ΤΗΣ ΠΙΤΣΑΣ ΚΕΝΤΗ*
Ευρισκόμενοι σε μία από τις πιο κρίσιμες καμπές στη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας οποιαδήποτε ενέργεια και επιλογή μας δεν μπορεί να είναι ασυνάρτητη από τα τεκταινόμενα στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου μας. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει ούτε πολυτέλεια μα πολλώ μάλλον ούτε και δυνατότητα απολίτικης πράξης, ακόμα και όταν επιλέγουμε απραξία, απάθεια και «αναχωρητισμό» από τα κοινά.
Συνεπώς, οι ερχόμενες αρχαιρεσίες των εκπαιδευτικών οργανώσεων της ΟΕΛΜΕΚ, εκτιμώ ότι φέρουν σήμερα επιπρόσθετη βαρύτητα η οποία θα μετατεθεί σε όσους με την ψήφο των συναδέλφων εκλεγούν. Η ΟΕΛΜΕΚ δεν είναι απλώς μία συνδικαλιστική οργάνωση, η οποία μόνον θα αγωνίζεται για κατοχύρωση δικαιωμάτων και διορισμούς των εκπαιδευτικών, ωράρια και ώρες ή εργαστηριοποίηση μαθημάτων. Είναι κι αυτά πολύ σημαντικά. Όμως ο ουσιώδης ρόλος της είναι σαφώς και εκπαιδευτικός. Οι παρεμβάσεις και ο λόγος της πρέπει να συνεχίσει να είναιμαχητικά διεκδικητικός και ως προς το περιεχόμενο και την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας στα δημόσια σχολεία του τόπου. Οι δε εκπαιδευτικοί κάθε ειδικότητας πρέπει να θεωρούμε οποιεσδήποτε επιδιώξεις και οράματα μας συνυφασμένα με την βαθειά ποιοτική παιδεία –παιδεία στήθους και όχι μόνο κεφαλής, όπως έλεγε ο Κοραής- μία παιδεία που πάνω από όλα πρώτα θα διαμορφώνει πολίτες ελεύθερους στο πνεύμα και όχι μόνον μυαλά στα οποία θα έχει φυτευτεί «ένα επαρκές σώμα γνώσεων» που να τους εξασφαλίζει τάχα επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτό που θα δώσει δύναμη και δυναμική ταυτόχρονα στην εκπαίδευση αλλά και αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό στους νέους είναι αυτό που έχει σταδιακά εξοβελιστεί από πολλές σύγχρονες εκδόσεις διδακτικών εγχειριδίων και της Κύπρου και της Ελλάδας (π.χ.http://www.youtube.com/watch?v=YffeKcn9uqU): Η αυτογνωσία, η καλλιέργεια της ιστορικής συνοχής και της πολιτισμικής ταυτότηταςπου θα καταστήσει τους νέους επάξιους γνώστες και περήφανους συνεχιστές της πλούσιας εθνικής και θρησκευτικής μας ιστορίας ως Ελλήνων Χριστιανών σ’ αυτό τον τόπο.
Γιατί ποιος θα αποφασίσει πότε είναι επαρκές και ποιες είναι οι γνώσεις που κάθε φορά πρέπει να αποκτούν οι μαθητές; Μήπως η παγκόσμια οικονομία, οι ανάγκες της παγκόσμιας αγοράς και οι τοπικοί εκπρόσωποί τους; Χωρίς να υποτιμώ τη σοβαρή αξία της επαγγελματικής αποκατάστασης για έναν νέο, θέλω να πιστεύω ότι μεγαλύτερη σπουδαιότητα έχει η καλλιέργεια αξιών και αρχών που θα απαλλάσσουν τους ανθρώπους από τα δεσμά της υλιστικής κοινωνίας όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μετά από αιώνεςεφαρμογής καπιταλιστικών και νεοφιλελεύθερων συστημάτων.Εκ του αποτελέσματος λοιπόν φαίνεται ότι σχεδόν κάθε εκπαιδευτική αλλαγή στην Κύπρο και την Ελλάδα απομάκρυνε τους νέους ανθρώπους από αρχές και πεποιθήσεις που θα τους διατηρούσαν υψηλό το πνεύμα και θα τους θωράκιζαν από πλασματικές ανάγκες μίας παγκόσμιας ανταγωνιστικής οικονομίας που στηρίζεται στην πλύση εγκεφάλου των πολιτών, τον έλεγχο της σκέψης τους και των οραμάτων τους.Ανθρώπους που δεν θα φοβούνται να δηλώσουν τι είναι, τι πιστεύουν και τι διεκδικούν μήπως χαρακτηρισθούν «συντηρητικοί», προγονολάτρες, σωβινιστές και γραφικοί. Ανθρώπους εύστροφους,πραγματικά μορφωμένους, όχι εύκολη βορά στα νύχια των ισχυρών, ανθρώπους με πίστη σε υψηλά ιδανικά που να βρίσκουν νόημα στη ζωή, όχι άθυρμα στο ρεύμα των καιρών..
Καλή ψήφο λοιπόν συνάδελφοι!
*Υποψήφια Νέας Κίνησης
