ΤΟΥ ΛΟΪΖΟΥ ΠΟΤΑΜΙΤΗ*
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα παραμονές εκλογών να έρχεται και πάλι στο προσκήνιο το λεγόμενο χάσμα των γενεών και η κατηγορία ότι οι νέοι απαξιούν πλήρως την πολιτική και συνεπώς την εκλογική διαδικασία. Υπάρχει όντως μεγάλο ποσοστό νέων που πιθανόν να επιλέξουν την πλήρη αποχή, αλλά σε ποια εποχή δεν υπήρχε το κομμάτι αυτό του λαού; Ιδιαίτερα ανάμεσα στη σημερινή νεολαία υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, με ανησυχίες, επιθυμίες όνειρα και στόχους. Προσωπικά δεν ανήκω στα άτομα που θα απέχουν λόγω θυμού ή απογοήτευσης αλλά ταυτόχρονα ούτε δρω αλλά ούτε και ψηφίζω λόγω θυμού και απογοήτευσης. Θέλω να πιστεύω πως ανήκω σε μια γενιά που ενημερώνεται για τις εξελίξεις του τόπου της και συγκροτεί δημοκρατική συνείδηση.
Πριν από οποιανδήποτε οικονομική κρίση, η μικρή μας πατρίδα πέρασε και περνά θεωρώ ακόμη μια βαθύτερη κοινωνική κρίση θεσμών και ηθικών κυρίως αξιών. Και είναι εδώ που πρέπει να σταθεί ο καθένας και να κάνει την αυτοκριτική του ιδιαίτερα εμείς οι νέοι. Στις μέρες μας στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων ανάμεσα στο ατομικό και το κοινωνικό συμφέρον, υπερισχύει κατά πολύ το ατομικό. Κι αυτό γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που μας διακατέχει η μανία υπερκατανάλωσης, το εύκολο κέρδος, η εύκολη ανέλιξη, η δόξα, η λανθασμένη επιλογή προτύπων με κανένα φαινομενικά ψεγάδι. Είναι αδήριτη η ανάγκη για αλλαγή πλεύσης και αναζήτησης όσων αληθινών προτύπων προκαλούν μεν την γόνιμη αμφισβήτηση για όσα γίνονται γύρω μας, αλλά όχι την στείρα άρνηση. Είναι καιρός να αποφύγουμε την προκατάληψη και την μεροληπτική στάση απέναντι στο παρελθόν μέσω του οποίου εξάλλου κυοφορείται το καινούριο. Να θέσουμε αντιστάσεις στον υλισμό και στον ατομικισμό, να μην βολευτούμε πετώντας πέτρες ταυτόχρονα σε γυάλινους οικείους τοίχους. Ας ενισχύσουμε την κοινωνική μας συνείδηση και την εθελοντική μας δράση. Να ιεραρχήσουμε ξανά αξίες θέτοντας προτεραιότητα στον δοκιμαζόμενο άνθρωπο.
Έστω και την υστάτη, γίνεται ξεκάθαρο πως η απαξίωση της όποιας εκλογικής διαδικασίας δεν αλλάζει τα κακώς έχοντα, αντίθετα τα επιτείνει και τα διογκώνει και συντηρεί όσα χρήζουν αλλαγών. Η πίεση για θεσμικές αλλαγές που να ικανοποιούν, οι όποιες διαμαρτυρίες και αμφισβητήσεις για τις δομές της κοινωνίας και των θεσμών γίνονται μόνο μέσα στο πλαίσιο του συμμετέχω και δρω. Επιλογές υπάρχουν πολλές και στις 22 Μαΐου θα δώσω την ψήφο μου σε αυτούς που κρίνω πως πρεσβεύουν το καλό. Αρνούμαι να γίνω θεατής και κριτής εκ του μακρόθεν.
*Εκπαιδευτικός
Πρόεδρος Ε.Ε ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΡΙΑ Λεμεσού
