Δημοκρατία. Τη Δημοκρατία την οποία και αυτή καταχραστήκατε, γιατί, ενώ σας έδωσε το βήμα για να εξάρετε τη θυσία τους, ουσιαστικά εξισώσατε το θύμα και τον θύτη.
Η «εμφύλια διαμάχη», ή ο «εμφύλιος σπαραγμός», όπως τον ονομάσατε, εξυπακούει αντιμαχόμενα άτομα, ή ομάδες ανθρώπων, που αλληλοεξοντώνονται και που στο τέλος φταίνε κι’ οι δυο και συνήθως καλούνται ν’ απολογηθούν, να ζητήσουν συγνώμη ο ένας απ’ τον άλλο.
Εδώ όμως κ. Υπουργέ δεν είναι έτσι τα πράγματα. Είχαμε το κράτος και το παρακράτος. Είχαμε κάποιους που δολοφονούσαν αθώους συνανθρώπους μας. Είχαμε κάποιους που ίδρυσαν τρομοκρατική οργάνωση που δολοφονούσε, ανατίνασσε αστυνομικούς σταθμούς και στρατόπεδα και που στο τέλος κατέλυσε κι’ αυτή ακόμα τη δημοκρατία, ανοίγοντας τις πύλες στον εχθρό.
Μιλούσατε μπροστά στους συγγενείς των δολοφονημένων. Και ζητούσατε τι; Να απολογηθούν; Να ζητήσουν συγνώμη; Για ποιο πράγμα και σε ποιον;
Σας παραπέμπουμε στα πορίσματα του Ελληνικού κοινοβουλίου για το φάκελο της Κύπρο αλλά και του Κυπριακού κοινοβουλίου όπου διαφαίνεται και ο ρόλος ενός εκάστου και ιδιαίτερα της ΕΟΚΑ Β, του Γρίβα, της Χούντας των Αθηνών, του Αμερικάνικου παράγοντα.
Σας παραπέμπουμε ακόμα και στην κατάθεση του Γλαύκου Κληρίδη για το φάκελο της Κύπρου, όπου με απόλυτη σαφήνεια διαγράφει τον ρόλο των Αμερικανονατοϊκών.
Όσο για τη συγνώμη, μπορείτε ν’ απευθυνθείτε στους γονείς και τους συγγενείς των νεκρών μαχητών της Αντίστασης. Πείτε τους για τον «εμφύλιο σπαραγμό» και ότι θα πρέπει ν’ απολογηθούν. Απευθυνθείτε στους συγγενείς του Κόκου Φωτίου, του Κώστα Μισιαούλη, του Κόμπου, του Δώρου Λοΐζου και όλων εκείνων που έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία.
Ο Παπαλάζαρος έχασε δύο παιδιά, τον Κυριάκο από τους δολοφόνους της ΕΟΚΑ Β’ και τον Σωτήρη, στην Τούρκικη εισβολή. Δεν ζήτησε ποτέ ούτε τον οίκτο σας, αλλά ούτε και εκδίκηση. Δικαίωση ζητά. Μην προκαλείτε, όμως, τα αισθήματά του.
Αλήθεια, πώς να σας εμπιστευτούμε ότι θα υλοποιήσετε την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, που αποσκοπεί σ’ ένα δημοκρατικό και ανθρώπινο σχολείο, που θα προάγει την κριτική σκέψη και θα καλλιεργεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες; Πώς θα εφαρμόσετε τα Νέα Αναλυτικά Προγράμματα; Η ιστορία παραχαράσσεται, ήδη, ως πρώτο γνωστικό αντικείμενο.
Αν η αναφορά σας γινόταν εν τη ροή του λόγου θα ήταν – ίσως – μια ατυχέστατη αναφορά. Διαβάζατε όμως μέσα από γραπτό κείμενο και άρα τα όσα λέγατε ήταν συνειδητή επιλογή. Και πάλι όμως το εύρος του ατοπήματος σας θα ήταν περιορισμένο αν αποτελούσε τη μοναδική εξαίρεση. Οι αναφορές που έγιναν όμως από τον επίσημο ΔΗ.ΣΥ, που κυμαίνονταν στο ίδιο πνεύμα, παραπέμπουν σε σχεδιασμένη προσπάθεια αλλοίωσης των γεγονότων και της ίδιας της ιστορικής πραγματικότητας και συνιστούν κατάφορη πρόκληση των συναισθημάτων των συγγενών των νεκρών της Αντίστασης.
*Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών
