ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ Χ΄΄ΓΙΑΝΝΗ*
Όταν κινδυνεύει να βουλιάξει το πλοίο ο σώφρων Καπετάνιος διατάζει να πετάξουν οι επιβάτες τα παούλα στη θάλασσα για να σωθεί το πλοίο. Όμως όταν το πλοίο είναι ακυβέρνητο, ο κάθε επιβάτης τρέχει να σώσει το παούλο του, αδιαφορώντας για το πλοίο.
Έτσι και τώρα η Κύπρος βούλιαξε και σώσαμε τα κεκτημένα μας, δηλαδή τα παούλα μας.
Ποιά είναι αυτά τα παούλα; Τα δικαιώματα των «εργαζομένων», τα δικαιώματα των ημικρατικών, τα δικαιώματα των παχουλών συνταξιούχων (μέχρι και €17,000 το μήνα!), οι κλίμακες Α10-15, τα ωράρια μας, οι διακοπές, τα sick-leave μας.
Έγραφα πριν από 25 χρόνια ότι αποστολή του κράτους είναι να φυλάει τα σύνορα και να μην «παίζει» τον επιχειρηματία διότι δεν έχει τις γνώσεις, ούτε το κουράγιο, ούτε την αντοχή, ούτε το «στομάχι» που χρειάζεται ένας επιχειρηματίας.
Η Κύπρος, μια μισή χώρα, δεν χρειάζεται 72,000 υψηλόμισθους και αργόσχολους υπαλλήλους με 4 δις. δημόσιο μισθολόγιο, ετησίως!
Αποκάλεσα σε άρθρο μου ημερομηνίας 18/01/1994 στην εφημερίδα ΑΓΩΝ, το δημόσιο μισθολόγιο, «δημόσιο κίνδυνο».
Η Κύπρος χρειάζεται 2.000 υπαλλήλους με ένα δημόσιο μισθολόγιο μέχρι 50 εκατομμύρια που σημαίνει ότι θα εξοικονομούσε ετησίως 4 δις, που σήμερα θα σήμαινε μια συνολική αποταμίευση ύψους 40 δις ευρώ.
Αυτοί οι 70,000 μπορούσαν να αναλάβουν τις δουλειές τους full-time μια και τώρα ασχολούνται part-time. Κατά το Στέφανο Μάνο, κάθε ένας δημόσιος υπάλληλος προκαλεί 2-3 απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Πάμε τώρα στους ημικρατικούς οργανισμούς. Είναι δουλειά της Κυβέρνησης να προσφέρει τηλεπικοινωνίες; Πάμε μετά στα Συμβούλια: Πατατών, Καρότων, Αμπελουργικών Προϊόντων, Ελαιοκομικών Προϊόντων κ.τ.λ..Μας λένε σήμερα ότι έκλεισαν τον κύκλο τους και ίσως η Κυβέρνηση αποφασίσει να τερματίσει τις εργασίες τους. Μα ερωτώ: Πότε χρειάζονταν αυτά τα Συμβούλια; Πόσο στοίχισαν στο δύσμοιρο φορολογούμενο και τι πραγματικά του πρόσφεραν;
Δυστυχώς κύριοι εβουλιάξαμε! Και ας μην αυταπατόμεθα, μόλις άρχισε η παράσταση... Αυτό το μνημόνιο είναι το starter. Το κυρίως πιάτο και το φρούτο θα ακολουθήσουν.
Όταν μια χώρα δεν καθορίζει την οικονομία της δεν καθορίζει ούτε τη μοίρα της!
Περάσαμε δίσεκτα χρόνια από το 1960 και όμως δεν είχαμε αυτή την κατάληξη. Περάσαμε μια βάρβαρη εισβολή και αντέξαμε. Βεβαίως, όποιος συγκρίνει το 1974 και το σήμερα, να μην ξεχνά να αναφέρει ότι το 1974 είχαμε ένα Εθνάρχη Ηγέτη.
Κι ας πανηγυρίζει η Κυβέρνηση ότι πετύχαμε το Μνημόνιο με το σωστό περιεχόμενο γι' αυτό και υπογράψαμε.
Αυτό που πετύχαμε αγαπητοί μου είναι να σώσουμε τα παούλα μας ΑΛΛΑ δυστυχώς βούλιαξε το πλοίο.
*Γενικός Διευθυντής του «The Cyprus Institute of Marketing», Οικονομολόγος -Κοινωνιολόγος
