Συνέδριο Σχολής Γονέων: Ομαλή μετάβαση από Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό και από Δημοτικό στο Γυμνάσιο


ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΒΟΥΡΓΙΑ –ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ*

Συγχαρητήρια ανήκουν στην Παγκύπρια Σχολή Γονέων για την άριστη διοργάνωση του εν λόγω συνεδρίου.  Πάντοτε επίκαιρο το θέμα της ομαλής μετάβασης από τη μία βαθμίδα στην άλλη. Οι δύο ομιλητές κ. Ελένη Λοΐζου, επίκουρος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και κ. Λεωνίδας Κυριακίδης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ανέπτυξαν πολύ ωραία το θέμα τους και κατάφεραν να περάσουν με σαφήνεια τα μηνύματά τους στο πολυπληθές ακροατήριό τους-το οποίο απαρτιζόταν τόσο από γονείς όσο και από εκπαιδευτικούς είτε υπό την ιδιότητα του γονιού ή μη.

Απόλαυσα πραγματικά την ομιλία της κ. Λοΐζου, όπου ιδιαίτερα τόνισε τις δυσκολίες που έχει κάθε οικογένεια και ιδιαίτερα μια εργαζόμενη μητέρα και δη εκπαιδευτικός να προλάβει τα πάντα και προπάντων να’ναι στην ώρα τους τα παιδιά στο Δημοτικό, πριν το κτύπημα του κουδουνιού για την τάξη.

Μου θύμισε με τον παραστατικό, πολύ περιγραφικό της λόγο, τα δικά μου νεανικά χρόνια, όταν ως νεαρή πολύτεκνη μάνα με τέσσερα παιδιά και συνάμα δασκάλα, έπρεπε να φροντίσω ώστε το κάθε τι να τρέχει στην ώρα του για να’ μαστε όλοι έγκαιρα μέσα στ’ αναμενόμενα ασφυκτικά χρονικά πλαίσια.  Βέβαια η νιότη έχει τη δύναμη τη σωματική αλλά και τη ψυχική αντοχή να υπερπηδήσει εμπόδια, ν’ αντιμετωπίσει τα δύσκολα και ν’ αντεπεξέλθει τελικά επιτυχώς με δόξα και τιμή, υπό το ασήκωτο καμμιά φορά φορτίο των επαγγελματικών και οικογενειακών ευθυνών μιας γυναίκας. .. της κάθε γυναίκας ως εργαζόμενης μητέρας. 

Αυτό, κι όταν ακόμη έχεις δίπλα σου ένα σύζυγο πρόθυμο να σε συντρέξει στην κάθε αναποδιά της ζωής κι όταν το δικό του επάγγελμα είναι τέτοιο που «βολεύουν τα ωράρια» του ζευγαριού, ώστε να στηρίζει ο ένας τον άλλο και μαζί τα παιδιά.

Πόσο όμως πιο δύσκολο είναι όταν το έτερον ήμισυ είτε απουσιάζει πολλές ώρες από το σπίτι είτε ταξιδεύει συχνά πυκνά είτε…είτε…. .

Γι’ αυτό πολύ ορθά τονίστηκε από την ομιλήτρια η ανάγκη αυστηρού πρωινού προγραμματισμού για ν’ αντεπεξέλθει η κάθε οικογένεια με το ωράριο της υποχρεωτικής φοίτησης και όχι μόνο.

Ένα άλλο σημείο που ιδιαίτερα με προβλημάτισε ήταν το άγχος που όπως ανέφερε διακατέχει πολλούς γονιούς, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας-σχετικά με την ομαλή μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό-για το πώς θα περνούσε το παιδί της στην Α΄ Δημοτικού, αν θα προσαρμοζόταν εύκολα, αν θ’ αγαπούσε τη δασκάλα του και αν η δασκάλα του θα το αγαπούσε…. Κι άλλα πολλά άγχη και αγωνίες για το πρώτο πρωτάκι της οικογένειας!

Διερωτήθηκα αν οι γονείς μου ήταν ακαδημαϊκοί αν θα είχαν τέτοιο άγχος!

  Οι δικοί μου οι γονείς, απλοί άνθρωποι του λαού δεν είχαν ποτέ άγχος και αγωνία.  Εμπιστεύονταν τα πάντα, όλη τους τη ζωή και τα παιδιά τους στην πρόνοια του Θεού.  Παράλληλα, εμπιστεύονταν πλήρως τη δημόσια εκπαίδευση.  Ήμουν το πρώτο τους πολυαγαπημένο παιδί ανάμεσα σε πολλά πολύ αγαπημένα παιδιά! 

Μου είπαν: Θα πας Δημοτικό για να περάσεις όμορφα! Θα μάθεις γράμματα για να’ χεις μια πολύ καλή ζωή!  Αυτό μου το τόνισαν, κατ’ ακρίβεια μου το έλεγαν ξανά και ξανά….  Ν’ αγαπάς τα γράμματα, για να’χεις μια πολύ καλή ζωή.

 Δεν έβαζαν ερωτηματικά αν θα μ’ αγαπούσε η δασκάλα μου… Γι’ αυτούς, ήταν προαπαιτούμενο η αγάπη για τα παιδιά για να γίνει κάποιος δάσκαλος.

Ως μαθητριούλα της πρώτης τάξης με τον άσπρο κολλάρο και τη ριγέ ποδιά, δρασκέλισα το κατώφλι του Δημοτικού με μεγάλη χαρά κι αυτοπεποίθηση.  Δε γνώριζα κανένα άλλο παιδί από την πρώτη τάξη.  Δε φοίτησα σε νηπιαγωγείο.  Δεν υπήρχαν τότε νηπιαγωγεία στην ύπαιθρο.

Όμως τι μ’αυτό;  Τι κι αν δεν γνώριζα κανένα;  Θα γνώριζα τα άλλα παιδιά σιγά σιγά… Θα έκανα φίλες... Κι η δασκάλα μου θα με μάθαινε γράμματα… θα περνούσα όμορφα!

Και πέρασα όμορφα, πολύ όμορφα! Αυτό μου είπαν οι γονείς μου που με λάτρευαν.. Αυτό ήταν!

Και σήμερα ακόμη επισκεπτόμενη τα σχολεία της Κύπρου μας, υπό την τωρινή μου ιδιότητα ως Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης, εξακολουθώ να περνώ όμορφα!  Τι και αν η κρίση μαστίζει τον τόπο μας; Τι κι αν χίλιες μύριες καταιγίδες, μας κτυπούν από παντού, ως κράτος και ως έθνος; Τι κι αν αγωνιζόμαστε με νύχια και με δόντια να ξεγλιστρήσουμε μεσ’ από συμπληγάδες;  Η παιδεία μας δίνει το παρόν της. Τα σχολεία μας είναι εκεί για τον δικό τους αγώνα.  Οι εκπαιδευτικοί μας είναι εκεί για να μεταδώσουν το φως της μάθησης στα παιδιά μας.  Και τα παιδιά μας… ακόμη χαμογελούν, είναι καθαρά, φροντισμένα, συγυρισμένα, δεν τα έχει βουλιάξει η γύρω μας κακομοιριά και μιζέρια.  Γι’ αυτό και ΄γω ακόμη περνώ όμορφα… γιατί τα παιδιά μας στα νηπιαγωγεία της Κύπρου μας είναι χαρούμενα…χαμογελούν… απολαμβάνουν τη ζωή και την παραμονή τους στα Δημόσια, Κοινοτικά και Ιδιωτικά μας νηπιαγωγεία.

 Τιμή ανήκει σε όλους τους ανθρώπους που τάχθηκαν υπό την ιδιότητα του γονιού να υπηρετήσουν την κοινωνία γεννώντας ή μεγαλώνοντας παιδιά.  Το μήνυμά μου: Λιγότερο άγχος αγαπητοί γονείς.

Οι δάσκαλοι και οι νηπιαγωγοί μας είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί με άρτια επιστημονική κατάρτιση και αφοσίωση στο λειτούργημά τους.   Αγαπούν «το παιδί» με ό,τι αυτό συνεπάγεται…. Ανταποκρίνονται στις ανάγκες του κάθε παιδιού ξεχωριστά και όλων μαζί για μάθηση και χαρά στη ζωή…. Πολλές φορές και με  δικές τους θυσίες σε χρόνο, κόπο και χρήμα. 

Στο δικό τους μετερίζι οι νηπιαγωγοί μας αγωνίζονται συνειδητά ώστε τα πιτσιρίκια μας του νηπιαγωγείου να έχουν ομαλή μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σε όλους τους τομείς: Γνωστολογικό, Συναισθηματικό, Ψυχοκινητικό. 

Τα Δημόσια και Κοινοτικά μας νηπιαγωγεία δίνουν το παρόν τους ενεργά στις σχολικές γιορτές και εκδηλώσεις του Δημοτικού με το οποίο συστεγάζονται. 

Τα παιδάκια μας του νηπιαγωγείου, πριν ακόμη φοιτήσουν στην Α΄ τάξη, γνωρίζουν το χώρο, την αυλή, βλέπουν τα παιδιά του Δημοτικού στο διάλειμμα, μαθαίνουν τον Διευθυντή του Δημοτικού, τις δασκάλες της Α΄ τάξης.

Επισκέπτονται την Α΄ τάξη και παρακολουθούν ή συμμετέχουν στα μαθήματα.  Τα παιδάκια της Α΄ τάξης, επισκέπτονται το νηπιαγωγείο και μοιράζονται μαζί με τα παιδάκια του νηπιαγωγείου όμορφες στιγμές.  Υπάρχει άριστη συνεργασία και αλληλοενημέρωση μεταξύ διεύθυνσης νηπιαγωγείου και Δημοτικού και μεταξύ δασκάλων και νηπιαγωγών ώστε έγκαιρα να βοηθηθούν παιδιά, τα οποία αλλάζοντας βαθμίδα χρειάζονται άλλη αντιμετώπιση ή διαφορετική βοήθεια.

Τα πιο πάνω είναι ομαλά  ενταγμένα στην καθημερινότητα των νηπιαγωγείων μας από  γενέσεως της προδημοτικής εκπαίδευσης στην ΚύπροΑνέκαθεν το όραμα της ομαλής μετάβασης από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό αποτελούσε προτεραιότητα της κάθε νηπιαγωγού.

 Αξίζει ν΄ αναφερθεί ότι από το 2008 μέχρι το 2010, υλοποιήθηκε με επιτυχία στο νηπιαγωγείο Αθηαίνου της Λάρνακας πρόγραμμα ομαλής μετάβασης από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό, το οποίο αξιολογήθηκε από όλους τους αρμοδίους ως πολύ καλό και παρουσιάστηκε στη συνέχεια - κατόπιν αιτήματος - στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου, αποσπώντας πολύ ευμενή σχόλια.   

Επιπρόσθετα οι νηπιαγωγοί μας παρακολουθούν ουκ ολίγα σεμινάρια και συνέδρια σχετικά ή παράλληλα με το θέμα της ομαλής μετάβασης των παιδιών από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό.  Επιμορφώνονται συνεχώς και διψούν για γνώση και εμπειρία αναφορικά  με το θέμα.

Θέματα που αφορούν τον πρώιμο αναδυόμενο αλφαβητισμό και πρώιμο αριθμητισμό βρίσκονται έντεχνα στον ημερήσιο προγραμματισμό τους εδώ και πολλά χρόνια.  Η ανάγκη για πλούσιο μαθησιακό περιβάλλον τέτοιο ώστε να προσφέρει στο κάθε παιδί, ότι αυτό χρειάζεται, αποτελεί επίκεντρο της εργασίας στο νηπιαγωγείο.

Η διαφοροποίηση της εργασίας και η εξατομίκευση επιτακτικό απαιτούμενο των καιρών.  Συμβουλευτική και καθοδήγηση, είτε κατά την παρακολούθηση μαθημάτων είτε σε τοπικές συνεδρίες σχολείων για θέματα δίκαιης μοιρασιάς της πίττας ώστε τόσο ο χαρισματικός μαθητής να πάρει την τροφή που του αναλογεί, όσο και όλα τα υπόλοιπα παιδιά, το καθένα αυτό που μπορεί να αφομοιώσει, γίνονται κατ’ επανάληψη.

Με μεγάλη μου χαρά, είδα την αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Λευκωσίας-όπου διεξαγόταν το συνέδριο- να ασφυκτιά από κόσμο και ιδιαίτερα νηπιαγωγούς!  Με συγκίνηση είδα διευθύντριες και διευθύνουσες νηπιαγωγείων-οι οποίες βρίσκονται πλησίον της αφυπηρέτησης- ναι, τις είδα να βρίσκονται ανάμεσα στο ακροατήριο και να παρακολουθούν πολύ προσεκτικά.   Η αιώνια αγάπη της νηπιαγωγού για το παιδί και το λειτούργημά της.

    *Επιθεωρήτρια Νηπιαγωγείων Λάρνακας –Αμμοχώστου-Λευκωσίας

Το β΄ μέρος του άρθρου στο πιο κάτω έγγραφο :




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










221