ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ*
Αν η αληθινή αγάπη και το ειλικρινές ενδιαφέρον για την πατρίδα μας είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης ευαισθησίας και της πολιτικής σκέψης, τότε αβίαστα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον αείμνηστο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Σπύρο Κυπριανού ως ένα πολιτικό που ανάλωσε τη ζωή του για να ζήσει ο τόπος μας ελεύθερος.
Ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός, είχε γράψει κάποτε και τούτο: «Το έθνος πρέπει να θεωρεί ως εθνικό ό,τι είναι αληθές». Αυτό υπήρξε το θεμελιακό αξίωμα του Σπύρου Κυπριανού και αυτό υπηρέτησε ως το τέλος της ζωής του. Αυτή ήταν η βιοθεωρία του, η έγνοια και ο σκοπός του χρέους που ανέλαβε σε καιρούς δυσοίωνους και χαλεπούς. Με υπομονή, μεθοδικότητα και προπάντων με τα ψυχικά του χαρίσματα κατάφερε να οδηγήσει την Κύπρο σε μια άνευ προηγουμένως ανάπτυξη, ανασύσταση και πρόοδο. Ως καλός καραβοκύρης κράτησε σταθερά και τίμια το δοιάκι και οδήγησε το καράβι σε απανεμιάς λιμάνι.
Με πλούσια εμπειρία και ενόραση, μαζί με τους συνεργάτες του επούλωσε τις πληγές που άνοιξε στο κορμί της Πατρίδας μας η εισβολή και κατοχή. Έδωσε ώθηση στην οικονομία, πρόσφερε και εξασφάλισε στέγη στους πρόσφυγες, εργασία στους νέους και εχέγγυα στους εργαζόμενους για να ορθοποδήσει η χώρα και να γίνει το μικρό οικονομικό θαύμα. Λάθη έκανε και αρκετά από αυτά τα πλήρωσε. Την πατρίδα όμως δεν άφησε ποτέ μόνη.
Από την εποχή που διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών μέχρι που ανέλαβε την Προεδρία του Κυπριακού Κράτους, στάθηκε οραματιστής και αγωνιστής του δικαίου και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Για αυτό και πολεμήθηκε από τη Χούντα των Αθηνών.
Όσοι τον γνώρισαν διαπιστώνουν ότι ήταν ανθρώπινος, προσηνής και ευπροσήγορος. Ταυτισμένες οι πράξεις του με τις πανανθρώπινες αξίες, δεν οξειδώθηκε από τις εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις παρά μόνο έμεινε αγέρωχος υπερασπιστής των δικαίων που αναζητούσε ο λαός του.
Για αυτό ο κυπριακός λαός τον αγάπησε με το αδιάψευστο ένστικτό του και του εμπιστεύτηκε την τύχη του.
Ο Σπύρος Κυπριανού στάθηκε μπροστά στις εναντιότητες και τις εθνικές αδικίες, αμετακίνητος βράχος και υπερασπίστηκε τις αρχές του με υψηλό αίσθημα ευθύνης, καθαρή σκέψη και άμεμπτο χαρακτήρα. Κι όταν χρειάστηκε να παλαίψει μόνος για τα πιστεύω του δεν δειλίασε ποτέ. Σήκωσε το βάρος του χρέους και βγήκε νικητής μαζί με το λαό του.
Όταν τέτοιες μέρες ανατρέξουμε στη μνήμη και πάμε πίσω δεκατρία χρόνια αναλογιζόμαστε τη μορφή του, το λόγο του και την σθεναρή του στάση απέναντι σε άνομα σχέδια , τότε αντιλαμβανόμαστε την αξία του ως ανθρώπου, την ικανότητα του ως διπλωμάτη, την πολιτική του διάσταση και την γενναιότητα της ψυχής του.
Το καλύτερο μνημόσυνο για τον Σπύρο Κυπριανού θα είναι η αναγνώριση του πολυδύναμου έργου του, η θύμηση της μορφής του που συνδέθηκε με την αγάπη για την Πατρίδα και η πεποίθηση ότι η προσήλωση στο χρέος που ανέλαβε ήταν ένα αρμένισμα για το καλό του τόπου του. Με ενότητα, συνένωση ανθρώπινου πολιτικού δυναμικού και ενδυνάμωση της ευθύνης προς τον τόπο.
Εκπαιδευτικός/Πολιτικός Επιστήμονας
